Ο έξτρα μπελάς μιας ρεβάνς και το 100% από κανέναν

Μπορεί να μοιάζει παράλογη μια ήττα του Ολυμπιακού από τον Λεβαδειακό, έστω κι αν με την εικόνα του ματς κάθε άλλο παρά τέτοια ήταν. Στη φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός δεν είχε άλλη ήττα στην Ελλάδα, στα ματς της Super League. Έχασε στο Κύπελλο από μία ομάδα, εν δυνάμει Super League, αλλά και πάλι παράλογο φαίνεται. Από τον Λεβαδειακό ο Ολυμπιακός είχε όλη κι όλη άλλη μια ήττα σε σχεδόν τριάντα ματς. Κι ο Λεβαδειακός μπήκε σε ένα πολύ κλειστό γκρουπ ελληνικών ομάδων που έχουν νικήσει τον Ολυμπιακό επί Μαρτίνς. Ο ΠΑΟΚ το έχει κάνει, ο Παναθηναϊκός μια φορά. ο ΟΦΗ άλλη μία και η Λαμία. Στο Κύπελλο και τελικά με πρόκρισή της.

Αυτά σκέφτεται ο Πέδρο που προσθέτει ένα παιχνίδι το οποίο κανονικά θα έπρεπε να είναι τυπικής σημασίας στο ήδη υπερφορτωμένο πρόγραμμα. Πριν από τα Χριστούγεννα ο Πορτογάλος σίγουρα θα σκόπευε να δώσει και πάλι ευκαιρίες και να κάνει εορταστικό rotation. Τώρα, μετά από αυτό το 2-3, μάλλον... 2-3 αλλαγές θα πρέπει να περιμένουμε στον επαναληπτικό. Διότι εκείνο το πάθημα από την Λαμία στην πρώτη του σεζόν ούτε το έχει ξεχάσει ο Πορτογάλος ούτε έχει σκοπό να δει να επαναλαμβάνεται.

Παράλογο δεν ήταν επίσης να βάλει σε αυτό το ματς στη Λιβαδειά ο προπονητής του Ολυμπιακού παίκτες που δεν έχουν χρόνο συμμετοχής, ειδικών συνθηκών όπως ο Σεμέδο ή παιδιά από τη δεύτερη ομάδα. Απολύτως λογικό ήταν. Όπως επίσης και να πάρουν ανάσες οι περισσότεροι βασικοί μετά από ΑΕΚ, Φενέρ και Βόλο και πριν από ΟΦΗ, Αντβέρπ και Άρη.

Σίγουρα η απόδοση ατομικά και συνολικά ήταν κάτω από τη βάση. Με εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν τον κανόνα της χειρότερης φετινής παρουσίας του Ολυμπιακού, σε αντιστοιχία φυσικά και με τον (όντως πολύ καλό, άρτια οργανωμένο) αντίπαλο. Όμως ούτε εδώ υπάρχει κάτι παράδοξο, γιατί σωστή είναι η κριτική για την εικόνα της ομάδας, εντελώς λάθος η ισοπέδωση παικτών.

Ποτέ δεν είναι απλό να παίζει καλά μια ομάδα που δεν έχει παίξει μαζί ούτε σε προπονήσεις. Ή να μπουν παίκτες μετά από καιρό και χωρίς ρυθμό. Προφανώς δεν είναι εικόνα Ολυμπιακού να έχει δεχτεί δύο γκολ στο 6', δεν υπάρχει δικαιολογία σε αυτό. Ούτε στο ότι ενώ η ομάδα μείωνε το σκορ μετά σα να επαναπαυόταν και δεν πίεζε ασφυκτικά για να ισοφαρίσει. Γιατί αυτό έγινε. Όταν ο Ολυμπιακός βρισκόταν δύο γκολ πίσω, σκιζόταν και απαντούσε. Όταν μείωνε στο ένα γκολ, σταματούσε να κάνει φάσεις.

Κάποιοι παίκτες οφείλουν (γενικώς) να δώσουν περισσότερα, τους ξέρουμε όλοι. Δεν αποδείχτηκε στη Λιβαδειά αυτό. Κάποιοι άλλοι χρειάζεται να έχουν κάπως συχνότερη συμμετοχή για να μπορούν να κρίνονται με μεγαλύτερη ασφάλεια. Κι όχι να βγαίνουν καταιγιστικά αρνητικά συμπεράσματα από ένα τους ματς μετά από καιρό απουσίας από αγώνες. Και δεν εννοώ μόνο τον Σεμέδο φυσικά.

Από την άλλη, όταν μετά από καιρό μπαίνεις να παίξεις ή είσαι νέος και σου δίνεται η ευκαιρία για επίσημο ματς της πρώτης ομάδας, σίγουρα απαιτείται να σκιστείς. Να δώσεις το 100%. Και δίχως καμία πρόθεση υποτίμησης της πολύ σπουδαίας επιτυχίας της πολύ καλής ομάδας του Λεβαδειακού, το 100% από πλευράς παικτών του Ολυμπιακού δεν το έδωσε κανένας. Κρίμα είναι ότι πιο πολύ απ' όλους το πλησίασε ο Τικίνιο, ο πιο βασικός απ' όσους αγωνίστηκαν...