Όταν η μνήμη σπιλώνεται, ψυχές λερώνονται

15 Απριλίου 1989, γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου: 96 νεκροί και 250 τραυματίες στο Χίλσμπορο του Σέφιλντ, λίγο πριν από την έναρξη του ημιτελικού του Κυπέλλου Αγγλίας Λίβερπουλ- Νότιγχαμ Φόρεστ, λόγω όχι μιας πόρτας που έμεινε κλειστή, αλλά λόγω μιας πόρτας που άνοιξε: Υπεράριθμοι οι θεατές και ο «συνωστισμός» έφερε το τραγικό αποτέλεσμα τόσων άδικων θανάτων σε συνθήκες ασφυξίας και ποδοπατήματος.

Αλλά εν προκειμένω, ποδοπατήθηκε με βαναυσότητα αναμειγμένη με περίσσεια χυδαιότητα, και η μνήμη των θυμάτων:

«Μια βαθιά απεχθής ψύχωση των οπαδών της Liverpool, να βλέπουν πάντα τους εαυτούς τους ως θύματα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την αποτυχία των οπαδών να αναγνωρίσουν έστω και σήμερα πως έπαιξαν ρόλο στην τραγωδία, με τους μεθυσμένους χούλιγκανς που απερίσκεπτα έκαναν ντου. Η αστυνομία έγινε ένας βολικός αποδιοπομπαίος τράγος, το ίδιο και η εφημερίδα SUN».

Αυτή ήταν η δήλωση του δημάρχου του Λονδίνου το 2004, δεκαέξι χρόνια μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο και 12 χρόνια πριν έρθει η δικαίωση των συγγενών των θυμάτων αλλά και όλων αυτών που για χρόνια φώναζαν στις κερκίδες για τα ψέματα της Θάτσερ και της αστυνομίας.

Δικαίωση: η απόδοση δίκιου σε κάποιον, η απαλλαγή από κατηγορία, η αθώωση, η αναγνώριση ότι κάτι ήταν δίκαιο, ή σωστό, ή ότι κάποιος είχε δίκιο σε κάτι που υποστήριζε.

Στην συγκεκριμένη υπόθεση, η αστυνομία αλλοίωσε 164 καταθέσεις απλών αστυνομικών, ενώ ο τότε ιατροδικαστής υποστήριξε ότι όλοι οι οπαδοί ήταν νεκροί ένα τέταρτο μετά την έναρξη του αγώνα. Κι όμως οι 59 από τους 96 νεκρούς οπαδούς ήταν ζωντανοί για αρκετά λεπτά μετά το πέρας αυτού του τετάρτου και θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, αν τους είχε παρασχεθεί η απαραίτητη ιατρική φροντίδα. Γιατί από τα 42 ασθενοφόρα που υπήρχαν έξω από το γήπεδο, μόνο δύο μπήκαν μέσα στο στάδιο; Βασανιστικά, αναπάντητο ερώτημα.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες οι οπαδοί, ήταν εκείνοι που έκαναν ό, τι περνούσε από το χέρι τους για να προσφέρουν βοήθεια στους τραυματισμένους, χρησιμοποιώντας ακόμη και τις διαφημιστικές πινακίδες ως αυτοσχέδια φορεία.

Κι όμως, ήταν αυτοί ακριβώς οι οπαδοί που λοιδορηθήκαν και κατασυκοφαντήθηκαν σε μια ενορχηστρωμένη επίθεση.

Αποκορύφωμα της προπαγάνδας εναντίον τους ήταν το πρωτοσέλιδο της «SUN» με τίτλο «THE TRUTH» (19/04/1989) στο οποίο αναφερόταν μεταξύ άλλων ότι οι οπαδοί της Λίβερπουλ ήταν μεθυσμένοι, έκλεβαν αντικείμενα από τους νεκρούς και εμπόδιζαν την διάσωση.

Είκοσι τρία χρόνια μετά, η ίδια εφημερίδα, αναφέρεται σε μια νέα αλήθεια που τώρα την χαρακτηρίζει πραγματική: «23 χρόνια μετά το Χίλσμπορο, η πραγματική αλήθεια», είναι το νέο πρωτοσέλιδο και η απολογία του διευθυντή της εφημερίδας Μακένζι, διατυπώνεται ως εξής:

«Πήρε περισσότερο από δυο δεκαετίες, 400.000 έγγραφα και δυο χρόνια έρευνας για να ανακαλύψω με τρόμο, ότι θα έπρεπε να βάλω τον τίτλο “τα ψέματα” αντί για το “η αλήθεια”. Ναι, έκανα ένα τεράστιο λάθος».

Ωστόσο, η ουσιαστική δικαίωση έρχεται είκοσι εφτά χρόνια αργότερα, από την αποφράδα μέρα:

Στις 26/04/2016, το δικαστήριο του Ουόρινγκτον, δικαιώνει τα 96 θύματα ρίχνοντας τις ευθύνες στις αστυνομικές αρχές, για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Το κόκκινο λιμάνι του Liverpool πανηγύρισε, μαζί με τους εκατομμύρια οπαδούς των Reds σε όλο τον κόσμο, όταν ακούστηκε από το δικαστήριο: «Fans cleared of any blame», δηλαδή οι οπαδοί απαλλάσσονται από κάθε κατηγορία.

Με άλλα λόγια, η μνήμη τους παραδόθηκε, καθαρή στην Ιστορία.

Όσο για εκείνους που σκόπιμα και με δόλο προσπάθησαν να σπιλώσουν αυτή την μνήμη, εκείνο που λέρωσαν είναι τα χέρια της δικής τους ψυχής.

Έτσι συμβαίνει πάντα. Κι αυτό είναι καλό, όλοι οι επίδοξοι συκοφάντες, να το έχουν κατά νου.