Μόνο αν δει κατάματα την αλήθεια θα έχει κέρδη

Σαν χθες θυμόμαστε την αντίδραση ορισμένων φίλων του Ολυμπιακού μετά το 1-0 με το γκολ του Τικίνιο στο τέλος επί της Φενέρμπαχτσε στο Καραϊσκάκη τον περασμένο Νοέμβριο. Μια αντίδραση που περιελάμβανε την εξής ατάκα: «Μήπως θα ήταν καλύτερα να πηγαίναμε στο Conference League και όχι στο Europa League, επειδή τώρα θα μας έρθουν οι 3^ες από τους ομίλους του Champions League τον Φεβρουάριο»;

Δεν θα πούμε αν δικαιώθηκαν ή όχι, γιατί ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος πάντοτε να παίζει για να κερδίσει. Από την άλλη δεν μπορούμε να πούμε κιόλας ότι έδειξε έτοιμος για να αντιμετωπίσει την Αταλάντα. Μια Αταλάντα που ναι μεν είναι υπερηχητική από πλευράς ρυθμού και τέμπο, μία πολύ αθλητική και καλά γυμνασμένη ομάδα, αλλά είχε και ένα σωρό απουσίες. Αποκορύφωμα όλων ότι ήρθε στην Ελλάδα χωρίς κανονικό φορ (τραυματίες οι Ζαπάτα, Μουριέλ) και με τρεις ακόμα βαρβάτες απουσίες (ο στόπερ Παλομίνο, ο επιθετικός χαφ Μίραντσουκ και ο κρυφός κυνηγός Γιόζιπ Ίλισιτς).

Συν τοις άλλοις, βρίσκεται στην 5^η θέση της Serie A και σε γενικές γραμμές δεν μπορείς να πεις ότι ο Ολυμπιακός την πέτυχε στην καλύτερή της φάση. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως, ότι δεν είναι ομαδάρα! Προφανώς και είναι (όπως αποδείχθηκε) μία ταχύτητα πάνω από τους «ερυθρόλευκους» παρά τις απουσίες της.

Αυτό που θα περίμενε κανείς από τον Ολυμπιακό, θα ήταν να την ζορίσει λίγο περισσότερο, να την πιέσει παραπάνω, να της βάλει δύσκολα μέσα στο «σπίτι» του και με ώθηση που θα του έδιναν οι 16 χιλιάδες οπαδοί του που είχαν την κάψα να δουν την αγαπημένη τους ομάδα από κοντά μετά από δύο μήνες.

Όταν στο παρελθόν επί εποχής Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Ντόρτμουντ, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Γιουβέντους, η Μίλαν, η Άρσεναλ, η Μαρσέιγ και έπαιξε στα ίσα τις Μπάγερν Μονάχου, Μπαρτσελόνα και Τότεναμ, θα περίμενε κανείς ότι δεν θα ολοκλήρωνε το ματς «ζωής ή θανάτου» με την Αταλάντα με μόλις 4 τελικές, εκ των οποίων οι δύο ήταν οι πιο αξιοσημείωτες (του Μαντί στο ξεκίνημα και του Μασούρα στο δεύτερο ημίχρονo που υποδείχθηκε οφσάιντ, αλλά αν σκόραρε θα εξεταζόταν από το VAR, γιατί ήταν στο όριο).

Ούτε ότι στο πρώτο ματς του Μπέργκαμο θα ήταν τόσο αφελής στις στατικές φάσεις κι ενώ είχε δεχτεί ήδη τις προειδοποιητικές βολές στο πρώτο 45λεπτο.

Ο Ολυμπιακός έκανε λάθη που σε τέτοιο επίπεδο δεν επιτρέπονται. Μπορεί να μην τιμωρούνται στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά στο Europa League είναι «piece of cake» για ομάδες τύπου Αταλάντα. Κι ας εμφανίζονται δίχως κανονικό φορ.

Η φετινή χρονιά έχει αρνητικό πρόσημο για τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη. Ξεκάθαρα πράγματα… Και το αρνητικό πρόσημο το παίρνει, επειδή ο ίδιος ο σύλλογος έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη με τις πορείες και τις ιστορικές νίκες που έχει σημειώσει στο παρελθόν.

Ας αναρωτηθούμε, αν η συγκεκριμένη ομάδα θα μπορούσε να κάνει το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη, βάσει της εικόνας που έχει παρουσιάσει από το ξεκίνημα της σεζόν.

Η Αταλάντα φάνηκε σε μεγάλο βαθμό ότι ήταν ο «καθρέφτης» των όσων δεν θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός σε περίπτωση που περνούσε στους ομίλους του Champions League και δεν τον απέκλειε η Λουντογκόρετς στα καλοκαιρινά προκριματικά.

Για όσους έχουν κοντή μνήμη, να θυμίσουμε ότι στην κλήρωση των ομίλων θα έμπαινε στο δ’ γκρουπ δυναμικότητας. Άρα θα έρχονταν τρεις ομαδάρες στον όμιλό του, μία υπερομάδα τύπου Μπάγερν και δύο τύπου Αταλάντες. Με την εικόνα που έχει παρουσιάσει φέτος, το πιθανότερο θα ήταν να είχε τερματίσει 4^οςστον όμιλό του στο Champions League και να είχε ολοκληρώσει το ευρωπαϊκό του ταξίδι τον Δεκέμβριο.

Ο φετινός Ολυμπιακός δεν έπειθε ότι μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω.

Παρόλα αυτά, η φετινή σεζόν τού προσφέρει τη δυνατότητα να δει (ή να ξαναδεί, αν έχουν ήδη ολοκληρωμένη εικόνα στο λιμάνι) κατάματα την αλήθεια. Ότι οι φετινές του μεταγραφές πλην των Βατσλίκ Τικίνιο και Αγκιμπού δεν τον βοήθησαν. Ότι υπερεκτιμήθηκαν ορισμένοι ποδοσφαιριστές. Ότι μπορεί κάποιοι να είχαν φτάσει στο «πικ» τους μετά από πολυετή παρουσία στο λιμάνι και να έχει αρχίσει η πτώση τους ή να έχει έρθει ένας τρόπος τινά κορεσμός. Ότι μπορεί να μην έφταιγαν μόνο τα χτυπήματα από τον κορονοϊό ή η επιβάρυνση αρκετών βασικών παικτών του από τα συνεχόμενα παιχνίδια (σ.σ. ο προπονητής βέβαια θα μπορούσε να κάνει μία καλύτερη διαχείριση του ρόστερ του).

Ο προπέρσινος Ολυμπιακός κόντεψε να ισοφαρίσει την Μπάγερν στο Καραϊσκάκη από 1-3 (μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης) φτιάχνοντας τρεις «καθαρές» φάσεις στα τελευταία λεπτά, έφτασε μία ανάσα από το να πάρει διπλό στο Λονδίνο επί της Τότεναμ (ας όψεται ο Μεριά) και έγραψε Ιστορία με το έπος του Εμιρέιτς.

Ο περσινός Ολυμπιακός πέρασε στα νοκ άουτ ματς του Europa League, έχοντας μαζέψει στον όμιλο του Champions League μόλις 3 βαθμούς και αυτούς χάρη σε γκολ του Χασάν στο 91’ επί της Μαρσέιγ στο Φάληρο. Στη συνέχεια πήρε μία πρόκριση επί της Αϊντχόφεν μέσα στην Ολλανδία στο φινάλε και αφού πρώτα κόντεψε να χάσει το πλεονέκτημα του 4-2 από το πρώτο παιχνίδι.

Ο φετινός Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την Λουντογκόρετς, πέρασε μέσω των ομίλων του Europa League ως δεύτερος (πίσω από την Άιντραχτ που είναι 10^η στην Γερμανία) στα μπαράζ της διοργάνωσης και αποκλείστηκε με συνολικό σκορ 1-5 από την εξαιρετική αλλά όχι άτρωτη Αταλάντα.

Η διαπίστωση λοιπόν είναι ότι από πρόπερσι σαν να χάνει λίγο έδαφος ο Ολυμπιακός από χρονιά σε χρονιά. Αντί να πηγαίνει μπροστά, σαν να υποχωρεί...

Είναι ευκαιρία λοιπόν για τους Πειραιώτες να τα βάλουν κάτω ενόψει καλοκαιριού και να δουν. Σε ποιους αξίζει να στηριχθεί, σε ποιες θέσεις πρέπει να ενισχυθεί, ποιοι παίκτες έχουν φτάσει το «ταβάνι» τους και κυρίως οι νέοι που θα έρθουν, να γίνει ένα πιο προσεκτικό ψάξιμο ως προς τον χαρακτήρα τους ή κατά πόσο θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα με την καρδιά τους.

Μπορεί να βγει πολλαπλά κερδισμένος ο Ολυμπιακός από τη φετινή ευρωπαϊκή του σεζόν που ολοκληρώθηκε νωρίτερα απ' ό,τι τις προηγούμενες δύο χρονιές. Αρκεί να την «διαβάσει» σωστά. Η επόμενη αγωνιστική περίοδος θα είναι ακόμα πιο δύσκολη από πλευράς δυναμικότητας αντιπάλων! Και με ένα καλαντάρι πιεσμένο λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ.