Παγίδα για την Ελλάδα η διαιτησία
Θα είναι λάθος εάν η κουβέντα στην Εθνική μας ομάδα επικεντρωθεί γύρω από τον διαιτητή της αναμέτρησης με τη Μάλτα. Τέτοια ματς οφείλει να τα καθαρίζει εύκολα.
Είναι το πιο εύκολο για την Εθνική μας ομάδα και τους διεθνείς μας να ρίξουν όλο το ανάθεμα στον διαιτητή του αγώνα με τη Μάλτα. Πράγματι από ένα σημείο και μετά ο ρέφερι έδειχνε να έχει χάσει τον έλεγχο του αγώνα. Και δεν είναι μόνο το πέναλτι που δεν έδωσε υπέρ της Ελλάδας, αλλά η γενικότερη συμπεριφορά του στο ματς.
Θα είναι λάθος, όμως, να σταθούν στον διαιτητή και να τον θεωρήσουν βασικό υπεύθυνο για το 2-2 με τη Μάλτα. Κάνοντας κάτι τέτοιο θα γκρεμίσουν ό,τι έχτιζαν στα προηγούμενα παιχνίδια. Η Ελλάδα ήταν επιπόλαιη και ασόβαρη στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Το ματς δεν… τσίγκλησε τους παίκτες για να ασχοληθούν σοβαρά μαζί του.
Ολυμπιακός: Αυτό που λείπει από τον Ελ Κααμπί
Όχι άδικα, αλλά μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως πρόκειται για ένα φιλικό παιχνίδι και ότι είναι ίσως τραβηγμένο να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Από τις λεπτομέρειες φαίνεται ο χαρακτήρας της ομάδας. Η Ελλάδα κάνει μία προσπάθεια να επιστρέψει σε παλιές καλές ημέρες. Για να το κάνει, όμως, αυτό θα πρέπει ματς όπως αυτό να τα παίρνει. Να μπαίνει στο γήπεδο και να νιώθει ο αντίπαλος πως η Εθνική μας είναι το αφεντικό. Δεν το έκανε με τη Μάλτα, μία ομάδα που δεν είναι και κανένα θηρίο.
Δίκιο έχει ο Πογιέτ να φωνάζει, αλλά έτσι χάνει την ουσία και αυτή είναι μέσα στις τέσσερις γραμμές. Η «γαλανόλευκη» κάνει την επανεκκίνηση της και αυτά τα ματς πρέπει να τα καθαρίζει και να μη δίνει το δικαίωμα σε κανέναν διαιτητή να της κάνει ζημιά.
Θα κρατήσουμε φυσικά το πείσμα και το πάθος που έβγαλαν οι παίκτες στο τελευταίο τέταρτο για να αποφύγουν την ήττα. Τα έδωσαν όλα και θα μπορούσαν ακόμα και να γυρίσουν το ματς. Κατά τα άλλα, όμως, περισσότερο προβλημάτισαν με την εικόνα τους και τη νοοτροπία τους μέχρι να μπουν στο ματς.
