Φίλοι μας οι… Γερμανοί!

Σαράντα ημέρες πέρασαν από τότε που μπήκε λουκέτο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και σχεδόν ένας μήνας από τότε που επιβλήθηκαν περιορισμοί στις μετακινήσεις και κυριάρχησε ως σλόγκαν ζωής το «Μένουμε σπίτι». Στο διάστημα αυτό ο καθένας προσπαθεί να κρατήσει ψηλά το ηθικό του με τις ελάχιστες ευχάριστες ειδήσεις που ανακύπτουν πού και πού για να σπάνε την αναπόφευκτη μιζέρια και τη μελαγχολία της εποχής του κορονοϊού.

Για όσους αγαπούν τον αθλητισμό και είχαν συνδέσει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους με την παρακολούθηση αγώνων ποδοσφαίρου και όλων των υπόλοιπων σπορ, κάθε ημέρα που περνά μακριά από τη δράση μοιάζει με το μαρτύριο της σταγόνας. Πόσω μάλλον όταν δεν υπάρχει σαφές πλάνο πότε ακριβώς θα έρθει η πολυπόθητη στιγμή της επανεκκίνησης. Υποκατάστατα δράσης αποτελούν τα πρωταθλήματα που εξακολουθούν σε αυτή την ιδιαίτερη χρονική συγκυρία να διεξάγονται και να μας κρατούν συντροφιά έστω και από στοιχηματικό ενδιαφέρον.

Γιατί και να θέλει κάποιος να παρακολουθήσει τα ματς στη Λευκορωσία ή τη Νικαράγουα, δεν μπορεί να το κάνει μέσα από τις συμβατικές συνδρομητικές πλατφόρμες. Οπότε περιμένει υπομονετικά να επανέλθουν κάποια από τα μεγάλα πρωταθλήματα στην αγωνιστική δράση για να αισθανθεί πως πράγματι η μπάλα μπορεί να τσουλήσει ξανά στο χορτάρι.

Υπό αυτή την έννοια, η είδηση πως η Μπουντεσλίγκα καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξαναρχίσει στις 9 Μαΐου αποτελεί ό,τι πιο ευχάριστο έχουμε ακούσει σε όλη αυτή την καταστροφική περίοδο. Οι Γερμανοί… ξανάρχονται λοιπόν και αυτή τη φορά για καλό! Για να δείξουν τον δρόμο και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους πως αργά ή γρήγορα έρχεται και η δική τους ώρα για να δουν φως στην άκρη του τούνελ.

Και ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με την Ελλάδα το μήνυμα είναι ακόμα πιο δυνατό. Γιατί όπως και στη Γερμανία, έτσι και στη χώρα μας, η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, με βάση τους αριθμούς κρουσμάτων και θανάτων. Ειλικρινά, αν έλεγαν σε κάποιον πριν από έναν μήνα πως στις 15 Απριλίου θα πέθαιναν εξαιτίας του κορονοϊού 861 άνθρωποι σε μία χώρα και… ένας στην άλλη και του ζητούσαν να βάλει δίπλα από τους αριθμούς την Αγγλία και την Ελλάδα, ποιες αντιστοιχίες θα έκανε;

Από τη στιγμή λοιπόν που κόντρα σε όλα τα… προγνωστικά και τις δυσλειτουργίες μας σε ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο τα καταφέρνουμε και διατηρούμε υπό έλεγχο την πανδημία που έχει «θερίσει» άλλα κράτη, είναι λογικό να σκεφτόμαστε με αισιοδοξία και για την επόμενη μέρα. Σύμφωνοι, δεν είμαστε Γερμανία, με όλες τις υποδομές και τη δυναμική μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, ώστε να μπορέσουμε να βάλουμε τόσο ψηλά τον πήχη και να πούμε πως παίζουμε και εμείς μπάλα από τις 9 Μαΐου.

Μπορούμε όμως να δούμε το πλάνο δράσης των Γερμανών, οι οποίοι ξεκίνησαν με κεκλεισμένων των θυρών προπονήσεις των ομάδων και θα συνεχίσουν με κεκλεισμένων των θυρών αγώνες. Προφανώς το ίδιο θα συμβεί και εδώ όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, με γνώμονα πάντα την υγεία των αθλητών και λοιπών συμμετεχόντων στη διεξαγωγή ενός αγώνα. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν τα ματς με κόσμο στο τελείωμα της φετινής περιόδου.

Υπάρχει ωστόσο κάθε μέρα και περισσότερο στις τάξεις των παικτών και των ομάδων η αίσθηση πως μπορεί να τελειώσει στο γήπεδο η χρονιά. Οι ημερομηνίες βγαίνουν για την ολοκλήρωση των επαγγελματικών πρωταθλημάτων στην Ελλάδα, όπως αποκαλύψαμε σε ανάρτησή μας την προηγούμενη εβδομάδα, η οποία και επιβεβαιώθηκε απόλυτα από το σχέδιο της Super League που διέρρευσε το περασμένο Σάββατο.

Αν όλα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν καλά στη μάχη που καιρό δίνουμε για τον έλεγχο της κρίσης, όλο και πιο πιθανό φαντάζει το ενδεχόμενο να ακολουθήσουμε τους Γερμανούς και να γίνουμε μία από τις χώρες που θα παίξουν μπάλα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο και θα «φωνάξουμε» και με τον τρόπο αυτό πως η κανονικότητα επιστρέφει στις ζωές μας.