O “τρελός” (Μπιέλσα), το νόμιμο και το ηθικό…

Ο Ευγένιος Ιονέσκο θα ήταν πολύ περήφανος, βλέποντας το «θέατρο του παραλόγου», είδος του οποίου υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος, να βρίσκει την τέλεια εφαρμογή του στην ποδοσφαιρική Αγγλία του 2019!

Εκεί όπου η υπόθεση του Μαρσέλο Μπιέλσα, ο οποίος, σύμφωνα με τον ομόλογο του της Ντέρμπι, Φρανκ Λάμπαρντ και μερίδα του Αγγλικού Τύπου, «πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη», να έχει στείλει “κατάσκοπο” στην προπόνηση των «κριαριών», ανήχθη σε μείζον ζήτημα.

Λες και δεν έχει άλλα προβλήματα το αγγλικό φούτμπολ.

Λες κι ήταν η πρώτη φορά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο που συνέβη κάτι παρόμοιο...

Λες και δεν είναι «νωπές» οι μνήμες από την παραδοχή της Βέρντερ Βρέμης ότι ήταν δικής της ιδιοκτησίας το drone που υπερίπτατο και κατέγραφε τα διαδραματιζόμενα στην προπόνηση της Χόφενχαϊμ.

Ή οι καταγγελίες της Π.Ο. της Ονδούρας, για παρόμοιες πρακτικές των Αυστραλών, πριν από τα μπαράζ για πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ…

Ωστόσο αν στις προαναφερθείσες περιπτώσεις είχαμε μια ρηματική διαμαρτυρία, απ’ όσους έπεσαν θύματα “κατασκοπείας”, στην περίπτωση του Μπιέλσα υπήρξε ένα “κυνήγι μαγισσών” με στόχο την ηθική απαξίωση του Αργεντινού, sui generis, τεχνικού, ο οποίος ήταν ο ιθύνων νους μιας πρακτικής που ακολουθείται από την εποχή που το ποδόσφαιρο δεν είχε φτάσει, καν, στην «χώρα του τάγνκο» και που στο κάτω – κάτω της γραφής δεν είναι παράνομη.

Δεν υπάρχει κάποιος κανονισμός να την απαγορεύει, ούτε καν στο «Νησί», αλλά ο Μπιέλσα λοιδορήθηκε και τον κάθισαν στο…σκαμνί.

Ας μιλήσουμε, όμως, για το «έγκλημα» του: Άνδρας με κυάλια πιάστηκε, σε δημόσιο έδαφος, να παρακολουθεί, πάνω από φράκτη, την προπόνηση της Ντέρμπι.
Μετά από καταγγελία γείτονα.

Καμιά παραβίαση ιδιωτικού χώρου, ή κάποιο άλλο αδίκημα, Γι αυτό άλλωστε δεν έγινε και καμιά σύλληψη...

Μόνο μια αόρατη αίσθηση ότι όλο αυτό δεν θα έπρεπε να γίνει. Λες κι είναι …ιερός χώρος το προπονητήριο!

Και στην τελική, ο, υπέρμαχος της... ηθικής, Φράνκι Λάμπαρντ – που δεν είχε κανένα πρόβλημα, βέβαια, ν’ αποκτά αβαντάζ έναντι των αντιπάλων του ως παίκτης του Μουρίνιο, που χρησιμοποιούσε επίσης κατασκόπους, δίχως, όμως,, να το παραδέχεται δημοσίως – αν ήθελε να προστατεύσει τα σχέδια του από τα μάτια των ανθρώπων του Μπιέλσα δεν είχε παρά ν’ απευθυνθεί στους ιθύνοντες της ομάδας να ψηλώσουν τους φράκτες και ν’ αυξήσουν τα μέτρα ασφαλείας.

Αντ’ αυτού, θυματοποίησε εαυτόν, βρίσκοντας ευήκοα ώτα στις τάξεις του Αγγλικού Τύπου που λειτουργώντας με λογικές άλλων εποχών – όπως εκείνες που ο Σερ Άλφρεντ Ράμσεϊ αποκαλούσε «γουρούνια» τους Αργεντινούς εν έτη 1966 – ζήτησε το «κεφάλι επί πίνακι» του αποκαλούμενου «τρελού».

Το PowerPoint της ...ειλικρίνειας!

Ωραίου τρελού όμως.

Τρελού με τη δουλειά του.

Ο οποίος, αντί να βγει «με την ουρά στα σκέλια», απολογούμενος, παρέθεσε συνέντευξη Τύπου, όπου αντί ν’ ανακοινώσει παραίτηση, όπως πίστευαν (ή ήλπιζαν;) τα, αδηφάγα, Αγγλικά ΜΜΕ, τους παρουσίασε -για 70λεπτά!- σε PowerPoint πληροφορίες για όλες τις ομάδες της Τσάμπιονσιπ αποκαλύπτοντας, χωρίς να υπάρχει καμιά ανάγκη, ότι είχε «φακελώσει» όλες τις αντιπάλους του!

Κι αντι να βγει κάποιος να μιλήσει για την, αφοπλιστική, ειλικρίνεια του 63χρονου, εργασιομανή, εθισμένου με το... ποδόσφαιρο, τεχνικού οι περισσότεροι στο «Νησί» δήλωσαν, με αποτροπιασμό, σοκαρισμένοι...

Την ίδια στιγμή, βέβαια, που έστηναν στο ...απόσπασμα τον Μπιέλσα, που δεν παραβίασε κανένα κανονισμό τους, δεν έχουν κανένα απολύτως ηθικό ενδοιασμό για το ότι μόνο εκεί επαγγελματίες ποδοσφαιριστές λογίζονται 16χρονοι, μ’ αποτέλεσμα να διεξάγεται...παιδομάζωμα, απ΄όλο τον κόσμο εκμαυλίζοντας συνειδήσεις εφήβων με αστρονομικά ποσά...

“Ουαι ημίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί…”

Φυσικά ο Μπιέλσα δεν πρέπει να προταθεί για βραβείο, επειδή κατασκοπεύει όλες τις ομάδες της Τσάμπιονσιπ. Ηθικά είναι “φάουλ”.

Κάτι που παραδέχθηκε στην περίφημη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε.

Ωστόσο, στην χώρα που ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση κι ανήγαγε το ποδόσφαιρο σε μπίζνα και τις ομάδες σε εταιρίες θεάματος θα έπρεπε να ξέρουν τουλάχιστον πως υπάρχει κι η βιομηχανική κατασκοπεία. Πριν από την αθλητική…

Κι ότι τέτοιες πρακτικές δεν είναι “κλεψιά”, αλλά μέρος του παιχνιδιού, σ’ ένα κόσμο που η πληροφορία είναι το βασικό ζητούμενο και κάνει τη διαφορά.