Παναγιώτης Κοτρίδης: «Ζηλεύω την εποχή που μεγαλουργούσε ο πατέρας μου»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Είδα τον Γιώργο Δαρίβα στο βίντεο της φιέστας του Ολυμπιακού, ήταν συγκινητικό. Με τον Δαρίβα έχω κάνει πολλές συνεντεύξεις, όπως και με άλλους της μεγάλης ομάδας του Ολυμπιακού τη δεκαετία του ’50, που έκανε Θρύλο τον Ολυμπιακό και κέρδισε τους περισσότερους φιλάθλους στην Ελλάδα. Στον Μπάμπη Κοτρίδη δεν είχα κάνει αφιέρωμα. Ήταν και αυτός ένας από τους πυλώνες εκείνης της ομάδας. Πρώτη φορά μίλησα με τον γιο του, ο οποίος είναι ο αρχιπύραρχος Παναγιώτης Κοτρίδης και είναι ο περιφερειακός διοικητής της Πυροσβεστικής για το Νότιο Αιγαίο, τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα!

Με άγγιξε ιδιαίτερα το κομμάτι στο οποίο λέει πόσο δύσκολο είναι να κουβαλάς ένα βαρύ όνομα από τον πατέρα...

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 15/5/2021

Από πότε είστε σε αυτή την υψηλή θέση του περιφερειάρχη της Πυροσβεστικής για το Νότιο Αιγαίο, τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα;

Από τον Γενάρη. Πριν ήμουν υποδιοικητής στην Υπηρεσία Εναερίων Μέσων Σωμάτων Ασφαλείας, πιο πριν ήμουν διοικητής στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Σάμου, πιο πριν διοικητής στη Σχολή Πυροσβεστών. Είμαι τριάντα χρόνια στο Σώμα. Και βρίσκομαι στη Σύρο πλέον, για αυτό δεν είχα να σου στείλω φωτογραφίες μαζί με τον πατέρα μου, γιατί βρίσκονται αποθηκευμένες στο σπίτι μου στην Αθήνα.

Ποια είναι τα πιο «επικίνδυνα» για φωτιά νησιά στο Νότιο Αιγαίο; Η Άνδρος και η Νάξος λόγω βλάστησης;

Ακριβώς. Όμως πριν από λίγες μέρες είχαμε μεγάλη φωτιά στη Σαντορίνη. Καίγονταν ξερά χόρτα σε 50 στρέμματα, κινδύνεψε να καεί ένα ξενοδοχείο, είχε πολύ καπνό. Δύσκολη φωτιά, γιατί είχε πολύ αέρα. Επίσης πριν από λίγες μέρες είχαμε φωτιά στη Φολέγανδρο, όπου έπρεπε να πάνε εναέρια μέσα, γιατί δεν είχαμε εκεί δυνάμεις Πυροσβεστικής.

Ποιος είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος πυρκαγιάς σε αυτά τα νησιά;

Η αμέλεια του καθενός. Συνήθως καίνε υπολείμματα καλλιέργειας, κλαδεύουν και μετά τα καίνε χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ούτε τον καιρό ούτε την απαγόρευση για κάψιμο από την πρώτη Μάη. Ο Έλληνας συνήθως λέει «δεν χρειάζονται προληπτικά μέτρα, θα κάνω αυτό που θέλω».

Ολυμπιακός είστε;

Εννοείται! Εννοείται αυτό! Μέσα στον Ολυμπιακό μεγάλωσα, ακούγοντας ιστορίες από τον πατέρα μου με τόσο περιγραφικό τρόπο που ήταν σαν να έζησα εκείνη την εποχή. Μια εποχή που τη ζηλεύω από πλευράς αγνότητας και φιλάθλων συναισθημάτων. Γιατί παίζανε για τη φανέλα. Να καταλάβετε, ο πατέρας μου ήταν παίκτης του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας, το πρωί πήγαινε να βάλει κολόνες της ΔΕΗ και το απόγευμα αγωνιζόταν με την Εθνική!

Ο πατέρας σας είχε ξεχωριστούς κουμπάρους...

Πράγματι. Ο Σάββας Θεοδωρίδης τον πάντρεψε. Και την αδελφή μου, τη Σόνια, τη βάφτισε ο Θόδωρος Νικολαΐδης.

Ήταν κολλητός του πατέρα σας ο Σάββας Θεοδωρίδης;

Όλη η ομάδα ήταν κολλητοί μεταξύ τους. Έρχονταν όλοι οι παλαίμαχοι στο σπίτι μας, έτρωγαν, διηγούνταν ιστορίες. Ένιωθα σαν να ήμουν κι εγώ μαζί στην εποχή όπου έπαιζαν.

Πειραιώτης ήταν ο Μπάμπης Κοτρίδης.

Γεννήθηκε στη Δραπετσώνα. Μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Είχε ένα μπακάλικο σαν ταβέρνα στην Καλλιθέα η γιαγιά μου και σιγά σιγά δίπλα έχτισαν ένα σπίτι. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες, είχαν έρθει από τον Πόντο. Πρέπει να σας πω ότι ο πατέρας μου έπαιξε ποδόσφαιρο όλα τα χρόνια του μόνο στον Ολυμπιακό!

Το γνωρίζω. Και ήταν αθλητής στίβου.

Έκανε 400 μέτρα με εμπόδια και άλμα εις ύψος! Στον Άγιο Νικόλαο Καλλιθέας και στον Πανιώνιο. Τότε ήταν πολύ ψηλός για την εποχή και τον έλεγαν «ο ψηλός» του Ολυμπιακού.

Αμυντικός χαφ.

Ναι, μπροστά από τους στόπερ.

Θυμάστε κάποια ιδιαίτερη ιστορία που σας είχε πει;

Ένα από τα πρώτα του ματς στον Ολυμπιακό ήταν απέναντι στην ΑΕΚ και της έβαλε δύο γκολ. Τον ρώτησε ο προπονητής της ΑΕΚ «ποιος είσαι εσύ, ρε παικταρά, και από πού ξεκίνησες;». Και του απάντησε «είμαι αυτός που διώξατε!». Γιατί τον είχε δει ένας σκάουτερ της ΑΕΚ και του είχε πει να πάει να δοκιμαστεί στην ΑΕΚ, αλλά τον είδαν εκεί ψηλό και καχεκτικό και δεν τον κράτησαν.

Ήταν ο πιο βασικός μαζί με τον Ρωσσίδη στην ομάδα που έκανε τον Ολυμπιακό Θρύλο!

Πράγματι, έτσι λένε τα στατιστικά. Για πολλά χρόνια είχε λείψει μόνο από έναν αγώνα! Αυτός και ο Ρωσσίδης. Έπαιξε και στο πρώτο ευρωπαϊκό επίσημο ματς του Ολυμπιακού με τη Μίλαν το 1959, έπαιξε και στη νίκη με τη Σάντος του Πελέ. Μάλιστα αυτός ήταν ο αποχαιρετιστήριος αγώνας του! Τον έλεγαν «χρυσοκέφαλο», γιατί πέρα από ψηλός είχε και φοβερό άλμα. Θα σας στείλω την αγαπημένη μου φωτογραφία από ένα ματς με τον Ηρακλή, όπου δύο παίκτες του Ηρακλή έχουν σηκωθεί για κεφαλιά και φτάνουν στη μέση του πατέρα μου!

Και μου έχει πει ο Δαρίβας ότι ήταν σπεσιαλίστας στα πέναλτι.

Αυτός χτύπαγε τα πέναλτι. Είχε χάσει μόνο ένα! Και σε αυτό το ένα που έχασε, είχε στείλει την μπάλα στο δοκάρι.

Ποιον παίκτη του Ολυμπιακού θαύμαζε πιο πολύ, σας είχε πει; Όχι ως άνθρωπο, αλλά ως παίκτη.

Τον Ανδρέα Μουράτη, γιατί ήταν πιο παλιός και τον είχαν ως μέντορα. Και τον Θανάση Μπέμπη, που τον έλεγε βιρτουόζο. Ήταν οι πιο κολλητοί. Με τον ένα γιο του Μπέμπη, τον Στέφανο, είμαστε σαν αδέρφια. Κάνουμε παρέα. Ο Μπέμπης ήταν ο πιο πλακατζής στην ομάδα. Θαύμαζε ιδιαίτερα και τον Σάββα Θεοδωρίδη, τον οποίο θεωρούσε καταπληκτικό τερματοφύλακα. Επίσης, μου μιλούσε με θερμά λόγια για το πάθος του Ρωσσίδη και για την τεχνική του Ηλία Υφαντή.

Διετέλεσε και πρόεδρος των βετεράνων;

Ναι, για κάποιο διάστημα πριν από τον Δαρίβα.

Σε ποια γειτονιά της Καλλιθέας είναι το πατρικό σας;

Πίσω από τον Άγιο Νικόλαο. Μεταξύ Δαβάκη και Σκρα, πιο κοντά στη Σκρα. Έμεναν και οι δύο γονείς μου στην Καλλιθέα πριν γνωριστούν.

Πώς γνώρισε τη μητέρα σας;

Επειδή δούλευε στη ΔΕΗ, είχε πάει να της μετρήσει το ρολόι. Και όταν την είδε, τον... χτύπησε το ρεύμα! (Γελάει)

Μου έχουν πει ότι στο τέλος είχε Αλτσχάιμερ;

Τον τελευταίο χρόνο. Θα σας πω κάτι που με έχει συγκλονίσει. Ο πατέρας μου πέθανε 80 χρονών. Μέχρι και τα 79 του κάναμε κόντρα στο κατοστάρι! Πηγαίναμε στην παραλία και τρέχαμε. Δεν τον έκανες για 79 με τίποτα. Το πρώτο σημάδι ήταν μία μέρα που με πήρε τηλέφωνο η αδελφή μου, ήμουν στη δουλειά, και μου είπε ότι βρήκαν τον μπαμπά στο Μοσχάτο αστυνομικοί και τον έφεραν πίσω... Είχε φύγει με τα πόδια από το σπίτι στην Καλλιθέα για να πάει στο Καραϊσκάκη! Ο Ολυμπιακός ήταν στο μυαλό του, πελάγωσε στον δρόμο και κάποιοι αστυνομικοί τον αναγνώρισαν και τον έφεραν στο σπίτι. Ήταν το πρώτο σημάδι. Κράτησε έναν χρόνο, μετά δεν άντεξε. Έφυγε από τη ζωή Μεγάλο Σάββατο στις 18 Απριλίου 2009.

Υπάρχει εγγόνι του που να παίζει ποδόσφαιρο;

Έχω δύο αδερφές, τη Σόνια και τη Σοφία. Η Σόνια έχει ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Η κόρη της τελείωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ο γιος της είναι 20 χρονών και πάει σε μια σχολή προγραμματισμού και εφαρμογών βιντεοπαιχνιδιών. Ο άντρας της Σοφίας είχε μεγάλο πάθος με το ποδόσφαιρο και θαύμαζε πολύ τον πατέρα μου, αλλά δυστυχώς πέθανε 42 χρονών. Πέρσι… Ήταν αναλυτής της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου! Άφησε τρία κορίτσια ορφανά…

Ηλικίες;

Είναι 6 χρονών, 8 χρονών και 14 χρονών.

Τι να πω, συλλυπητήρια… Εσύ έπαιζες ποδόσφαιρο;

Εννιά χρονών ήμουν στα τσικό του Ολυμπιακού. Μετά πήγα στα τσικό του Πανιωνίου και έπαιξα στη Δ’ Εθνική με τον Φοίνικα Καλλιθέας. Σταμάτησα στα 22 μου, γιατί έκανα επεμβάσεις στα γόνατα. Πρέπει να σου πω ότι δεν είχα καμία βοήθεια από τον πατέρα μου στο ποδόσφαιρο και ήμουν άτυχος, γιατί όλοι με σύγκριναν με τον πατέρα μου.

Τι θέση έπαιζες;

Είχα ξεκινήσει δεξιός μπακ και κατέληξα να παίζω στην ίδια θέση με εκείνον. Πάντα μεγάλωνα με μία αρχή που μου έλεγε ο πατέρας μου: «Πρόσεχε μη μου λερώσεις το όνομα... Πρόσεχε μην κάνεις κάτι και με ντροπιάσεις...». Αυτό με πείραζε, επηρέαζε την ψυχολογία μου. Και όταν με έβλεπαν, δεν ρωτούσαν τι κάνω εγώ αλλά «τι κάνει ο πατέρας σου;». Και αυτό ως νέο με πείραζε.

Είναι πολύ σημαντικό το θέμα που αγγίζεις και σε τιμάει που το λες. Είναι πολλά παιδιά που κουβαλάνε βαρύ όνομα και μεγαλώνουν έτσι.

Σαν να πίστευαν ότι δεν είχα δική μου προσωπικότητα. Τελικά νομίζω ότι όχι μόνο δεν ντρόπιασα τον πατέρα μου, αλλά αν ζούσε τώρα θα ήταν υπερήφανος. Όλοι μέσα στο Πυροσβεστικό Σώμα δεν έχουν να πουν κακή κουβέντα για εμένα.