Ας ειπωθεί μία καλή κουβέντα και για τον Λαλά

Είχαν καλομάθει οι φίλοι του Ολυμπιακού με τον Ομάρ Ελαμπντελαουί. Είχαν ήσυχο το κεφάλι τους για έξι χρόνια στο δεξί άκρο της άμυνας. Όταν αποφάσισε να φύγει για την Γαλατασαράι, άρχισε το... σαφάρι του αντικαταστάτη του.

Ο Ραφίνια έμεινε έξι μήνες, ο Ανδρούτσος «βαφτίστηκε» σε ένα βράδυ στο Αγρίνιο ως δεξιός μπακ και ενώ ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την Ολλανδία, ο Καρμπόβνικ αποκτήθηκε ως το «next big thing» του πολωνικού ποδοσφαίρου και ο Λαλά έχει αρχίσει να εμφανίζεται στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν.

Ο Γάλλος δεν είναι Ομάρ. Και θα είναι άδικο να τον βάλουμε με όλα όσα έχουμε δει τη δεδομένη στιγμή στην ζυγαριά με τον Νορβηγό, ασχέτως αν ο Ελαμπντελαουί με το «καλημέρα» είχε δείξει το καλοκαίρι του 2014 την ποιότητά του.

Ο Λαλά από το ματς με την Φενέρμπαχτσε όταν μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο, άρχισε να καθιερώνεται στην ενδεκάδα. Έκανε ένα σούπερ ματς με τον Παναθηναϊκό, ένα... αδιάφορο με τον ΠΑΣ, ένα κακό με την Άιντραχτ σε μία συνολικά κακή βραδιά για τον Ολυμπιακό και ένα πολύ καλό με τον ΠΑΟΚ.

Ο Γάλλος δεν μπορεί να έφτασε τυχαία τα προηγούμενα χρόνια στον προθάλαμο της Εθνικής Γαλλίας. Αυτό που του λείπει είναι η ισορροπία στις εμφανίσεις του. Τον ρυθμό τον έχει αποκτήσει. Αυτό που του λείπει είναι να μην πηγαίνει η εικόνα του από το ένα άκρο στο άλλο και να αρχίσει να παρουσιάζει μία σταθερότητα.

Ναι μεν όλα τα φώτα έπεσαν στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ πάνω στον Αγκιμπού (δικαίως φυσικά), αλλά είναι άδικο να μην γραφτεί μία καλή κουβέντα για τον Λαλά, ο οποίος έδωσε πολύτιμες βοήθειες τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. Και ειδικά στο εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού.

Δεν είναι σωστό να «κρεμιέται» στα μανταλάκια στις κακές του βραδιές και να... εξαφανίζεται από τις αναφορές στις καλές του στιγμές.

Σίγουρα η πολύ καλή του εικόνα στο πρώτο ημίχρονο είχε να κάνει και με την παρουσία του Γκάρι Ροντρίγκες που είχε καθηλώσει τον Σίντκλεϊ στη θέση του και δεν τον άφηνε να ξεμυτίσει. Επιθετικά ο Μπίσεσβαρ αντιμετώπισε προβλήματα απέναντί του. Ακόμα και ο Ζίβκοβιτς στο δεύτερο ημίχρονο τα βρήκε σκούρα.

Ας γραφτεί λοιπόν μία καλή κουβέντα για τον Λαλά. Έναν παίκτη που δεν έχει κοροϊδέψει ποτέ. Ρυθμό ήθελε για να αρχίσει να δείχνει την ποιότητά του. Από εκείνον εξαρτάται αν ο κόσμος θα έχει ήσυχο το κεφάλι του για το δεξί άκρο της άμυνας. Επαναλαμβάνουμε ότι δεν είναι Ομάρ, αλλά δεν είναι και... Φιγκέιρας.