Η Ντιναμό Κιέβου δεν σνομπάρει το Europa League

Μια εβδομάδα πριν ο Ιγκόρ Σούρκις, ο πολυσυζητημένος πρόεδρος της Ντιναμό Κιέβου, παρέθετε συνέντευξη Τύπου κι εις επήκοον των Ουκρανών συναδέλφων αναφερόμενος στην ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας του – η οποία… ξέπεσε από το Τσάμπιονς Λιγκ (ελέω Άγιαξ, στα πλέϊ οφς) στο Europa League – είπε ότι αναρωτιέται τι θα έκανε η ομάδα του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ότι δεν θέλει να τρώει «6 γκολ», για να καταλήξει ότι «Νομίζω ότι το Εuropa League είναι η διοργάνωση που μας αξίζει»!

Πέραν του ότι τα λεγόμενα του μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν υπό το πρίσμα του «όσα δεν φτάνει η αλεπού…» (από τους αντιπάλους της Ντιναμό), ή ακόμη και να θεωρηθούν ηττοπαθή (από τους υποστηρικτές της ομάδας του), δεν μπορεί κανείς ν’ αρνηθεί τα σπέρματα ρεαλισμού, που εμπεριέχουν.

O 60χρονος Ουκρανός επιχειρηματίας, προφανώς, θέλει για την ομάδα του το «ρόλο» του πρωταγωνιστή κι όχι εκείνον του... κομπάρσου όπου αγωνίζεται. Ήτοι «κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη...» Έστω κι αν από το «χωριό» αποκομίζει μικρότερα οικονομικά οφέλη, απ’ ότι στην «πόλη»...

Κι επειδή στο Τσάμπιονς Λιγκ να επαναληφθεί το έπος του 1999 - όπου η ομάδα με τους, παικταράδες, Σεβτσένκο και Ρεμπρόφ «μπροστάρηδες» και τον «συνταγματάρχη» Βαλερί Λομπανόφσκι στο «τιμόνι» έφτασε το «ταβάνι» της στο θεσμό, τα ημιτελικά (όπως το 1977 και το 1987) για ν’ αποκλειστεί από την Μπάγερν Μονάχου – μοιάζει αδύνατο, με την αλλαγή στη δυναμική της διοργάνωσης, ο Σούρκις μετατοπίζει τον «πήχη» των προσδοκιών του ίδιου και των φίλων της ομάδας σε πιο εφικτά πρότζεκτ.

Όπως η κατάκτηση του 4ου ευρωπαϊκού τίτλου της.

Γιατί, αν το έχετε ξεχάσει, η σημερινή αντίπαλος του Ολυμπιακού διαθέτει 3 τρόπαια ευρωπαϊκών διοργανώσεων στις προθήκες της!

Τα Κύπελλα Κυπελλούχων του 1975 και του 1986, συν το Σούπερ Καπ, πριν από 44 χρόνια, έχοντας ηγέτη τον κορυφαίο Σοβιετικό παίκτη στα χρονικά (και μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού) Όλεγκ Μπλαχίν, λαμπρύνουν την ευρωπαϊκή της ιστορία, καταδεικνύοντας ότι οι «ερυθρόλευκοι» καλούνται, σήμερα, ν’ αποκλείσουν μια ομάδα που έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα της στα κιτάπια του φούτμπολ της «γηραιάς ηπείρου»!

Μια ομάδα που – έχοντας να βρεθεί στα νοκ άουτ ματς (σ. φάση των «16») του Τσάμπιονς Λιγκ μια 3ετία - κάνει όνειρα πιο...χειροπιαστά, σε μια διοργάνωση που αυτά κάθε άλλο παρά απαγορεύονται!

Ιδανική διοργάνωση για «μεγάλα ονόματα» κι εκπλήξεις!

Άλλωστε τα τελευταία χρόνια στους τελικούς της έχουν βρεθεί από «μεγάλα ονόματα» του παρελθόντος (Μαρσέιγ, πέρσι, Άγιαξ πρόπερσι, Αθλέτικ Μπιλμπάο το 2012, Μπενφίκα το 2013 και το 2014) αλλά και μεγάλες εκπλήξεις (Φούλαμ το 2010, Μπράγκα το 2011, Ντνίπρο το 2015).

Δεν είναι λοιπόν «χρύσωμα του χαπιού» η έλλειψη... σνομπισμού με την οποία η Ουκρανική ομάδα αντιμετωπίζει τη διοργάνωση. Αντίθετα αποτελεί καλό παράδειγμα για την στάση με την οποία θα έπρεπε να την προσεγγίζουν οι εκπρόσωποι της χώρας μας. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που την αντιμετώπισαν από... αγγαρεία έως και (ποδοσφαιρική) εξορία!