Ολυμπιακός: Κάποτε ψυχάρα με δέκα στο Μπερναμπέου, τώρα φοβικός με δέκα στην Μπάτσκα Τόπολα!

Στις 24 Οκτωβρίου 2007 ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στη Μαδρίτη για να παίξει με τη Ρεάλ των Κασίγιας, Ραούλ, Φαν Νιστελρόι, Μαρσέλο, Σνάιντερ, Γκούτι, Ρομπίνιο και της υπόλοιπης… παλιοπαρέας. Στο 13’ ο Βασίλης Τοροσίδης αντικρίζει την κόκκινη κάρτα και στο τέλος του ματς η Ρεάλ είναι ανακουφισμένη που κέρδισε με 4-2 τον Ολυμπιακό. Έναν Ολυμπιακό που είχε προηγηθεί με 1-2 μέσα στο Μπερναμπέου και ο Κοβάσεβιτς στο τέλος θα μπορούσε να ισοφαρίσει σε 3-3! Έναν Ολυμπιακό που είχε κάνει περήφανο τον κόσμο του με την τεράστια εμφάνιση που είχε πραγματοποιήσει στο Μπερναμπέου, παρότι ηττήθηκε με 4-2.

Ο συγκεκριμένος πρόλογος γίνεται για να σταματήσει κάπου εδώ η κουβέντα για την αποβολή του Ντόη στο 71’. Είτε ήταν άδικη, είτε όχι (σ.σ. θεωρούμε ότι δεν υπάρχει αποβολή), ο Ολυμπιακός είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την εικόνα που παρουσίασε αμέσως μετά το δεύτερο γκολ του Ποντένσε.

Θεωρούμε ανούσιες τις συγκρίσεις ομάδων και εποχών. Υπάρχουν, όμως, στιγμές που αναγκαζόμαστε να προχωράμε σε συγκρίσεις για να μην ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε για το τι σημαίνει Ολυμπιακός. Από τη μία θυμόμαστε την ψυχή που είχε βγάλει κάποτε ο Ολυμπιακός μέσα στο Μπερναμπέου παίζοντας με δέκα παίκτες για 80 λεπτά. Κι από την άλλη είδαμε την τραγική νοοτροπία που έβγαλε ο Ολυμπιακός στη Σερβία αμέσως μετά το 1-2 και τον φοβικό τρόπο αντίδρασης που είχε μετά την αποβολή του Ντόη.

Ήθελε μεγάλη… προσπάθεια από τους Πειραιώτες για να φύγουν τελικά με την ισοπαλία από το γήπεδο της Μπάτσκα Τόπολα. Ακόμα και να ήθελε να «αυτοκτονήσει», τέτοιο σενάριο δεν μπορούσε να το σκεφτεί κανένας.

Η Μπάτσκα Τόπολα είναι μία «τίμια» ομάδα. Έχει συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές αρχές, μία μαχητικότητα, όχι ιδιαίτερη ποιότητα, ένα-δυο παίκτες μπροστά που θα μπορούσαν να παίξουν σε μία μεσαία ομάδα στην Ελλάδα (σ.σ. Γιοβάνοβιτς, Τζάκοβατς) και μία άμυνα που αν την πίεζε λίγο παραπάνω ο Ολυμπιακός, θα μπορούσε να δεχτεί μίνιμουμ άλλα δύο τέρματα.

Ο Ολυμπιακός ξεχειλίζει από ποιότητα στη μεσοεπιθετική γραμμή, έχει δαιμονισμένους τους Φορτούνη και Ποντένσε, έχει τον Καμαρά να καταπίνει χιλιόμετρα, τον Έσε να κάνει εγκεφαλικό παιχνίδι, αλλά και μία ανασταλτική λειτουργία που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.

Η Μπάτσκα Τόπολα έμοιαζε με… Ρεάλ στους συνδυασμούς που έγιναν στη φάση του 1-2 και κάπου εκεί άρχισε ο Ολυμπιακός να βγάζει μία φοβία στο παιχνίδι του. Λες και είχε απέναντί του την πραγματική Ρεάλ, που πριν από 16 χρόνια δεν την είχε φοβηθεί και είχε κοντέψει να πάρει αποτέλεσμα. Μετά την αποβολή του Ντόη το πράγμα χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο, λες και η σερβική ομάδα ήταν κάποιο θηρίο.

Δεν υποτιμάμε καμία ομάδα, αλλά όταν έχεις δει κάποτε τον Ολυμπιακό να κάνει «παπάδες» με δέκα παίκτες στο Μπερναμπέου, ο οπαδός του Ολυμπιακού δεν περιμένει να δει την αγαπημένη του ομάδα να χάνει την ηρεμία του και να βλέπει την Μπάτσκα Τόπολα που δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή της μέχρι πριν από έναν χρόνο, να τον πιέζει για την ισοφάριση. Ή για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ο οπαδός δεν έχει συνηθίσει την ομάδα του να βγάζει φοβία απέναντι σε ομάδες τύπου Τόπολα!

Είτε ισοφαριζόταν, είτε όχι, είτε οι Πειραιώτες σκόραραν με τον Γιόβετιτς πριν το 2-2, είτε παρέμενε το 1-2, η ουσία είναι ότι «φωνάζει» η ασφάλεια που δεν παρέχει η ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού. Μην το προσωποποιούμε! Είναι άδικο να δέχονται τα βέλη μόνο ο Ντόη, ο Ρέτσος, ο Κίνι ή οποιοσδήποτε άλλος αμυντικός. Είναι συνολικό το πρόβλημα, ασχέτως αν το 1-2 προήλθε από λάθος του Ρέτσου στο ξεκίνημα.

Δεν το πλήρωσε με τη Λαμία, δεν το πλήρωσε με τον Πανσερραϊκό, δεν το πλήρωσε με την Κηφισιά, δεν το πλήρωσε με τον Άρη, αλλά το πλήρωσε με σκληρό τρόπο στη Σερβία. Ακόμα και να δεχόταν γκολ από τις Λαμία, Κηφισιά και Άρη, το πιθανότερο είναι να κέρδιζε στο τέλος. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Ας παραμερίσουμε το αποτέλεσμα κι ας ασχοληθούμε με το πρόβλημα που παρατηρείται.

Όταν δίνει συνεχώς τις ίδιες φάσεις στους αντιπάλους του, θα βρεθούν και βραδιές που θα δεχτεί γκολ και δεν θα είναι σε θέση να ανατρέψει κιόλας την κατάσταση. Είναι εκνευριστικό να δέχεται σε κάθε ματς φάσεις - καρμπόν. Θα πρέπει να βρεθεί μία λύση με το αμυντικό τρανζίσιον και στην ευκολία με τις μπαλιές που δέχεται στην πλάτη του.

Στο τέλος της φάσης των ομίλων δεν πιστεύουμε ότι ο Ολυμπιακός θα «πληρώσει» την ισοπαλία με την Μπάτσκα Τόπολα. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι το σέρβικο κλαμπ θα κερδίσει κάτι παραπάνω από την 4^η θέση στον όμιλο. Απλώς, αποδεικνύεται ότι «δώρα» σε τέτοιο επίπεδο δεν συγχωρούνται, ακόμα κι αν απέναντί του είναι η Μπάτσκα Τόπολα.

Μεσοεπιθετικά ο Ολυμπιακός είναι «χάρμα ιδέσθαι». Ανασταλτικά, όμως, προβληματίζει. Και «πονοκεφαλιάζει» εδώ και καιρό. Απλώς, οι νίκες δεν μας άφηναν να δούμε τόσο καθαρά το πρόβλημα…

Ο φετινός Ολυμπιακός θέλει στήριξη, γιατί έχει γίνει σοβαρή δουλειά με ποδοσφαιρική λογική. Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχουν ψεγάδια και ζητήματα που χρήζουν βελτίωσης, γιατί τα πιο δύσκολα είναι μπροστά του.