Η κούπα της Λίβερπουλ και οι... θυσίες

Όταν μια ομάδα με τεράστια ιστορία στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και με διεθνή αίγλη, με κατακτήσεις ευρωπαϊκών τροπαίων με... μυθικό τρόπο κάποιες φορές, επιστρέφει στην εγχώρια πρωτιά έπειτα από τρεις δεκαετίες, είναι λογικό να συμβαίνουν διάφορα... μεταφυσικά ώστε να συνοδεύσουν αυτό το come back. Η Λίβερπουλ έχει εδώ και καιρό επί της ουσίας σφιχταγκαλιάσει το τρόπαιο της Premier League και ονειρεύεται να έρθει η ώρα που θα το περιφέρει στους δρόμους της πόλης στο κλασικό διώροφο λεωφορείο και θα κάνει μια τεράστια γιορτή για να το πανηγυρίσει στο «Άνφιλντ». Αλλά προς το παρόν θα πρέπει να περιμένει. Ακόμη και την τυπική στέψη της, διότι με τις αναβολές λόγω του κορονοϊού ακόμη κι αυτό θα γίνει με καθυστέρηση. Σαν να πρόκειται, θαρρείς, για κάποιο... θεϊκό σημάδι όλη αυτή η παράταση και η αναμονή.

Μια που λέμε, όμως, για παράταση... Αυτό που συνέβη στον επαναληπτικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης για το Champions League ήταν πάλι κάτι πολύ παράξενο. Ακόμη μία ένδειξη ότι για να φτάσει η Λίβερπουλ να έχει ξανά στην κατοχή της το τρόπαιο στην Αγγλία, θα πρέπει να γίνουν... θυσίες. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο χάθηκε αυτή η πρόκριση και η διεκδίκηση μιας νέας στέψης για την περσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης; Ήταν ένα ματς με τεράστια διαφορά ποιότητας και δυναμικότητας. Οι Άγγλοι πίεσαν όλο και πιο έντονα έως αφόρητα τον εκπληκτικό Όμπλακ και την ισπανική άμυνα.

Ο Κλοπ είχε στήσει όπως ακριβώς έπρεπε το σκηνικό, ο Σιμεόνε που είναι πανέξυπνος και ικανός έμοιαζε απλά να περιμένει το… μοιραίο. Την ανατροπή και τον αποκλεισμό. Του έχει συμβεί κι άλλες φορές άλλωστε. Το γκολ ήρθε στο σημείο που έπρεπε, το γκολ δεν ήρθε όταν έπρεπε για να αποφευχθεί το εξτρά ημίωρο. Η Ατλέτικο προειδοποίησε στο τελευταίο λεπτό με ένα τέρμα που οριακά δεν μέτρησε. Στην παράταση μία από τις σχεδόν τριάντα τελικές της Λίβερπουλ έγινε γκολ από τον Φιρμίνο, αφού πρώτα η μπάλα έπρεπε να πάει στο δοκάρι, σαν ακόμη μία ένδειξη «θεϊκής» παρέμβασης. Και μετά ήρθε ένα λάθος από τον γκολκίπερ της, ένα δεύτερο γκολ πάνω στην απογοήτευση και ένα τρίτο «ταφόπλακα».

Ο Γερμανός έχει κάνει λάθη στη διαχείριση. Ειδικά στο ματς με την Τσέλσι στο Κύπελλο, όταν αποφάσισε να μη βάλει τους βασικούς, ουσιαστικά παράτησε μια διοργάνωση στον βωμό της κατάκτησης του τίτλου, ώστε να μη χάσει ούτε ένα τρίποντο στο πρωτάθλημα προς τη μαθηματική κατάκτηση. Εκεί έκανε μεγάλο λάθος που κανένας από του προπονητές οι οποίοι κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια στο Νησί δεν είχε κάνει σε ανάλογη περίπτωση. Στο Champions League οι ευθύνες του δεν ήταν αντίστοιχες. Εκεί μάλλον μίλησαν άλλες δυνάμεις. Η Λίβερπουλ είναι η κορυφαία ομάδα φέτος στην Αγγλία, με μεγάλη απόσταση από τις άλλες παραδοσιακές αντιπάλους της. Παίρνει δίκαια τον τίτλο. Αλλά μέχρι να φτάσει η κούπα μπροστά στο «Κοπ» και να κάνει τον γύρο στους δρόμους της πόλης, η Λίβερπουλ δεν «περπατά μονάχη». Συμβαίνουν τόσα πολλά αυτόν τον καιρό ώστε να... καθυστερούν και να δραματοποιούν έναν τίτλο που άργησε τόσον πολύ καιρό. Απομένει να δούμε αν τη νέα περίοδο μπορούν οι κόκκινοι με το… ρηχό ρόστερ να επαναλάβουν παρόμοια πορεία. Δύσκολο, αλλά το κοιτάμε κάποια στιγμή. Όταν και όποτε…