Ο Μουρίνιο έκανε σωστή επιλογή. Η Τότεναμ;

Πάνω που πήγε να γίνει βαρετή η Premier League, με την Λίβερπουλ να ξεφεύγει της Μάντσεστερ Σίτι 9 πόντους, φρόντισε η Τότεναμ να της δώσει… αλατοπίπερο με την πρόσληψη Μουρίνιο, αντί του Ποτσετίνο.

Τώρα αποκλείεται να πλήξουμε. Θα φροντίσει γι αυτό ο «Ειδικός» («Special One»).

Μόνο που θ’ αντιμετωπίσει δύο φορές την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την πρώτη μάλιστα στις 4/12, στο «Ολντ Τράφορντ», δίνοντας κίνητρο στον Πογκμπά για τα καλύτερα του ματς, ως «κόκκινος διαβόλος», ίσως αρκεί..

Οι φίλοι της Τσέλσι θα ξαναδιχαστούν, στα ντέρμπι, για το ποιος φταίει κι οι «μπλε» είναι η μόνη ομάδα που τον έχει απολύσει δύο φορές, ο ίδιος, ή ο Αμπράμοβιτς...

Είναι κρίμα πάντως – κυρίως για τον δημοσιογραφικό κλάδο – που ο «Μου» θα τεθεί αντιμέτωπος μόνο μία φορά, στο πρωτάθλημα, με εκείνους που κάποτε κοίταζε αφ’ υψηλού, αλλά εδώ και χρόνια τον έχουν απεκδύσει από τον άτυπο τίτλο του «κορυφαίου προπονητή παγκοσμίως». Για τους Γκουαρντιόλα και Κλοπ ο λόγος.

Αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Ούτε, καν, εκείνος μπορεί.

Αλλαγή ...ραφιού!

Εκείνο που μπορούσε να κάνει είναι να «τρώει τα έτοιμα» των αποζημιώσεων, από Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, να ασχολείται με τον τηλεσχολιασμό, μέχρι να του προτείνει κάποια ομάδα, που θεωρεί ότι του ταιριάζει, συνεργασία.

Σ’ αυτή την κατηγορία δεν ανήκαν Σπόρτινγκ Λισσαβώνας και Λιόν κι αφού καμιά από το «πάνω ράφι» δεν τον προσέγγισε, επέλεξε προκειμένου να μην μείνει στο...ράφι, μια που ενδεχομένως να ταιριάζει στο «προφίλ» εκείνων με τις οποίες πέτυχε.

Ομάδες με λιγότερες απαιτήσεις από τον ίδιο. Ομάδες που δεν είναι παντού και πάντα φαβορί.

Όπως δεν ήταν Πόρτο, όταν έκανε το «μπαμ» το 2004, κατακτώντας το 2^οΠρωταθλητριών της ιστορίας της.

Όπως δεν ήταν η Τσέλσι, την οποία οδήγησε, με την πρώτη, στην κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος μετά από μισό αιώνα (2005).

Όπως δεν ήταν η Ίντερ, όταν μαζί του κατάφερε να πάρει το «τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά» μετά από 45 χρόνια ανομβρίας (2010).

Αντίθετα, όπου πήγε με το «πρέπει» της επιτυχίας, όπου ιθύνοντες κι οπαδοί δεν... ζαλίζονταν από το παλμαρέ των τίτλων του (γιατί είχαν περισσότερους...) και του ζητούσαν ποδόσφαιρο κυριαρχίας, τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Απολύσεις που «στραπατσάρισαν» το προφίλ του. Συν τω χρόνω και τα επεισόδια με μεγάλα αστέρια (Κασίγιας, Σέρχιο Ράμος, Κριστιάνο Ρονάλντο, Πογκμπά) έγινε ανεπιθύμητος στην ελίτ των ευρωπαϊκών ομάδων, όπου τέτοια βρίθουν. Έτσι υποχρεώθηκε να κάνει ένα βήμα πίσω, κατεβαίνοντας επίπεδο.

Ωστόσο, έχει στα χέρια του ένα υλικό που απέδειξε τις ικανότητες του πέρσι, με τον Ποτσετίνο, φτάνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία των «σπιρουνιών» στον τελικό του Champions League.
Υλικό καλύτερο από εκείνο της πρώην εργοδότριας του, όπως αποδεικνύεται απ’ ότι η Γιουνάιτεντ ήθελε - κι ακόμη θέλει - παίκτες της Τότεναμ (Κέιν, Έρικσεν, Ντέλε Άλι).

Το θέμα είναι, όμως, ότι το παιχνίδι των συγκεκριμένων παικτών, επί Ποτσετίνο τουλάχιστον, δεν μοιάζει συμβατό με το πραγματιστικό, κυνικό κι ενίοτε βαρετό ποδόσφαιρο που παρουσίασε στο Μάντσεστερ και στη δεύτερη θητεία του στην Τσέλσι.

Είναι δυνατόν να μάθουν νέα... κόλπα και να μετατραπούν από μια από τις ελκυστικότερες, στο μάτι, ομάδες της Ευρώπης σε κυνηγούς αποτελεσμάτων;

Τα (μεταγραφικά...) «κλειδιά»

Αν δεν μπορούν, τότε ο Μουρίνιο θα ζητήσει μεταγραφές. Μόνο που τέτοιες ζητούσε κι ο Ποτσετίνο κι ένας από τους λόγους που λέγεται πως «ράγισε το γυαλί» είναι ότι ο Λίβι δεν του τις έκανε, παρότι ο Αργεντινός είχε επιδείξει υπομονή, να μην ενισχύεται το ρόστερ του, όσο το γήπεδο χτιζόταν...

Ο Μουρίνιο, όμως, λόγω χαρακτήρα δεν πρόκειται να πάει... πάσο. Θέλει τα κλειδιά της ομάδας. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΝΙC, τον οποίο ο Ποτσετίνο «έδωσε» ότι δεν του τα έδινε, στο μεταγραφικό σκέλος, θα αλλάξει στάση;

Μέχρι να το μάθουμε η υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ευρώπη... γιορτάζει γιατί ένας από τους καλύτερους τεχνικούς, παγκοσμίως, είναι στην αγορά.

Φαντάζεστε να τον πάρει η... Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Θα ολοκληρωθεί το σουρρεαλιστικό σκηνικό που ξεκίνησε με τις δηλώσεις του Μουρίνιο, ως τεχνικού της Τότεναμ, ν’ αντιπαραβάλλονται με δικές τους προ τετραετίας ότι «ΠΟΤΕ δεν θα προπονήσω την Τότεναμ»...

Πως το τραγούδαγε ο Καρβέλας; «Ποτέ μη λες ποτέ...»