Κράμερ εναντίον Κράμερ στην Αγία Πετρούπολη

Είναι τόσα τα στοιχεία που ενώνουν τις δύο ομάδες που κυριολεκτικά χάνεις τη μπάλα. Πολλά τις ενώνουν, δύο πράγματα τις χωρίζουν. Η σημαία και ο εθνικός ύμνος…

Ποια θα προκριθεί; Καμία διαφορά, πέρα από το βάρος του ονόματος. Αλλιώς σου ακούγεται στο αφτί, η λέξη «Γαλλία» κι αλλιώς αντιδράς όταν ακούς «Βέλγιο». Δεν διαβάζετε άλλωστε, τα όσα γράφουν οι Ελληνες «ειδικοί» στα ΜΜΕ και στα social media; «Κρίμα που δεν είναι η Ελλάδα στο Μουντιάλ της Ρωσίας», «άδικο να μην έχει προκριθεί η εθνική μας ομάδα» ή «αυτοκτόνησε η εθνική που δεν πήγε στη Ρωσία».

Και μένεις να αναρωτιέσαι, από πού κι ως που, ορισμένοι Έλληνες δημοσιογράφοι και οπαδοί-ξερόλες, λένε και γράφουν ότι μπορούσε η εθνική μας να προσπεράσει το Βέλγιο στον προκριματικό όμιλο, μόνο και μόνο επειδή πήρε ισοπαλία στις Βρυξέλλες και μάλιστα ισοφαρίστηκε στο 90; Και; Τα ίδια έλεγαν και για τα μπαράζ με την Κροατία. Ότι αν δεν παθαίναμε μπλακ άουτ για μισή ώρα, δεν θα τρώγαμε τεσσάρα στο πρώτο παιχνίδι και η ρεβάνς στο Φάληρο θα ήταν πολύ διαφορετική. Μάλιστα. Μόνο που με τα «αν» και τα «μπορεί» δεν παίζεται το ποδόσφαιρο.

Να επανέλθω όμως, στον ημιτελικό των γειτόνων. Τα «αδελφάκια» λοιπόν, με βάση όσα μας έδειξαν μέχρι σήμερα στη διοργάνωση, έχουν ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών και περιμένουμε να δούμε ένα θρίλερ. Θα είναι όμως έτσι ή θα «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη», οπότε θα παρακολουθήσουμε μια άνοστη σούπα;

Πιστεύω στο θρίλερ. Ακόμα κι αν δεν μπει γκολ ή αργήσει να μπει, και μόνο η αγωνία σε τόσο υψηλό επίπεδο, φθάνει και περισσεύει για να σε κρατήσει «τσιτωμένο» μπροστά στη μικρή οθόνη. Οι δύο ομάδες μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Γνωρίζουν καλά, η μια την άλλη, ξέρουν ποια είναι τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους. Γνωρίζουν ο ένας αντίπαλος τον άλλον. Όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε αυτό των συλλόγων. Οι περισσότεροι δε, είναι συμπαίκτες και φίλοι στις ομάδες τους. Κάνουν παρέα, μιλούν την ίδια γλώσσα. Τι άλλο χρειάζεται για να πειστεί κάποιος ότι μιλάμε για… οικογενειακό διπλό αλλά με επίσημο χαρακτήρα;

Από τη μία θα δούμε Κουρτουά, Αζάρ εναντίον Καντέ και Ζιρού (συμπαίκτες στην Τσέλσι), από την άλλη θα έχουμε Λουκάκου και Φελαϊνι εναντίον Πογκμπά και Μαρσιάλ (συμπαίκτες στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Θα έχουμε Γιορίς και Ντεμπέλε εναντίον Βερτόνγκεν και Αλντερβάιλερ (μαζί στην Τότεναμ). Θα έχουμε Ουμτιτί εναντίον Βερμάελεν (μαζί στην Μπαρτσελόνα). Γαλλία και Βέλγιο παίζουν ακριβώς το ίδιο, με κυρίαρχο σημείο τους, την ταχύτητα στην επίθεση και τη μεσαία γραμμή τους, που τρέχει ακατάπαυστα και δημιουργεί παιχνίδι. Ξέορυν να αμύνονται όλοι μαζί και να επιτίθενται μαζί…

Είναι ίσως το μοναδικό παιχνίδι στο 21ο Μουντιάλ που δεν υπάρχουν σπόρια για να τα δώσει κανείς σε μια από τις δύο ομάδες. Το απόλυτο 50-50 είναι εδώ και όποιος δώσει 50,1-49,9 υπέρ της μίας ή της άλλης ομάδας, κινδυνεύει να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Και πέρα από αυτά, υπάρχει και το απρόβλεπτο. Είτε του Αζάρ και του Ντε Μπρούιν, είτε του Εμπαπέ και του Γκριεζμάν…