Η Γουλβς σε ρυθμούς… Led Zeppelin!

Η ιστορία ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν ο 9χρονος Πλαντ άρχισε να πηγαίνει με τον πατέρα του στο «Μολινό» την ιστορική έδρα της Γουλβς για να παρακολουθήσει την ομάδα. Ήταν τότε που η Γουλβς αποτελούσε μια από τις μεγάλες δυνάμεις στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Όπως δε, αναφέρει ο… μύθος, μια νίκη της Γουλβς σε φιλικό με την πανίσχυρη τότε ουγγρική Χόνβεντ, την ομάδα των Πούσκας, Χιντεγκούτι, Κόκτσιτς και των άλλων μεγάλων άσων της εποχής, στάθηκε αφορμή για τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την UEFA! Σε εκείνο το ματς η Γουλβς αν κι έχανε 2-0 νίκησε 3-2 αφήνοντας άναυδη την ποδοσφαιρική Ευρώπη.
Ήταν τότε που μπήκε στο… γήπεδο των «Λύκων» και ο Ρόμπερτ Πλαντ. «Καθισμένος πάνω στους ώμους του πατέρα μου, έβλεπα τη Γουλβς να «καταπίνει» τους αντιπάλους της» δήλωνε ο ροκ σταρ όταν πια έγινε διάσημος με τους Ζέπελιν. Ήταν τότε που σαν ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας, παράλληλα με την άνοδο των «Λύκων» στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, ανέβαινε ολοένα και πιο ψηλά στα τσαρτς όλου του κόσμου και ο Πλαντ με τους Ζέπελιν...

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Πλαντ έγινε μέλος των θρυλικών Λεντ Ζέπελιν, οι οποίοι κυκλοφόρησαν λίγο μετά (1969) το πρώτο τους άλμπουμ με τον ομώνυμο τίτλο. Με τον Πλαντ στα φωνητικά, τον Τζίμι Πέιτζ στην κιθάρα, τον Τζον Μπόναμ στα ντραμς και τον Τζον Πολ Τζόουνς στο μπάσο και τα πλήκτρα. Γουλβς και Ρόμπερτ Πλαντ συνέχισαν παράλληλα τις επιτυχίες και τη δεκαετία του ’70, με τον Άγγλο τραγουδιστή και συνθέτη, να παραμένει πιστός στη μεγάλη του αγάπη τη Γουλβς!

Οι κοπάνες του…

«Όταν φεύγαμε με την μπάντα σε κάποια περιοδεία στον εξωτερικό, τη στιγμή μάλιστα που η ομάδα πετούσε στα γήπεδα, εγώ ένα πράγμα είχα στο μυαλό μου. Αφού η Γουλβς έχει αγώνα, εγώ γιατί είμαι μακριά της;» δήλωνε ο μεγάλος Πλαντ ο οποίος σε συνέντευξη του, στο περιοδικό «Rolling Stone», είχε αποκαλύψει ότι «υπήρχαν κάποιες φορές με τους Λεντ Ζέπελιν, που κατά διαβολική σύμπτωση, ο λαιμός μου είχε πρόβλημα πριν από κρίσιμα παιχνίδια της Γουλβς κι έτσι γλίτωνα πρόβες, γυρίσματα και μπορούσα να κάτσω να δω τον αγώνα με την ησυχία του. Και σαν από θαύμα την επόμενη μέρα ο λαιμός μου έφτιαχνε! Θυμάμαι μια περίπτωση το 1974 που κερδίσαμε το Λιγκ Καπ νικώντας τη Μάντσεστερ Σίτι και χρειάστηκα τρεις μέρες για να γυρίσω από το Γουέμπλεϊ. Δεν έχω ιδέα όμως, πού διάολο ήμουν…».

Όμως, όλα τα καλά έχουν ένα τέλος. Η πορεία στη κορυφή τόσο για το συγκρότημα όσο και για τη Γουλβς, δεν διήρκεσε για πάντα. Το 1980 ήταν η χρονιά που σημάδεψε για τα καλά και τη Γουλβς και τον Πλαντ και τους Ζέπελιν. Η δεκαετία που ακολούθησε αποτέλεσε το τέλος εποχής της κυριαρχίας των «Λύκων» που λες και το θέλησε η μοίρα, σχεδόν διαλύθηκαν όπως και το ροκ συγκρότημα! Την άνοιξη του 1980 η Γουλβς κατέκτησε το Λιγκ Καπ Αγγλίας και ταυτόχρονα οι Ζέπελιν κατάφεραν να κάνουν ένα ακόμη πλατινένιο άλμπουμ («In through the outdoor»). Όμως, έμελλε να είναι οι τελευταίες στιγμές δόξας και για τους δύο…

Ο κατήφορος

Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς πεθαίνει ο ντραμίστας του συγκροτήματος Τζον Μπόναμ και τρεις μήνες μετά οι Led Zeppelin πήραν τη μεγάλη απόφαση να διαλυθούν, σκορπώντας απέραντη θλίψη στα εκατομμύρια των θαυμαστών τους σε όλο τον κόσμο. Την ίδια σεζόν 1980-81 η Γουλβς λες και επηρεάστηκε από τον Ρόμπερτ Πλαντ, ξεκίνησε έναν απίστευτο κατήφορο. Με τεράστια οικονομικά προβλήματα η ομάδα δεν ξανασήκωσε κεφάλι για πολλά χρόνια. Μάλιστα την περίοδο 1984-87 είχε αλλεπάλληλους υποβιβασμούς και λίγο έλειψε να βάλει λουκέτο λόγω χρεών. Ακόμη και τότε όμως, ο Πλαντ, ήταν εκεί! Πιστός οπαδός των «Λύκων» και στα πέτρινα χρόνια, χωρίς ποτέ να αναμειχθεί στα διοικητικά της. Πάντα στην ίδια θέση, στην εξέδρα του «Μολινό» να παρακολουθεί τα παιχνίδια της. Κι αυτή η ανιδιοτελής αγάπη αναγνωρίστηκε μετά από χρόνια από τη διοίκηση του κλαμπ, που έχρισε τον θρυλικό ροκ σταρ, ως επίτιμο αντιπρόεδρο του συλλόγου!

«Είμαι κολακευμένος, αλλά νιώθω αμήχανα για να είμαι ειλικρινής. Δεν ένιωσα έτσι ούτε όταν πρωτοβγήκα στη σκηνή να τραγουδήσω. Υπάρχουν τόσοι άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι τόσο σημαντικοί και προσηλωμένοι στο σύλλογο, ειδικά οι άνθρωποι που καθόμουν και κάθομαι δίπλα τους στο Μολινό» δήλωσε ο Ρόμπερτ Πλαντ για να συμπληρώσει λίγο αργότερα και μετά από ερώτηση δημοσιογράφου «αν οι λύκοι εξημέρωσαν τελικά έναν ροκ σταρ». Η απάντηση του ήταν «δεν ξέρω αν τελικά συνέβη αυτό. Αυτό που είμαι βέβαιος όμως είναι ότι προτιμάω να δω ένα ματς στο «Μολινό» παρέα με τους παιδικούς μου φίλους παρά μια συναυλία στη Νέα Υόρκη ή στο Τόκιο. Γέρασα πια για να χτυπιέμαι στη σκηνή σαν το πιτσιρίκι».

Τι προσμένει για την αγαπημένη του ομάδα ο 72χρονος πλέον Ρόμπερτ Πλαντ; «Ένα πρωτάθλημα που θα στείλει τους φίλους της στα ουράνια» απαντάει κοφτά! Τυχαίο νομίζετε ότι ήταν το μυθικό «Stairway to heaven»; Δεν νομίζω…