Ο Λαλά έβαλε βούτυρο στο ψωμί της Αταλάντα
Όταν γνωρίζεις πως η Αταλάντα είναι ομάδα-φόβητρο εκτός έδρας και σκοράρει κατά ριπάς (στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ σημείωσε δύο γκολ στο «Ολντ Τράφορντ», δύο στην Ισπανία με τη Βιγιαρεάλ και τρία στην Ελβετία κατά της Γιουνγκ Μπόις), τότε παίζεις κλειστά πίσω και αναζητάς κάποιες στιγμές σου στο ματς. Γιατί αν δεχθείς γκολ πρώτος, καταστράφηκες.
Και ο Ολυμπιακός μέχρι το 40’ έδειχνε ότι ακολουθεί πιστά αυτό το πλάνο και με ωριμότητα. Είχε και την ευκαιρία του με τον Καμαρά να ανοίξει πρώτος το σκορ.
Ξέρεις ακόμη ότι με ανώτερο αντίπαλο που «σκοτώνει» απαγορεύονται τα αβίαστα λάθη γιατί θα τα πληρώσεις. Και το αβίαστο λάθος το έκανε χθες ο Λαλά και έδωσε στους Ιταλούς αυτό που ήθελαν: να προηγηθούν. Βούτυρο στο ψωμί τους δηλαδή, καθώς ο Ολυμπιακός αναγκάστηκε να βγει πιο μπροστά στο β’ ημίχρονο και να το πληρώσει ακριβά. Η Αταλάντα σε ανοιχτούς χώρους δεν παίζεται. Και το απέδειξε περίτρανα και στο φαληρικό γήπεδο…
Ολυμπιακός: Ο Φουρνιέ κάνει τη διαφορά
Από εκεί και πέρα θα σταθώ μόνο στον Ονιεκούρου. Έχει πάρει πολλές ευκαιρίες, πολύ περισσότερες από τη μηδαμινή προσφορά του, και δεν γίνεται να αγωνίζεται μόνο και μόνο επειδή είναι καλός τακτικά και βοηθάει αμυντικά. Ας παίξει τότε πλάγιος μπακ. Όσο για την ταχύτητά του, τι να χρησιμεύσει σε μια ομάδα όταν δεν συνοδεύεται και από άλλα πράγματα; Σωστή πάσα, κατά μέτωπον επίθεση, ντρίμπλα, γκολ, ασίστ.
Όταν δεν μετέχει στη δημιουργία του παιχνιδιού, τότε τι να την κάνει ο Ολυμπιακός την ταχύτητά του; Ας γινόταν σπρίντερ. Δικαιολογημένες οι αποδοκιμασίες σε βάρος του την ώρα της αλλαγής. Και μην ξεχνάμε πως το γεγονός ότι ο πρωταθλητής φέτος δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο οφείλεται ως έναν σημαντικό βαθμό στο ότι δεν έχει άκρα. Ούτε εμπρός ούτε πίσω. Έτσι, δεν υπάρχει δημιουργία, δεν υπάρχουν ευκαιρίες, δεν υπάρχουν αυτοματισμοί, δεν ανοίγουν εύκολα οι αντίπαλες άμυνες. Κι αν στην Ελλάδα μια ατομική ενέργεια μπορεί να κρίνει ένα ματς ή ένα αβίαστο λάθος να μη στοιχίσει, στην Ευρώπη είναι διαφορετικά. Πολύ διαφορετικά…
