Ο Ντουρμισάι δεν είναι ο μόνος νατουραλιζέ

Αυτό το Σαββατοκύριακο πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία της χώρας, δεν υπάρχει. Ούτε στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές, αφού το συλλογικό ποδόσφαιρο έχει δώσει την «σκυτάλη» της δράσης στο διεθνές. Εκτός από τα αποτελέσματα των Εθνικών ομάδων στα προκριματικά του Euro 2020 μπορεί να παρατηρήσει κανείς την στελέχωση τους. Με πολλά νέα πρόσωπα, αφού τα περισσότερα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα συνηθίζουν να «γυρίζουν σελίδα» μετά από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Διοργάνωση που αποτελεί, παραδοσιακά, ένα «πριν» κι ένα «μετά» για κάθε Εθνική.

Απ’ αυτά τα νέα πρόσωπα ξεχωρίζουν παίκτες οι οποίοι δεν έχουν «δεσμούς αίματος» με τις χώρες που εκπροσωπούν, αλλά άλλαξαν ποδοσφαιρική εθνικότητα, ούτως ώστε να μπορέσουν να βρεθούν στα τελικά της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης που, για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν θα φιλοξενηθεί σε μία ή έστω δύο χώρες, αλλά σε 12 διαφορετικές πόλεις ισάριθμων χωρών της «γηραιάς ηπείρου». Ώστε να εορταστούν τα 80 χρόνια ζωής του Ευρωπαϊκου Κυπέλλου Εθνών. Ένας ποδοσφαιρικός θεσμός γιγαντωμένος (αθλητικά κι οικονομικά) αλλά και παγκοσμιοποιημένος πλέον.

Στο πλαίσιο αυτό δεν προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ότι ο Ιρλανδός Ντέκλαν Ράις άλλαξε ποδοσφαιρική εθνικότητα παίρνοντας την Αγγλική, παρότι όχι μόνο είχε παίξει με τις μικρές ομάδες της Ιρλανδίας αλλά και στην «μεγάλη». Άλλωστε ο άσος της Γουέστ Χαμ, που την Παρασκευή, το βράδυ, ντεμπουτάρισε με τα «τρία λοντάρια» στην 5αρα (5-0), κόντρα στην Τσεχία, είναι γεννημένος στο Λονδίνο.

Με Βραζιλιάνους εκατέρωθεν το Πορτογαλία – Ουκρανία!

Την ίδια στιγμή, ο 29χρονος Ντιέγκο Σόουζα (της Μπράγκα) πραγματοποιούσε την παρθενική του εμφάνιση με την Εθνική Πορτογαλίας κόντρα στην Ουκρανία στην Λισσαβώνα, παρότι Βραζιλιάνος. Απέναντι του, στην ομάδα του Αντρέι Σεβτσένκο αγωνίστηκε – επίσης για πρώτη φορά – ο, 31χρονος συμπατριώτης του, Ζούνιορ Μοράες!

Οι προαναφερθέντες δεν είναι ασφαλώς πιονιέροι στην ανακάλυψης της ποδοσφαιρικής «Αμερικής»...

Στη Βραζιλία γεννήθηκαν οι Ζορζίνιο κι Έμερσον, αλλά με την Εθνική Ιταλίας έχουν συμμετοχές, σε ανδρικό επίπεδο, στο διεθνές ποδόσφαιρο. Αμ ο Ντιέγκο Κόστα της Ατλέτικο Μαδρίτης; Παρότι είχε παίξει σε φιλικά με την «σελεσάο» το 2013, ένα χρόνο αργότερα είχε αλλάξει ποδοσφαιρική εθνικότητα, εντασσόμενος στην εθνική Ισπανίας.

Την ίδια στιγμή, στα μέρη μας, μοιάζουμε να βρισκόμαστε - και σ’ αυτό το θέμα – στην...κοσμάρα μας, μ’ αποτέλεσμα να γίνεται πολύ κουβέντα για το αν «πρέπει» ο Φιορίν Ντουρμισάι να φορέσει τη γαλανόλευκη, επειδή έχει 8 συμμετοχές με την Εθνική Ελπίδων της Αλβανίας. Όλα αυτά για ένα παιδί που από 5 χρονών είναι εδώ, μεγάλωσε και μετήρθε της ελληνικής (και ποδοσφαιρικής) παιδείας...

Πέραν των, πολύ σημαντικών, παραμέτρων της ανεκτικότητας της Ελληνικής κοινωνίας και της ενσωμάτωσης οικονομικών μεταναστών σ’ αυτήν, υπάρχει κι η ποδοσφαιρική.

Και της θέλησης του παίκτη, αλλά και του εκάστοτε εκλέκτορα της Εθνικής. Μπορεί να πει κάποιος ότι υπάρχει φόβος ν’ ανοίξει νέα «φάμπρικα» νατουραλιζέ κι Ελληνοποιήσων, στα πρότυπα των 70's και χαμένα θα είναι τα γηγενή ταλέντα. Μόνο που ούτε τότε σταμάτησε η ανάδειξη ποδοσφαιριστών, ούτε, αργότερα, όταν ο Ντανιέλ Μπατίστα φόρεσε τα γαλανόλευκα.
Οπότε...