Τα Παιδιά του Πειραιά σε νέα διάσταση

Κάτι τέτοιο ζήσαμε κι εμείς στη Σιγκαπούρη, στο πάρκο Σεντόζα όταν ακούσαμε Τα Παιδιά του Πειραιά μέσα από το συντριβάνι στο κέντρο του και συγχρόνως το σύμβολο της πόλης-κράτους σχημάτιζε με lazier τον Παρθενώνα.
Όμως σήμερα πως εκφράζονται οι μελωδίες του Κορυφαίου μας συνθέτη με τον Ολυμπιακό , με το ποδόσφαιρο ή με την έννοια Ολυμπιακός ως φορέα εκπρόσωπου του Πειραιά ή της Ελλάδας γενικότερα;

Τη φετινή αγωνιστική περίοδο η ομάδα του Ολυμπιακού αποτελείται από ποδοσφαιριστές που δεν είναι Έλληνες. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι οι αθλητές αυτοί ως γνήσιοι επαγγελματίες θα είχαν συνείδηση μισθοφόρου δηλαδή όσο με πληρώνουν τόσο θα προσφέρω στο γήπεδο. Μέχρι εδώ. Τίποτα παραπάνω.

Πράγματι. Αυτό συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Π .χ ομάδα Χάσι. Ποδοσφαιριστές χρησιμοποίησαν τον Ολυμπιακό για να παίξουν σε σπουδαιότερο πρωτάθλημα από το ελληνικό ή δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα και στηριζόντουσαν μόνο στο παχυλό μισθό τους. Αυτό δε συνέβη φέτος ( αν εξαιρέσει κάποιος την περίπτωση Ποντέσε που ήθελε μεταγραφή). Αυτό προξενεί εντύπωση και χρειάζεται μελέτη και απόδειξη.

Ο Σα, o βασικός τερματοφύλακας, τον χτύπησαν στο πρόσωπο στο παιχνίδι του πρωταθλήματος με τον Αστέρα Τρίπολης έκανε ράμματα δεν βγήκε από το παιχνίδι και παράλληλα έκανε σαν τρελός να παίξει λίγες μέρες αργότερα στην Τούμπα. Το πρησμένο του μάτι δεν άφησε.

Ο Ομάρ μπορούσε από Δεκέμβρη να υπογράψει σε νέα ομάδα. Με τον τρόπο του δείχνει ότι θέλει να μείνει. Περιμένει πρώτα να μιλήσει με τον Ολυμπιακό.

Ο Γκιγιέρμε μετά τον τραυματισμό του στην Τρίπολη γύρισε νωρίτερα από ότι υπολογιζόταν γιατί όπως είπε η ομάδα τον είχε ανάγκη.

Ο Τσιμίκας , που όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη υποκλίνεται στο ταλέντο του θύμωσε όταν στο παιχνίδι με την Άρσεναλ τον φώναξαν να γίνει αλλαγή και συνέχισε να παίζει με πείσμα και με πάθος τραυματισμένος.

Ο Καμαρά βάζει τα πόδια του στη φωτιά και πολλές φορές κινδυνεύει με σοβαρούς τραυματισμούς αλλά βάζει την ομάδα πάνω από όλα.

Ο Ελ Αραμπί δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι είναι ευχαριστημένος στην Ελλάδα και ότι ο Ολυμπιακός ανήκει στην ελίτ του Ευρωπαικού ποδοσφαίρου αν και τα πετρο -δόλαρα χορεύουν ξανά δίπλα του.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλες περιπτώσεις αλλά όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι κάτι εξαιρετικό εκπέμπει η συχνότητα του Ολυμπιακού σήμερα.
Συγχρόνως δείχνει ότι όποιος παίκτης φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα του Ολυμπιακού και τη ζει στο αίμα του , την τιμά στη ψυχή του, την αγαπά στην καρδιά του , ανεξαρτήτως φυλής , χρώματος ,ή νοοτροπίας γίνεται κι αυτός Πειραιώτης χωρίς διακρίσεις και τραγουδιέται στις μελωδίες του Μάνου.

Στα Παιδιά του Πειραιά.