Δεν μπορεί να «ευθύνεται» μόνο ο Βέρχουλστ για το 0-0

Με διψήφιο αριθμό τελικών στην εστία δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι το 0-0 έφερε αποκλειστικά τη «σφραγίδα» του Βέρχουλστ. Φυσικά και ο Βέλγος γκολκίπερ είχε ένα εντυπωσιακό βράδυ στην Ριζούπολη, αλλά αν ρίξουμε μία προσεκτική ματιά στα τελειώματα των παικτών του Ολυμπιακού, τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν και τα ιδανικότερα. Αντιθέτως μπορούμε να πούμε ότι ήταν κάκιστα.

Θυμηθείτε μία-μία τις φάσεις. Ο Μαντί από κοντά με το αριστερό έστειλε την μπάλα στα πόδια του Βέρχουλστ, ο Μπουχαλάκης επίσης στο πρώτο ημίχρονο είχε ένα σουτ στη γωνία που ήλεγχε ο Βέλγος, η κεφαλιά του Τικίνιο που έσκασε η μπάλα πρώτα στο έδαφος ήταν μία εύκολη υπόθεση για τον αντίπαλο γκολκίπερ, ενώ και κάποια άλλα σουτ που έγιναν εντός εστίας, περισσότερο τους έδωσε «βαρύτητα» ο Βέρχουλστ απομακρύνοντας εντυπωσιακά την μπάλα παρά ήταν σουτ που δυσκόλεψαν ιδιαίτερα τον τερματοφύλακα του Απόλλωνα.

Αντιθέτως, στην τεράστια χαμένη ευκαιρία του Ελ Αραμπί από τα τρία μέτρα, μπορεί να έφυγε η μπάλα πάνω από την εστία, αλλά έβαλε τέτοια δύναμη στην προβολή του ο Μαροκινός, που αν ήταν λίγο πιο χαμηλά η μπάλα, τότε δεν θα είχε καμία τύχη ο Βέρχουλστ. Εννοείται ότι για την κλάση του ο Μαροκινός τέτοιες ευκαιρίες τις έχει για... ψωμοτύρι.

Δεν ήταν λοιπόν μόνο ο πορτιέρε του Απόλλωνα. Οι παίκτες του Ολυμπιακού ας αναζητήσουν το φταίξιμο και στον εαυτό τους.
Συγχωρέστε μας, αλλά για τις απουσίες δεν θέλουμε να κάνουμε καμία κουβέντα. Όταν ο Απόλλων Σμύρνης είναι αποδεκατισμένος, έχει έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού εδώ και έναν μήνα και στον πάγκο του κάθονται μόλις 5 παίκτες, δεν έχει κανένα νόημα να σταθούμε στις απουσίες του Ολυμπιακού. Ούτε ο προπονητής του δεν ήταν στον πάγκο λόγω κορονοϊού. Άλλωστε, οι Πειραιώτες υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν χρειάζονταν ούτε τον Σισέ, ούτε τον Σωκράτη, ούτε τον Λαλά, ούτε τον Ρόνι Λόπες ή τον Ονιεκούρου ή τον Γκάρι για να πάρουν το ματς στην Ριζούπολη κόντρα σε μία ομάδα που παλεύει για την παραμονή.

Εκτός κι αν φτάσουμε στο σημείο να υποτιμάμε τους παίκτες που έχει στο ρόστερ του. Ο Βρουσάι δεν ήταν εκείνος που παλικαρίσια κέρδισε μία χαμένη μπαλιά κόντρα στην Αντβέρπ και πρόσφερε το νικητήριο γκολ στον Ρέαμπτσιουκ;

Ο Μπα δεν είναι άξιος να αντικαταστήσει τον Σισέ σε ματς επιπέδου Ριζούπολης; Ο Αβραάμ ακόμα και στην ηλικία που είναι, είχε κάποιες καίριες επεμβάσεις και έδειξε ότι τέτοια ματς τα έχει για... πρωινό.

Ο Καρμπόβνικ αγωνίστηκε μετά από 102 μέρες, αλλά δεν είναι το «wonderkid» της Πολωνίας;

Δεν είμαστε λοιπόν της άποψης ότι έπαιξαν ρόλο οι απουσίες του Ολυμπιακού. Και το λέμε αυτό, γιατί αν σκόραρε ο Ελ Αραμπί στην τεράστια χαμένη ευκαιρία στο 73’, τώρα θα συζητούσαμε για τη λύση που έδωσε πάλι ο Βαλμπουενά, για τις κούρσες του Καρμπόβνικ από τα δεξιά, για την πυγμή του Αβραάμ, για τη μαχητικότητα του Βρουσάι και για το ανελέητο τρέξιμο του Ρέαμπτσιουκ. Δυστυχώς, έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Η τελική κριτική διαμορφώνεται ανάλογα με το αποτέλεσμα, δίχως να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην πραγματική εικόνα.

Ο Ολυμπιακός είχε μία μέτρια βραδιά στην Ριζούπολη. Σίγουρα, όμως, ήταν εκνευριστικά κακός και επιπόλαιος στην τελική προσπάθεια.

Επίσης, σε ακόμη ένα ματς αναλώθηκε σε σέντρες, δείχνοντας παράλληλα ανήμπορος να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ με κάθετες ενέργειες. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει τον Μαρτίνς.

Τώρα βρίσκεται στο +9 από την ΑΕΚ, εκείνος ορίζει τις τύχες του πρωταθλήματος και σίγουρα το αποτέλεσμα της Ριζούπολης μπορεί να αποτελέσει ένα γερό μάθημα. Και ίσως συνειδητοποιήσουν ορισμένοι ποδοσφαιριστές ότι η επιπολαιότητα στο παιχνίδι τους κάποια στιγμή θα γυρνούσε μπούμερανγκ. Δεν θα βρίσκεται συνεχώς ένα κεφάλι του Σισέ ή ένα θαυμάσιο χτύπημα φάουλ του Βαλμπουενά (όπως με τον Βόλο) για να δίνουν τις λύσεις.