Νεϊμάρ, ώρα για ουσία και όχι για τούμπες...

Ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Μουντιάλ είναι οι πέντε φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία. Καμία αντίρρηση. Όμως, επειδή είμαι λάτρης της φαντεζί ομάδας, έχω κάθε λόγο να την κρίνω πολύ πιο αυστηρά από ότι άλλοι που την έχουν όντως σε εκτίμηση ή άλλους που την ειρωνεύονται μόνο και μόνο γιατί μόνοι τους (οι επικριτές, όχι οι Βραζιλιάνοι) ανέβασαν τον πήχυ των προσδοκιών χωρίς καν να την γνωρίζουν. Τέλος πάντων, το θέμα είναι η εθνική Βραζιλίας και όχι οι… παντογνώστες της…

Την τελευταία διετία η Βραζιλία με τον Τίτε στον πάγκο της, έδειξε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από εκείνο που μας είχε δείξει πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στη χώρα της. Οπου, κάτι η υπεροψία, κάτι η θολούρα που δημιούργησε το μότο «επειδή το Μουντιάλ γίνεται στην πατρίδα μας, θα το πάρουμε κιόλας», χάλασε το μυαλό όλων και δημιούργησε μια εικονική πραγματικότητα που όμοια της είχε να δει από το Μουντιάλ του 1974, όπου παρουσιάστηκε, ίσως η πιο άτεχνη Βραζιλία όλων των εποχών (μόνο με εκείνη του 1978 στην Αργεντινή μπορούσε να συγκριθεί, αν και τότε γλίτωσε την κριτική επειδή έμεινε εκτός τελικού κι εφυγε με την 3η θέση αήττητη, μόνο και μόνο γιατί έστησαν το ματς Αργεντινή και Περού)…

Στο δικό της Μουντιάλ, η Βραζιλία παρουσιάστηκε ως ένα ξέφραγο αμπέλι. Φόρτωσαν όλοι τις προσδοκίες και τα όνειρα κατάκτησης του τροπαίου σε έναν ανώριμο ποδοσφαιριστή, τον Νεϊμάρ και πέραν αυτού ουδέν. Ούτε τακτική, ούτε πλάνο πρώτο ή δεύτερο. «Ο Νεϊμάρ θα τους νικήσει όλους. Πάρε την μπάλα και πέρνα τους όλους να βάλεις γκολ». Αυτή ήταν η τακτική της ομάδας. Νοοτροπία δεκαετίας 1950. Και από το τραγικό… Maracanazo φθάσαμε στο τραγικό… Mineirazo. Από το 1-2 της Ουρουγουάης στο 1-7 της Γερμανίας!

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και η Βραζιλία έδειξε υπό τις οδηγίες του Τίτε, ότι μπορεί να βάλει γερές βάσεις έτσι ώστε να δείξει στο ρώσικο Μουντιάλ, όχι τόσο ότι θα κατακτήσει για 6η φορά το τρόπαιο αλλά επάθε κι έμαθε. Ο πρώην τεχνικός της Κορίνθιανς έβαλε τα πράγματα σε σειρά. Συμμάζεψε την ομαδα, έβαλε όρια, έδωσε ρόλους, έκανε καλή διαχείριση ανάμεσα στις βεντέτες και κράτησε έναν βασικό κορμό, τον οποίο «έντυσε» με άλλους αξιόλογους ποδοσφαιριστές που κάνουν καριέρα στην Ευρώπη. Πάνω από όλα, έδωσε στην ομάδα αγωνιστική ταυτότητα και κυρίως ισορροπία. Επιθετικό ποδόσφαιρο (πώς να χαλάσεις το DNA σου…) χωρίς να μπατάρει το σύνολο. Ισορροπία, συνοχή, τρέξιμο, δύναμη και τέχνη. Στο προκριματικό γύρο, η Βραζιλία έκανε περίπατο με πολλές και καλές εμφανίσεις και πήρε εύκολα την πρωτιά στον όμιλο της Νοτίου Αμερικής. Κυρίως όμως έπαιξε με μυαλό…

Σίγουρα η Σελεσάο δεν θάμπωσε κανέναν με τις δυο εμφανίσεις της με Ελβετία και Κόστα Ρίκα στη Ρωσία. Όμως δεν ήταν του πεταματού. Και σίγουρα δύο πράγματα την κρατούν πίσω και αποτελούν τροχοπέδη σε αυτό που θέλει και μπορεί να παρουσιάσει, άσχετα με το τι λένε ειδικοί και «ειδικοί». Το ένα που θεωρώ ότι είναι και το πιο σοβαρό, είναι η πίεση που προσδίδει μια ολόκληρη χώρα στους παίκτες, για να ξεπλύνουν ντε και καλά την ατιμωτική εφτάρα από την Γερμανία. Το άγχος περισσεύει στις κινήσεις των παικτών, ειδικά μη γίνει λάθος ή μη δεχθει γκολ. Το δεύτερο μειονέτημα είναι ο… Νεϊμάρ. Είτε επειδή δεν είναι ακόμη έτοιμος λόγω της πολύμηνης απουσίας του λόγω τραυματισμού, είτε γιατί εξακολουθεί να παραμένει ένας ανώριμος ποδοσφαιριστής, η Βραζιλία στηρίζεται επάνω του και αυτή τη στιγμή έχει έναν Δούρειο ίππο στα σπλάχνα της και μάλιστα τον καλύτερο ποιοτικά ποδοσφαιριστή της…

Αυτή τη στιγμή, ο Νεϊμάρ το μόνο που έχει προσφέρει στα δύο παιχνίδια, είναι θεαματικές τούμπες στο χορτάρι και τίποτα περισσότερο. Ακόμη και το γκολ με την Κόστα Ρίκα, ήταν γκολ Ντούγκλας Κόστα που του σέρβιρε τη μπάλα σε κενή στία. Ο Νεϊμάρ επιμένει να αγωνίζεται σαν μικρό παιδάκι στην αλάνα κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κακό γίνεται από την ώρα που αγωνίζεται σαν κακομαθημένο παιδάκι. Εχω τη μπάλα, δεν τη δίνω σε κανέναν, ελάτε να μου την πάρετε αν μπορείτε. Και τι πετυχαίνει; Και τις κλωτσιές του τρώει αλλά και εμπόδια στην ανάπτυξη της ομάδας βάζει. Οσο κρατάς τη μπάλα τόσο πιο σωστά οργανώνεται η αντίπαλη άμυνα, τόσο πιο πολύ ξύλο θα φας. Και όταν βάζεις τον εαυτό σου πάνω από την ομάδα, δεν πρόκειται να δεις καλό...

Ο Νεϊμαρ φυσικά κι έχει προσόντα να γίνει ο κορυφαίος. Όμως για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αλλάξει μυαλά και όχι… μαλλιά. Άλλο ένας ποδοσφαιρικός αγώνας κι άλλο αγώνες φιγούρα κι επιδείξεων. Αν είναι έτσι, ας καθίσει στη Κοπακαμπάνα ή στην Ιπανέμα να παίζει ποδοβόλεϊ και να κάνει όργια. Εδώ φθάσαμε σε σημείο να τον δουλεύουν και οι συμπατριώτες του (ήδη ένα από τα πιο γνωστά κλαμπ στο Ρίο ντε Ζανέιρο, ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει στους θαμώνες του, τσάμπα σφηνάκια σε κάθε τούμπα του βραζιλιάνου σταρ).

Στο σημερινό ματς με τη Σερβία περιμένω καλύτερη διαχείριση από τον σταρ της Παρί. Κι αυτό μεταφράζεται σε ουσία. Και η ουσία είναι να μπορέσει να παράξει ποδόσφαιρο, να φτιάξει ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του, να δημιουργήσει ρήγματα και όχι να πέφτει με την παραμικρή ανάσα στο χορτάρι και να χτυπιέται σαν χταπόδι. Πιστεύω όμως στον ουσιαστικό Κουτίνιο και παράλληλα θεωρώ πλήγμα την απουσία του τραυματία Ντούγκλας Κόστα, που μπορεί ανά πάσα στιγμή μια ατομική του ενέργεια να ανοίξει μια κλειστή άμυνα…

Η Σερβία δεν με τρομάζει. Όχι γιατί δεν είναι ποιοτική ομάδα, ίσα-ίσα. Όμως είναι αυτοκαταστροφική. Και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Είναι ικανή για το καλύτερο ή για το χειρότερο. Εδώ που φθάσαμε, με την άμπαλη κατ’ εμέ Ελβετία (πέρα από 2-3 παίκτες οι υπόλοιποι ξέρουν απλώς τα βασικά και θα μπορούσαν να σταθούν σε ομάδες όπως η Ισλανδία, η Πολωνία, η Σουηδία, η Δανία) να είναι κατά μεγάλο ποσοστό στις «16» καλύτερες ομάδες του πλανήτη, δεν είναι ώρα για κωλοτούμπες αλλά για σοβαρότητα και ηρεμία. Ραντεβού μετά το παιχνίδι, εδώ στο fosonline.gr…