Καλύτερο κι από τα γκολ του Μαρσέλο ότι δεν παρασύρεται ο Μίτσελ

Ήθελα να ακούσω πραγματικά τις δηλώσεις του Μίτσελ μετά το 4-1 του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο και τα τρομερά γκολ του Μαρσέλο που σκόρπισαν ενθουσιασμό δικαίως, διότι τέτοιοι παίκτες που μόνο ο Ολυμπιακός μπορεί να φέρει στην Ελλάδα, για τέτοιες ενέργειες έρχονται. Και μπορούν να δίνουν απαντήσεις ακόμη και στην ευκολία με την οποία εμείς εδώ στα μέρη μας καταφέρνουμε να ευτελίζουμε αξίες. Μωρέ καλά τα λέει μερικές φορές ο Καστίγιο. Τέλος πάντων...

Ο Μίτσελ, λοιπόν, ήταν λογικά χαρούμενος για τα γκολ του Μαρσέλο, για την ικανοποίηση του κοινού, για την άνετη νίκη και την πρόκριση επί της ουσίας για την ομάδα του. Για την απόδοση που είχε ο Ολυμπιακός στο δεύτερο μέρος. Αλλά δεν έκρυψε κάτω από το χαλάκι, όσα ο ίδιος και όλοι είχαν δει στο πρώτο ημίχρονο. Τότε που η ομάδα του επίσης ήταν καλή επιθετικά, αλλά μόλις έχανε την μπάλα στην περιοχή του Ατρόμητου, δεχόταν σε χρόνο ρεκόρ φάση στη δική της περιοχή. Ο Ρομπάιγ έχασε τις ευκαιρίες, όπως φυσικά έχασε πολλές και ο Ολυμπιακός. Αλλά αυτό είναι το φυσιολογικό στο Φάληρο, σε τέτοιους αγώνες. Να κάνει εύκολα ευκαιρίες ο Ολυμπιακός, όχι τόσο άνετα και σε ανοιχτούς χώρους ο αντίπαλος.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν έμεινε στα καλά. Σχολίασε καυστικά και τα άσχημα. Κι αυτό είναι πιο αισιόδοξο για τη συνέχεια κι από το υπερθέαμα Μαρσέλο της επανάληψης, από τα μουντιαλικά γκολ των Πειραιωτών κι από την πρώτη φορά (με το καλημέρα της επανεκκίνησης) που πέτυχαν τέσσερα γκολ σε φετινό ματς. Έμαθε πολλά από αυτό το ματς ο Μίτσελ. Όχι φυσικά ότι ο Μαρσέλο μπορεί να κάνει όσα έκανε. Αυτό το ήξερε καλύτερα απ' όλους μας...