Ολυμπιακός: Ας το πάρουμε όλοι απόφαση...

O Ολυμπιακός «κάτι» έδειξε σε μία ώρα αγώνα. Κατάφερε να αιφνιδιάσει την Καραμπάγκ, ο Εμβιλά ως κεντρικός στόπερ στην τριάδα των μετόπισθεν ήταν ο ορισμός της «σκούπας» σε κάθε προσπάθεια που επιχειρούσαν οι Αζέροι στο πρώτο ημίχρονο, ο Μπιέλ έδειξε ένα μέρος της κλάσης του, ο Άβιλα άφησε υποσχέσεις, αλλά όλα γκρεμίστηκαν στο τελευταίο μισάωρο.

Ναι, ο Παπέ Σισέ δείχνει... αλλού γι’ αλλού από το ξεκίνημα της σεζόν. Δείχνει ότι έχει έλλειψη συγκέντρωσης, δίνει την εντύπωση ότι το μυαλό του ταξιδεύει αλλού και η γκάφα του στη φάση του δεύτερου γκολ των πρωταθλητών Αζερμπαϊτζάν ήταν αποτέλεσμα μίας σειράς γεγονότων που έχουν συμβεί από τον Φεβρουάριο έως σήμερα. Λειτουργεί πολλές φορές εκνευριστικά επιπόλαια. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Σισέ, όμως, δεν είναι σε καμία περίπτωση ο... οδοστρωτήρας που βλέπαμε στο πρώτο μισό της περασμένης σεζόν.

Τα λάθη πηγαίνουν σύννεφο, επιπόλαιες ενέργειες και μία αλυσίδα «γκαφών» σχεδόν σε κάθε ματς, με αποτέλεσμα να μην θυμίζει σε τίποτα όλα όσα γνωρίζαμε για τον Αφρικανό όταν επέστρεψε το καλοκαίρι του 2021 από τον δανεισμό του στη Σεντ Ετιέν.

Υπάρχει όμως ένα «αλλά» και αφορά τη διαχείριση του προπονητή. Ο Μίτσελ αποφάσισε να πρωτοτυπήσει μετά το 60’. Έβαλε τον Ρέαμπτσιουκ κάτι μεταξύ αριστερού μπακ και... αριστερού στόπερ. Ο Μαρσέλο που ήταν φανερά ανέτοιμος, αποφασίστηκε να παίξει πιο προωθημένος αριστερά, δίχως όμως να έχει τα απαιτούμενα τρεξίματα για να βοηθήσει ανασταλτικά τον Όλεγκ. Ο Εμβιλά που του είχαν βγει τα συκώτια στο πρώτο 45λεπτο, πέρασε στην κλασική του θέση στα χαφ για να αντιμετωπίσει τα φρέσκα πόδια που έβαλε ο Γκουρμπάνοφ. Δεν είναι και... Σούπερμαν ο Γάλλος για να τρέχει για τρεις και για να τα βγάλει πέρα μόνος του με μία ομάδα που έχει δείξει στα προηγούμενα παιχνίδια της ότι πατάει γκάζι συνήθως μετά το 60'! Όχι τίποτε άλλο, αλλά είχαν αρχίσει να μένουν από δυνάμεις και οι Κούντε, Μπιέλ...

Από εκείνο το σημείο κι έπειτα λοιπόν, η Γκαραμπάγκ κέρδισε μέτρα, βρήκε ανοικτούς χώρους, έπαιξε με την μπάλα κάτω, έκανε τους αυτοματισμούς της (που δεν τις έβγαιναν στο πρώτο ημίχρονο σε τέτοιο βαθμό) και στο τέλος έφυγε με ένα θριαμβευτικό 3-0! Ούτε οι Αζέροι δεν πρέπει να το περίμεναν.

Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν... Ο Ολυμπιακός (της Ευρώπης φυσικά) είναι στην χειρότερη κατάσταση από τις υπόλοιπες ομάδες του ομίλου, είτε σε επίπεδο νοοτροπίας, είτε σε επίπεδο αγωνιστικής ετοιμότητας, είτε σε οτιδήποτε άλλο μπορείτε να βάλετε. Ποιοτικά (σε ατομικό επίπεδο) προφανώς και είναι ανώτερος από την Καραμπάγκ, αλλά υπάρχουν πολλά μεγάλα διαστήματα που έχει δείξει από το ξεκίνημα της σεζόν ότι είναι ασύνδετος και οι Αζέροι ότι είναι ο ορισμός της ομάδας.

Θα καταφέρει να το διορθώσει ο Μίτσελ; Στο ελληνικό πρωτάθλημα προλαβαίνει, γιατί έχει περισσότερο υλικό να διαχειριστεί με παίκτες που δεν είναι δηλωμένοι στη λίστα της ΟΥΕΦΑ (Χάμες, Σαμασέκου, Μπακαμπού, Αγκιμπού, Φορτούνης)... Η Ευρώπη όμως δεν μπορεί να περιμένει, γιατί εκεί δεν είναι μόνο οι επιλογές του περιορισμένες, αλλά τα λάθη κοστίζουν, λάθη που μπορεί να μην τα εκμεταλλεύονται οι αντίπαλοί του στην Ελλάδα. Έτσι όπως πάει το πράγμα, θα παίξει την ευρωπαϊκή του ύπαρξη με τη Ναντ.

Για το 0-3 φταίνε όλοι όσοι βρέθηκαν στο Καραϊσκάκη. Από τον προπονητή έως τον τελευταίο παίκτη... Ίσως ο μοναδικός που δεν φταίει είναι ο Εμβιλά. Ενδεχομένως και ο Άβιλα που κατέθεσε την ψυχή του. Οι υπόλοιποι; Ας κάνουν την αυτοκριτική τους για να δουν αν μπορεί να σωθεί η παρτίδα στο Αζερμπαϊτζάν σε λίγα βράδια.