Τα δύο μεγάλα και άλυτα για την ώρα «στοιχήματα» του Μαρτίνς

Το είχαμε αναφέρει και στο παρελθόν ότι ο φετινός Ολυμπιακός δεν πατάει στο ξεκίνημα της σεζόν το ίδιο σταθερά και δυνατά όπως συνέβαινε τα προηγούμενα τρία καλοκαίρια με τον Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν θα αρχίσει να πατάει από την επόμενη κιόλας εβδομάδα. Αναφερόμαστε όμως στο «τώρα». Βεβαίως, δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα από το φιλικό με τον Άρη. Ένα φιλικό που εννοείται ότι δεν πρέπει να το προσπερνάμε, μολονότι είχε απουσίες η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να ασχοληθούμε και περισσότερο απ’ όσο του αξίζει.

Τι έχουμε δει λοιπόν από το ξεκίνημα της χρονιάς σε φιλικά και επίσημα; Αν εξαιρεθεί το 3-0 με την Σλόβαν Μπρατισλάβας στο Φάληρο και το 3-0 με τον Άρη στο Καραϊσκάκη (από το 30’ και μετά), έχουμε δει έναν Ολυμπιακό να μην βγάζει φαντασία και ποικιλία στο δημιουργικό κομμάτι. Δείχνει αρκετές φορές να είναι προβλέψιμος μεσοεπιθετικά. Ελάχιστες κάθετες πάσες από τον άξονα και κυρίως μπαλιές από τον Βαλμπουενά προς το κεφάλι του Ελ Αραμπί.

Σίγουρα η ένταξη των Ονιεκούρου και Ρόνι Λόπες στο παιχνίδι των συμπαικτών του είναι κάτι που αναμένεται να προσφέρει τις απαιτούμενες λύσεις, αλλά το ερώτημα είναι πότε θα ενταχθούν πλήρως στο υπόλοιπο σύνολο. Μην ξεχνάμε ότι Ατρόμητος έρχεται σε μία εβδομάδα και ακολουθεί σε δέκα μέρες η Αντβέρπ. Ο Ονιεκούρου δείχνει αυτή τη στιγμή να είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Λόπες, που εμφανίστηκε κόντρα στον Άρη φανερά ανέτοιμος. Μπορεί το αρχικό πλάνο του Μαρτίνς να ήταν να έχει τον Λόπες στον απαιτούμενο βαθμό ετοιμότητας για το ματς με την Αντβέρπ, αλλά με τα έως τώρα δεδομένα, πιο πιθανό είναι να δούμε δύο εκ των Μασούρα, Ονιεκούρου και Βαλμπουενά παρά τον Ρόνι.

Με αυτά που έχουμε παρακολουθήσει έως τώρα, ο Ολυμπιακός δεν δείχνει τόσο «πλούσιος» σε ιδέες (τουλάχιστον στην πράξη) στο δημιουργικό κομμάτι, κάτι που φυσικά αναμένεται να αλλάξει όταν μπουν για τα καλά στο κλίμα οι Ονιεκούρου και Ρόνι. Κι επίσης, μόνο καλό θα κάνει στον Μασούρα το γεγονός ότι δεν πήγε στην Εθνική λόγω της ανετοιμότητάς του από έναν τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε. Χρειαζόταν επειγόντως να φορτίσει τις μπαταρίες του, καθώς δεν είχε ξεκουραστεί καθόλου.

Άλλος ένας τομέας φυσικά που χρήζει διόρθωσης είναι η συνολική ανασταλτική λειτουργία. Ναι μεν αρκετοί από εσάς εκφράζετε τις αμφιβολίες σας για την τετράδα της άμυνας και ειδικά για τα άκρα (κυρίως για τον Λαλά, γιατί τον Καρμπόβνικ τον είδαμε στο Χαριλάου για πρώτη φορά), ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και κάτι άλλο: Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι στην Θεσσαλονίκη έπαιζε ο Ξενιτίδης δίπλα στον Εμβιλά, ένα παιδί που πολύ δύσκολα θα το ξαναδούμε μέσα στη σεζόν στην πρώτη ομάδα. Στα δικά μας μάτια ο Εμβιλά ακόμα δεν είναι ο περσινός Εμβιλά. Κάνει πολύ πιο εύκολα λάθη απ’ ό,τι μας είχε συνηθίσει. Ναι μεν έβγαλε την ασίστ στο γκολ του Αβραάμ, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμα στα επίπεδα του οδοστρωτήρα που είχε καλομάθει πέρσι τον κόσμο του Ολυμπιακού.

Επειδή γνωρίζουμε τον Εμβιλά, είναι βέβαιο ότι θα δούμε το προσεχές διάστημα τον Γάλλο που ξέρουμε. Το θέμα είναι να τον δούμε σύντομα, αρχής γενομένης από τον Ατρόμητο. Σε ό,τι έχει να κάνει με την τετράδα της άμυνας, δεν μπορεί να κάνετε τίποτε άλλο από υπομονή. Ας «δέσει» πρώτα ο Καρμπόβνικ με το υπόλοιπο σύνολο για να δούμε τι ψάρια πιάνει και μετά ας βγουν τα συμπεράσματα.

Σίγουρα είναι ένα «στοίχημα» όλο αυτό που συνέβη φέτος το καλοκαίρι με τα άκρα της άμυνας. Κάποια στιγμή θα πρέπει και ο Λαλά να παίξει σαν τον Λαλά της Στρασμπούρ. Σε διαφορετική περίπτωση πάλι τον Γενάρη θα κάνουμε την ίδια κουβέντα για αναζήτηση μπακ.