Ατρόμητος: Ένα... ρίσκο που ευτυχώς δε στοίχισε!
Ο Ατρόμητος κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Ντουνάισκα και ο Γιάννης Αναστασίου στο τέλος του δεύτερου αγώνα θα πρέπει να ένιωθε αρκετά ανακουφισμένος καθώς το ρίσκο που πήρε δεν αποδείχθηκε μοιραίο για την ομάδα του.
Να σας γράψω την ιστορία όπως την έζησα: Πριν του ξεκίνημα του αγώνα του Ατρομήτου με τη Ντουνάισκα μιλούσα με ένα συνάδελφο από τη Σλοβακία που καθόταν δίπλα μου στο μπουθ.
«Δεν το αποκλείω να περάσει η Ντουνάισκα» μου είπε σε κάποια φάση και τόσο εγώ όσο και ένας Έλληνας συνάδελφος χαμογελάσαμε πονηρά από τη σιγουριά μας για την έκβαση του ματς.
Τελικά στο πρώτο ημίχρονο φαινόταν ότι οι Περιστεριώτες θα είχαν εύκολο έργο. Τα γκολ του Κατράνη και του Μανούσου έστειλαν τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια με το σκορ στο 2-0 και όλοι λέγαμε ευτυχώς που το τέλειωσε γρήγορα για να αποφύγουμε το θρίλερ.
Ο Σλοβάκος συνάδελφος μου ζήτησε βοήθεια στην κριτική των παικτών της ελληνικής ομάδας. Είχα ξεχωρίσει τον Ούμπιδες, τον Ενσικουλού και τον Μανούσο ο οποίος σε ρόλο δεύτερου επιθετικού έκανε τεράστιο παιχνίδι στα πρώτα 45 λεπτά.
Στο 53' η Ντουνάισκα μείωσε το σκορ και τότε άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια που λένε. Ο Σλοβάκος δημοσιογράφος παρέμεινε ψύχραιμος. Μερικά λεπτά αργότερα ο Αναστασίου βγάζει τον Βέλλιο και στη θέση του μπαίνει ο Καχίλα.
Το σύστημα γυρίζει, ο Μανούσος μένει μόνος του στην επίθεση και η Ντουνάισκα βρίσκει χώρους ώστε να πιέσει. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η ελληνική ομάδα οπισθοχώρησε αρκετά, έδωσε πολύ γήπεδο στους Σλοβάκους και συνήθως όταν συμβαίνει αυτό η ομάδα που το επιτρέπει το πληρώνει.
Όπως και τελικά συνέβη και στο Περιστέρι αφού οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν στο 71ο λεπτό και πλέον χρειάζονταν ένα ακόμα γκολ για να πάρουν εκείνοι την πρόκριση. Ήταν η σειρά του συνάδελφου από τη Σλοβακία να χαμογελάσει. «Ένα ακόμα» μου λέει, όμως λίγη ώρα μετά ο Ρισβάνης έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και η υπόθεση - πρόκριση καθάρισε οριστικά.
Η ανεξήγητη οπισθοχώρηση του Ατρομήτου δεν αποδείχθηκε μοιραία και όλα κύλησαν φυσιολογικά. Ωστόσο, όποιος δεν παραδεχθεί ότι μέχρι το γκολ του Ρισβάνη δεν πήγε η καρδιά του στην... κούλουρη, λέει ψέματα.
Το γεγονός ότι οι Έλληνες έδωσαν το δικαίωμα επί 30 λεπτά στους αντιπάλους τους να επιτίθενται σε ανοιχτό γήπεδο θα μπορούσε να είναι καταστροφικό. Τελικά η τύχη χαμογέλασε στον Αναστασίου και αποφεύχθησαν τα χειρότερα...
ΥΓ. Τον Ούμπιδες χαίρεσαι να τον βλέπεις στα 38 του χρόνια. Έτρεχε για κάθε μπαλιά και έδινε τα πάντα για τη φανέλα. Πραγματικός αρχηγός!
