Εθνική: Θέλεις να την ξαναδείς

Σα να έπεσε σε παγίδα η Εθνική με το πολύ υπομονετικό και προσεκτικό παιχνίδι της με τη Σκωτία στο πρώτο ημίχρονο, γιατί ίσως να είχε κατά νου - έστω κι αν δεν ήταν ακριβώς αυτό το σχέδιο - να επιτεθεί για τη νίκη όταν ερχόταν η ώρα έχοντας διαφυλάξει τα νώτα της. Δεν υπολόγισε τη φάση του πέναλτι, όπως και ότι δεν ταιριάζει στο δικό της προφίλ και σε τέτοιου είδους παιχνίδια να κάνει το αντίπαλό της να νιώθει καλύτερος και κυρίως ασφαλής. Γιατί η Σκωτία είχε ασφάλεια στο πρώτο μέρος, περισσότερο από την ελληνική διστακτικότητα παρά από τις δικές της αρετές με τους πράγματι top class παίκτες της και ειδικά τον Τζον ΜακΓκιν.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έπρεπε να προσαρμοστεί και αυτός στο ότι δεν είχε τον Τάσο Μπακασέτα που μπορεί να μην είναι φέτος στα καλύτερά του, αλλά στην Εθνική είχε τριάντα ματς σερί και όλη η ομάδα είχε μάθει να παίζει μαζί του. Ήταν όντως πρόβλημα και δεν είναι απλό για έναν προπονητή να το λύσει.

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν είχε διστάσει πριν από τον αγώνα να δηλώσει ότι θα φαινόταν μετά το ματς εάν είχε κάνει τις ιδανικότερες επιλογές προσώπων. Δεν μπορεί κανείς να πει εάν αυτό συνέβη ή όχι, καθώς όλοι σχεδόν οι παίκτες που άρχισαν το ματς βγήκαν εντελώς διαφορετικοί μετά την ανάπαυλα. Σίγουρα το ότι επελέγη ο Φώτης Ιωαννίδης αντί του Βαγγέλη Παυλίδη είχε να κάνει και με το δεύτερο παιχνίδι. Και γενικά έγινε μια ειδική διαχείριση, καθώς θα ήταν βέβαιες οι αλλαγές στη Γλασκώβη ό,τι κι αν γινόταν στο Φάληρο. Σίγουρα επίσης δεν ήταν εύστοχη η αλλαγή του Τζόλη πάνω που ήταν διαρκώς μέσα σε φάσεις. Όπως και φάνηκε πόσο μπορεί να προσφέρει σε ενέργεια ο Φούντας ή πόσο χρήσιμος θα μπορούσε να ήταν από ένα σημείο και ο Μουζακίτης για το κάθετο παιχνίδι/

Ο Καρέτσας εντυπωσίασε μόνο όσους δεν τον είχαν ξαναδεί, γιατί το ενθουσιώδες και θεαματικό παιχνίδι του δεν ήταν από τα καλύτερα φετινά του. Ένα παιδί πλασμένο για καριέρα στο υψηλότατο επίπεδο, γαλουχημένο σε σχολή ποδοσφαίρου με σοβαρές βάσεις. Αυτές που σε εθνικό επίπεδο αποφάσισε να αφήσει για το συναίσθημα και την πατρίδα του, αλλά δεν πρόκειται να τον «αφήσουν» στην πορεία του στο κορυφαίο επίπεδο. Το πιο εντυπωσιακό στα δικά μου μάτια από αυτό το παιδί ήταν ο τρόπος που καθοδηγούσε τους συμπαίκτες του δείχνοντας που πρέπει να πάει η μπάλα σε κάθε επίθεση. Είχε στοιχεία, πέρα από το αναμφίβολο ταλέντο του, τα οποία στα μαθαίνουν.

Είτε περάσει είτε όχι στη League A, η Εθνική έχει ήδη κερδίσει κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Σε κάνει να θέλεις να την ξαναδείς, ανυπομονείς για το επόμενο παιχνίδι της. Κι αυτό δεν το είχε πάντα. Για να μην πούμε, πάρα πολύ σπάνια