Φερέιρα, Καρέρα, Πιτίνο: «Αντίδοτο» στους παράγοντες

Την εβδομάδα που μας πέρασε τρεις προπονητές με τις δημόσιες δηλώσεις τους δίδαξαν αθλητικό πολιτισμό σε μια χώρα που ο φανατισμός γεννάει αβέρτα χούλιγκανς ανάμεσα στους οπαδούς (και στους παράγοντες).

Ο Αμπέλ Φερέιρα, μετά το 1-1 στην Ξάνθη που έφερε τον ΠΑΟΚ στο -7 από τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία παραμονές έναρξης των πλέι οφ, βγήκε κι αναγνώρισε την ανωτερότητά του αντιπάλου, λέγοντας ότι «ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να είναι σταθερός και συνεπής στην απόδοση του κι εμείς όχι. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος. Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να το πούμε, γιατί έτσι θα αντιστρέψουμε την κατάσταση».

Ο Ρικ Πιτίνο, μετά την ήττα 81-78 από τον Ολυμπιακό στην Ευρωλίγκα, που έβαλε τον Παναθηναϊκό σε περιπέτειες όσον αφορά στην πρόκρισή του στα πλέι οφ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχθεί ότι «ο Ολυμπιακός ήταν σπουδαίος, η απόκτηση του Σακίλ ΜακΚίσικ ήταν η μεταγραφή της EuroLeague. Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό για την εμφάνισή του. Πήραν έναν τρομερό γκαρντ που έκανε απίθανη εμφάνιση απόψε».

Ο Μάσιμο Καρέρα, μετά τη φτωχή νίκη 2-1 επί του Άρη στα ημιτελικά του Κυπέλλου, που θέτει εν αμφιβόλω την πρόκριση της ΑΕΚ στον τελικό της διοργάνωσης, έσπευσε να συμφωνήσει με τον Μίκαελ Ένινγκ ότι στην επεισοδιακή αναμέτρηση που λίγη ώρα πριν είχε τελειώσει, «σημειώθηκε μια χρεοκοπία του ποδοσφαίρου».

Ο Γερμανός προπονητής εκτός από «τα της χρεωκοπίας» είχε δηλώσει νωρίτερα πως -μετά τα όσα συνέβησαν στο ημίχρονο- για τον ίδιο δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα αλλά το πώς «να μη χαλάσουμε το ποδόσφαιρο».

Ένας Πορτογάλος, ένας Αμερικανός, ένας Ιταλός. Τρεις ξένοι, δηλαδή, που επειδή ακριβώς είναι ξένοι μπορούν να βλέπουν τα πράγματα πιο καθαρά και προς τιμή τους, όχι μόνο να τα βλέπουν αλλά και να τα λένε, κάνοντας αυτό ακριβώς που αποφεύγουν -για πολλούς και διάφορους λόγους- οι Έλληνες συνάδελφοί τους.

Τόσο ο Φερέιρα, όσο ο Πιτίνο και ο Καρέρα, θα μπορούσαν να αποφύγουν τις συγκεκριμένες δηλώσεις που θα τους έφερναν –είναι βέβαιο - αντιμέτωπους με τους εργοδότες τους οι οποίοι -κι αυτό το ξέρουν και οι πέτρες- δεν φημίζονται για την αυτοσυγκράτησή τους, το αντίθετο μάλιστα, κατά καιρούς έχουν πυροδοτήσει με λόγια ή πράξεις τους τη βία στα γήπεδα.

Και έξυπνα άτομα είναι και ανάλογη ευφράδεια διαθέτουν. Απέναντι στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, θα μπορούσαν να ελιχθούν, να μιλήσουν περί ανέμων και υδάτων, να πετάξουν στην τελική ένα «ουδέν σχόλιον» ώστε να βγουν από τη δύσκολη θέση –αν υποθέσουμε ότι βρέθηκαν - και να καθαρίσουν.

Αυτοί όμως δεν το έκαναν. Αντίθετα πήγαν κόντρα στις βουλές των παραγόντων και είπαν αυτά που πιστεύουν επιχειρώντας να ανοίξουν τα μάτια των πολλών και να εκθέσουν όσους καμώνονται ότι δεν βλέπουν ή βλέπουν μόνο αυτά που τους συμφέρει…

Ο Πορτογάλος μάλιστα εξήγησε το σκεπτικό του λέγοντας: «Εγώ θα πω αυτό που νιώθω. Μερικές φορές μας κοστίζει πολύ να το παραδεχτούμε. Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να το πούμε, γιατί μόνο έτσι θα αντιστρέψουμε την κατάσταση». Μεγάλη κουβέντα είπε αλλά άντε να την καταλάβει το αφεντικό όταν βρίσκεται υπό την… επήρεια του -7

Αν για κάθε Μελισσανίδη υπάρχει ένας Καρέρα, για κάθε Σαββίδη ένας Φερέιρα και για κάθε Γιαννακόπουλο ένας Πιτίνο, τότε ναι, υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν κάποτε τα πράγματα στον ελληνικό αθλητισμό.