Μαρσέλο, έλα!
Τούτο το άρθρο αποτελεί κατά κάποιον τρόπο σίκουελ εκείνου που έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα με θέμα τον Μαρσέλο.
Υπάρχει, βέβαια, μια ζωτική διαφορά: το προηγούμενο Σάββατο κυριαρχούσε η λέξη «αν». Αν ο Μαρσέλο κάνει αυτό, αν ο Μαρσέλο κάνει εκείνο…. Βασικά, ήταν ένα άρθρο θεωρίας. Σήμερα έχουμε γεγονότα. Facts. Γιατί ο Βραζιλιάνος σούπερσταρ όντως έκανε πράματα και θάματα την Πέμπτη στο Καραϊσκάκη, πετυχαίνοντας δύο γκολ σπάνιας ομορφιάς και δείχνοντας πως είναι επιτέλους έτοιμος να κάνει τη διαφορά.
Το γεγονός δε ότι χρειάστηκε να έρθει στην Ελλάδα για να καταφέρει να σκοράρει δύο φορές στο ίδιο ματς για πρώτη φορά στην καριέρα του αποδεικνύει αυτό που γράφαμε την προηγούμενη φορά: ο «Μ12» αποτελεί πολυτέλεια για την (τραγικά υπανάπτυκτη ποδοσφαιρικά) χώρα μας και ακόμα και αν φτάσει σε ένα μικρό ποσοστό όσων έπραττε με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Εθνική Βραζιλίας αυτό θα αρκέσει για να χαρίσει σημαντικές νίκες στον Ολυμπιακό.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Και δεν ήταν μόνο ο Μαρσέλο. Ο αγώνας με τον Ατρόμητο είχε και αλλά ευχάριστα νέα για τους πρωταθλητές. Ο Κώστας Φορτούνης έχει οριστικά επιστρέψει (προκαλώντας πολλά ερωτηματικά για τον παραγκωνισμό του όλους αυτούς τους μήνες, βεβαίως βεβαίως), ο Πεπ Μπιέλ πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερά του ματς με την ερυθρόλευκη φανέλα, ενώ ο Κωνσταντίνος Τζολάκης θύμισε Νόιερ, κρατώντας τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι στο κάκιστο αμυντικά (εδώ ο Μίτσελ θα πρέπει να προβληματιστεί) πρώτο μέρος.
Η ουσία της συγκεκριμένης νίκης όμως είναι πως ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον με το ένα πόδι στους οκτώ του Κυπέλλου, το οποίο, αντικειμενικά, αποτελεί πρωταρχικό στόχο αυτήν την αλλοπρόσαλλη σεζόν.
Τα περισσότερα χρόνια από το 1997 και μετά το Κύπελλο ήταν απλώς ένα συμπλήρωμα για τον Ολυμπιακό. Το κάτι παραπάνω που τον μετέτρεπε από πρωταθλητή σε νταμπλούχο. Φέτος, όμως, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ύστερα από όλα όσα συνέβησαν από το καλοκαίρι και μετά, θα είναι μεγαλειώδης άθλος για τον Μίτσελ και τους παίκτες του να κλείσουν τη χρονιά με έναν τίτλο.
