«Έφυγε» ο Κώστας Πολυχρονίου

Πανολυμπιακή θλίψη για την απώλεια μιας κορυφαίας μορφής της ιστορίας του Θρύλου Φτωχότερη είναι από σήμερα η οικογένεια του Ολυμπιακού. Ο Κώστας Πολυχρονίου δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι νικημένος ύστερα από πολύμηνη μάχη με την επάρατη νόσο.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί τη Δευτέρα το απόγευμα(5.30) στον Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Χριστού στην Παιανία.

Μόνο στον Ολυμπιακό
Ο Κώστας Πολυχρονίου γεννήθηκε στον Πλατανιστό Εύβοιας στις 12 Νοεμβρίου 1936. Εγγράφηκε για πρώτη φορά σε σωματείο το 1953 στην ηλικία των 17 ετών και εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1968, αγωνιζόμενος αποκλειστικά για λογαριασμό του Ολυμπιακού Πειραιώς. Ούτε πήγε πουθενά αλλού ούτε καν εξέφρασε ποτέ ενδιαφέρον για να αποτελέσει μέλος άλλης ομάδας. Μοναδικός και αιώνιος αξιωματικός του πολυνίκη διαφνοστεφανωμένου έφηβου.

Παρότι η πρώτη εμφάνισή του πραγματοποιήθηκε σε συνάντηση για το πειραϊκό πρωτάθλημα στην αδιάφορη βαθμολογικά ήττα 1-3 από τον γειτονικό Ατρόμητο, η επόμενη σε επίσημο αγώνα καθυστέρησε μέχρι τη μεθεπόμενη περίοδο (Οκτώβριος 1955). Το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού αποφάσισε να μην τον προωθήσει πριν την ολοκλήρωση των σχολικών του υποχρεώσεων.

Συνδύαζε άψογα το δυναμισμό και την τεχνική στο παιχνίδι του. Συμπλήρωσε 305 συμμετοχές και 37 τέρματα σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα και Α’ κατηγορία, 55/17 για το κύπελλο, 47/18 στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς και 16/2 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ξεκίνησε ως επιθετικός και στη συνέχεια αποδείχθηκε ικανός να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις από τη μεσαία γραμμή και μπροστά.

Συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση του φιλόδοξου πειραϊκού συλλόγου σε θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ακόμα τον θυμάται η Σάντος και ο Πελέ
Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των «ερυθρολεύκων» (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου. Ανέλαβε το μαρκάρισμα του Πελέ και τα πήγε περίφημα. Σε εκείνη την ευρωπαϊκή περιοδεία της Σαντος ο Πελέ περιορίστηκε μόνο από τον θρυλικό Κώστα Πολυχρονίου και γνώρισε τη μοναδική της ήττα, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας από τους διψασμένους Πειραιώτες. Μάλιστα προ δεκαετίας, κατά την επίσκεψη του μύθου του παγκοσμίου ποδοσφαίρου στο Καραϊσκάκη, οι δύο άνδρες συναντήθηκαν και αντάλλαξαν φανέλες και βέβαια αναμνήσεις.

Φυσικά ήταν και διεθνής
Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, έχοντας 27 συνολικά συμμετοχές. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 5 Μάη 1957, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1958.

Προπονητική σταδιοδρομία
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα προπονητή. Άξια αναφοράς η παρουσία του στον πάγκο του Ολυμπιακού (1993-94) καθώς και στην εθνική Ελλάδας (1994-1998), όταν διαδέχθηκε τον Αλκέτα Παναγούλια αμέσως μετά το Μουντιάλ 1994, με απολογισμό σε 34 αγώνες, 17 νίκες, 6 ισοπαλίες και 11 ήττες (τέρματα 56-32).

Πολυνίκης
Ως σημαίνουσα μορφή του Ολυμπιακού ήταν αδύνατο να μην πανηγυρίσει πολλούς τίτλους. Τους σημειώνουμε αναλυτικά. Στα δύο πρώτα πρωταθλήματα δεν είχε συμμετοχή λόγω νεότητας και του λόγου που αναφέρθηκε παραπάνω, ωστόσο ήταν εκκολαπτόμενο θρυλικό μέλος εκείνης της κορυφαίας ομάδας. Επιπλέον αποτέλεσε τον συνδετικό τρόπο του Θρύλου της δεκαετίας του 50’ με τη λεγόμενη «του Μπούκοβι την ομαδάρα».

Οι τίτλοι του με τον Ολυμπιακό
8 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1965-66, 1966-67
8 Κύπελλα Ελλάδας: 1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68
5 Πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιώς: 1954-55, 1955-56, 1956-57, 1957-58, 1958-59
1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1961-1963.