Διεθνής ανασκόπηση-Μέρος 1ο: Από τον Βαλβέρδε και τον Ζιντάν στους Σαλάχ, Αστόρι και VAR

Ο «γέρος χρόνος», στον οποίο αναφέρονται τα παιδιά, όταν λένε τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, μας άφησε, περνώντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και το 2019 κατέφθασε μπουσουλώντας και κουβαλώντας τις ελπίδες και τις προσδοκίες, που είθισται να συνοδεύουν κάθε νέο έτος.

Εμείς επιλέξαμε ν’ αναφερθούμε σε 18 πρόσωπα, γεγονότα, ή καταστάσεις, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο 2018...

Μέρος 1ο

Γαλλική αψίδα θριάμβου στη Μόσχα!

H 15η Ιουλίου ήταν η σπουδαιότερη ημέρα της χρονιάς αφού ολοκληρώθηκε το κορυφαίο, κατά τεκμήριο, ανα 4ετία, ποδοσφαιρικό γεγονός στον πλανήτη: το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Γαλλία έραψε δεύτερο χρυσό αστέρι στην φανέλα της, στο «Λουζνίκι» της Μόσχας, κερδίζοντας 4-2 την, «σταχτοπούτα», σε τελικό, Κροατία, «ξορκίζοντας» το προ 2ετίας κάζο της απώλειας του Εuro στο Παρίσι. Ο Ντιντιέ Ντεσάν –αρχηγός των «μπλε» που πήραν το Μουντιάλ του 1998– όχι μόνο «επιβίωσε», από το όνειδος κόντρα στην Πορτογαλία του Σάντος, αλλά συνέδεσε τις δύο ποδοσφαιρικές γενιές παρουσιάζοντας μια διαφορετική βερσιόν των «τρικολόρ». Αμυντικά συμπαγής (με Βαράν - Ουμτιτί) δέχθηκαν μόνο ένα τέρμα στον όμιλο και τα γκολ του τελικού ήταν τα μοναδικά, σε νοκ άουτ αγώνα, πέραν των Αργεντίνικων στη νίκη, μ’ ανατροπή, 4-3 στους «16». «Μπροστά» έχοντας ηγέτη και «γαλλικό κλειδί» τον Αντουάν Γκριεζμάν και με τον ενθουσιασμό και την ταχύτητα του Εμπαπέ σκόραρε κατά βούληση. Το Χ-file ήταν πως την Γαλλική αψίδα θριάμβου σνόμπαραν στα ατομικά ποδοσφαιρικά βραβεία. «Χρυσή Μπάλα», MVP του Μουντιάλ και βραβείο της FIFA κατέληξαν στον Μόντριτς επιβεβαιώνοντας τον τίτλο του τραγουδιού του Γιάννη Αγγελάκα: «Ο χαμένος τα παίρνει όλα»...

Η χρονιά του “μυρμηγκιού”

Καλοκαίρι 2009. Ο, τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης σε συνέντευξη Τύπου έλεγε για τον αποχωρήσαντα Ερνέστο Βαλβέρδε: “Πείτε μου πότε θα ξαναδεί πρωτάθλημα και κύπελλο;” Οι παριστάμενοι δεν είχαν μαντικές ικανότητες ν’ απαντήσουν “το 2018”, όταν ο Βάσκος επανέφερε στην κορυφή του Ισπανικού ποδοσφαίρου την Μπαρτσελόνα! Το “μυρμήγκι”, ανέλαβε, καλοκαίρι του 2017. Παρότι ξεκίνησε με δύο ήττες από την Ρεάλ Μαδρίτης, στο Σούπερ Καπ, γύρισε, πέραν πάσης προσδοκίας, το “πρόσημο” την σεζόν. Με τον Νεϊμάρ…Παριζιάνο και δίχως μεταγραφές, ουσιαστικά (ο Ντεμπελέ έχασε τη χρονιά με τραυματισμούς κι ο Κοουτίνιο ήρθε Γενάρη, δίχως δικαίωμα συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ) ο 54χρονος άλλαξε το…πατροπαράδοτο 4-3-3, σε 4-4-2, αφήνοντας τους “μερένγκες” στο -17! Επίσης, πήρε Κύπελλο και Σούπερ Καπ (5-0 και 2-1 την Σεβίλλη). Προτελευταία αγωνιστική η Λεβάντε, στέρησε την πρώτη, μετεμφυλιακή, αήττητη σεζόν της Μπαρτσελόνα. “Στίγμα” του, ωστόσο, αποτέλεσε η συντριβή από τη Ρόμα, στο “Ολίμπικο” (3-0, με τον Μανωλά σκόρερ του 3ου γκολ) αφού σηματοδότησε αποκλεισμό στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ανατρέποντας το 4-1 της Βαρκελώνης. Οι επικρίσεις συνεχίζονταν μέχρι το, 5-1, επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο “κλάσικο” (28/10) που επετεύχθη άνευ Μέσι (τραυματίας).

VAR-άτε...βιολιτζήδες!

Δεν ήταν η πρώτη χρονιά εφαρμογής του Video Assistance Referee, αλλά είναι εκείνη της καθιέρωσης του. H παρθενική του χρησιμοποίηση στο Ρωσικό Μουντιάλ στέφθηκε με απόλυτη, σχεδόν, επιτυχία έχοντας ως αποτέλεσμα ναι μεν να αυξηθούν τα πέναλτι στο Μουντιάλ, αλλά και να καμφθούν οι αντιρρήσεις για την χρησιμότητα του κι από τους πλέον αρτηριοσκληρωτικούς. Οι οποίοι παρεπιδημούσαν στο «Νησί» και στα ανώτατα κλιμάκια της UEFA. Κι επέμεναν σε μια εποχή όλοι μας γνωρίζουμε, σε δευτερόλεπτα, αν μια διαιτητική απόφαση είναι σωστή ή λάθος ο μόνος που θα παρέμενε στην πλάνη του να είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος: ο διαιτητής! Ωστόσο, υπό την πίεση της κοινής γνώμης και των συνεχιζόμενων διαιτητικών λαθών, οι αντιστάσεις τους κάμφθηκαν: τόσο οι ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ συγκατένευσαν και του χρόνου θα γίνει το τελευταίο από τα κορυφαία πρωταθλήματα που θα εφαρμοστεί, ενώ υπό την πίεση μεγάλων ομάδων της Ευρώπης η UEFA αποφάσισε να επισπεύσει την υιοθέτηση του στο Τσάμπιονς Λιγκ από την φάση των «16» της τρέχουσας σεζόν. Παρότι κάποιοι ξενερώνουν πανηγυρίζοντας...άδικα, ή και δύο φορές για μια φάση. Είναι το τίμημα για τον περιορισμό των διαιτητικών λαθών.

Το Nations League μπήκε στη ζωή μας

Αρχικά έγινε γνωστό ως διοργάνωση…εξολοθρευτής των ανούσιων φιλικών των Εθνικών ομάδων της Ευρώπης. Ακολούθως, “πλασαρίστηκε” ως νέος θεσμός που θα αύξανε τις πιθανότητες ώστε μικρομεσαίες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της Γηραιάς ηπείρου να δώσουν το “παρών” στα τελικά μεγάλων “ραντεβού”, δίνοντας τους δεύτερη ευκαιρία. Μετά και τι δεν ακούστηκε για το δαιδαλώδες φορμάτ (τόσο ξένο με τη διαδικασία των προκριματικών…) αλλά και την χρησιμότητα ακόμη μιας διοργάνωσης εθνικών ομάδων σε μια Μουντιαλική χρονιά και με ήδη βεβαρημένο το καλεντάρι των ποδοσφαιριστών. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Γιούργκεν Κλοπ την περιέγραψε ως την “πιο παράλογη διοργάνωση στον κόσμο του ποδοσφαίρου”! Όπως και να’ χει, το σωτήριο έτος 2018 θα γραφτεί στα ποδοσφαιρικά κατάστιχα ως η χρονιά που πρωτολανσαρίστηκε το Nations League. Κι ενόσω ο Γερμανός κι άλλοι προπονητές συλλόγων γκρινιάζουν για την καταπόνηση των παικτών τους (αφού και τα φιλικά των “μεγάλων” συνεχίζονται κανονικά…) ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσεφερίν κι οι Ευρωπαϊκές ομοσπονδίες επιχαίρουν γιατί βρέθηκε φόρμουλα να παίζουν τα «ονόματα» μεταξύ τους (χωρίς να χάνουν τις πιθανότητες τους για πρόκριση στα τελικά) και να πουλούν τα παιχνίδια, σε κεντρική τηλεοπτική διαχείριση, αβγατίζοντας τα κέρδη τους.

Ο “Φαραώ” του “Άνφιλντ”

Παρότι το 2018 θα ολοκληρωθεί χωρίς να έχει στα χέρια του κάποιο τρόπαιο, διασυλλογικό, αποτέλεσε χρονιά αγωνιστικής έκρηξης του Μοχάμεντ Σαλάχ, που με τα πεπραγμένα του έφτασε να συγκρίνεται με τους κορυφαίους, σε σημείο να συζητιέται αν μπορεί να σπάσει το «δίπολο» των κυρίαρχων της «Χρυσής Μπάλας» την τελευταία 10ετία. Παρότι δεν το πέτυχε, ο 26χρονος Αιγύπτιος, που ήρθε με ρεκόρ μεταγραφής (πριν το σπάσει ο Φαν Ντάϊκ) στην Λίβερπουλ, έκανε διοικούντες και κοινό των «κόκκινων» να χαλαλίζουν κάθε σέντσι από τα 42 εκ. ευρώ που έδωσαν στην Ρόμα, αλλάζοντας το ποδοσφαιρικό του στάτους, στη δεύτερη θητεία του στην Πρέμιερ Λιγκ, μετά από εκείνη στην Τσέλσι (2014-15). Από ταχύτατος εξτρέμ, υπό τις οδηγίες του Κλοπ -αφού «κούμπωσε» στο σύστημα του- μετατράπηκε σε κορυφαίο του όπλο. Αποτίναξε τη...ρετσινιά του χασογκόλη κι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Πρέμιερ με ρεκόρ τερμάτων (32) σε σεζόν 38 αγώνων, όντας εκ των πρωταγωνιστών της πορείας της Λίβερπουλ ως τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί, ο τραυματισμός του, από τον Σέρχιο Ράμος, στον ώμο, άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα, αλλά δεν του στέρησε το βραβείο του κορυφαίου Αφρικανού της χρονιάς.

Το τέλος της εποχής των «δεινοσαύρων»!

Ποδοσφαιρικό γεγονός της χρονιάς στη Γερμανία δεν ήταν ότι η Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε την 6η διαδοχική «σαλατιέρα» του πρωταθλητή, σηματοδοτώντας την μακροβιότερη «δυναστεία» στα χρονικά. Ούτε ότι η Άϊντραχτ Φρανκφούρτης ξαναπήρε τίτλο, 30 χρόνια μετά, νικώντας την στον τελικό του Κυπέλλου (3-1) με προπονητή τον, ήδη ανακοινωθέντα διάδοχο του Χάϊνκες στον Βαυαρικό πάγκο, Νίκο Κόβατς. Ούτε καν ότι η «Νάτσιοναλμανσαφτ» απέτυχε να υπερασπιστεί τον παγκόσμιο τίτλο, που κατέκτησε στην Βραζιλία, αποκλειόμενη, πρώτη φορά σε Μουντιάλ, στη φάση των ομίλων...Το 2018 στιγμάτισε ο παρθενικός υποβιβασμός της μοναδικής ομάδας που συμμετείχε και στις 55, προηγούμενες, «εκδόσεις» της Μπουντεσλίγκα. Το ρολόϊ του «Φόλκσπαρκστάντιον», που κατέγραφε την συνεχόμενη παραμονή του Αμβούργου στην κορυφαία κατηγορία σταμάτησε στα 54 χρόνια και 261 μέρες. Ήταν το τελευταίο προπύργιο περηφάνιας των φίλων των αποκαλούμενων (γι αυτό το λόγο) «δεινοσαύρων». Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1983, μετά από μια 7ετία, μεταξύ φθόρας κι αφθαρσίας, που η «στάμνα» του υποβιβασμού πήγε κάμποσες φορές στην «βρύση», τελικά...έσπασε στις 12 Μαϊου, αφού δεν κράταγε την τύχη στα...πόδια της. Οι οπαδοί της προκάλεσαν επεισόδια, αλλά το ανήκουστο είχε ήδη συμβεί: θα την παρακολουθούσαν αγωνιζόμενη στην Τσβάϊτε Λίγκα.

To “αντίο” του “Zιζού”

Ούτε ο πλέον απαισιόδοξος φίλος της Ρεάλ Μαδρίτης θα περίμενε ότι ακολούθησε την κατάκτηση του 3ου διαδοχικού Τσάμπιονς Λιγκ από την ομάδα του. Σαν ν’ απελευθερώθηκαν φυγόκεντρες δυνάμεις που ο ιστορικός στόχος κι η επιθυμία να σωθεί μια χρονιά, στην οποία οι “μέρενχες” ήταν 3οι στο πρωτάθλημα κι εκτός Κυπέλλου στους “8” (αποκλεισμός, στο “Μπερναμπέου”, από την Λεγκανές), διατηρούσε συγκολλημένες ως τις 26/05. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, δεύτερα μετά το φινάλε, προανήγγειλε την αποχώρηση του, ο Γκάρεθ Μπέϊλ άφηνε τα πάντα ανοικτά, αλλά εκείνος που έφυγε πρώτος ήταν ο Ζινεντίν Ζιντάν: 5 μέρες μετά τον τελικό ανακοίνωσε, εκπλήσσοντας άπαντες, πως αποχωρεί, μετά από 2,5 χρόνια, έχοντας 3 Τσάμπιονς Λιγκ, ένα πρωτάθλημα, ένα Σούπερ Καπ και 2 Μουντιάλ Συλλόγων στο παλμαρέ του. Εμβρόντητος κι ο πρόεδρος των “μερένχες”, Φλορεντίνο Πέρεθ, όπως απέδειξε η σπασμωδική κίνηση του να πάρει τον Χουλέν Λοπετέγκι, 2 μέρες πριν την έναρξη του Μουντιάλ, παρότι είχε ανανεώσει ως το 2020 με την Εθνική Ισπανίας. Ο Βάσκος άντεξε 135 μέρες αποχωρώντας υπό το βάρος της 5αρας στο “κλάσικο”, ενώ ο Γάλλος διατηρώντας τις προπονητικές του “μετοχές” ψηλά, ακούγεται για κάθε διάσημο πάγκο.

Οι πρόωροι θάνατοι των Αστόρι - Γουίλκινς

To 2018 φεύγει στερώντας μας από ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του διαμετρήματος ενός Ρέϊ Γουίλκινς. O 61χρονος Άγγλος παλαίμαχος (Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, Μίλαν, Παρί, Ρέϊντζερς, μεταξύ άλλων, από το 1973 ως το 1997 που αγωνίστηκε), με τα προβλήματα αλκοολισμού, «έφυγε», στις 4 Απριλίου, μετά από την καρδιακή προσβολή που υπέστη. Ωστόσο ο θάνατος που συντάραξε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο σημείωθηκε έναν μήνα νωρίτερα (04/03) κι ήταν, ο αδόκητος, του Ντάβιντε Αστόρι. Ο 31χρονος αρχηγός της Φιορεντίνα λίγες ώρες πριν την αναμέτρηση των «βιόλα» με την Ουντινέζε, στο Φρίουλι, για το Καμπιονάτο, βρέθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου, έχοντας εκπνεύσει στον ύπνο του. Η αυτοψία ανέφερε ως αιτία θανάτου του Ιταλού διεθνή σέντερ μπακ «καρδιακή προσβολή». Όλα τα ματς της αγωνιστικής αναβλήθηκαν στην μνήμη του, Φιορεντίνα και Κάλιαρι απέσυραν το νούμερο «13», που φορούσε, προς τιμήν του, με την πρώτη να δίνει το όνομα του στο προπονητήριο της. Ωστόσο η σύζυγος του Φραντσέσκα, η δίχρονη κόρη τους Βιτόρια, συγγενείς και φίλοι του, καθώς κι όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι συνεχίζουν ν’ αναρωτιούνται, αν είναι εφικτή η πρόβλεψη παρόμοιων περιστατικών με τους ιατρικούς ελέγχους που διενεργούνται, ώστε ν’ αποφευχθούν μελλοντικοί θάνατοι.

“Αυλαία” για Ντρογκμπά

Ένας από τους εμβληματικότερους ποδοσφαιριστές στα χρονικά του αφρικανικού, αλλά και του παγκοσμίου, ποδοσφαίρου κρέμασε τα παπούτσια του μέσα στη χρονιά. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, σε ηλικία 40 ετών, πήρε την μεγάλη απόφαση να γράψει τη λέξη «τέλος» σε μια υπέρλαμπρη καριέρα που διανθίστηκε από ατομικές διακρίσεις σε Γαλλία (με Μαρσέϊγ) κι Αγγλία (Τσέλσι), συλλογικούς τίτλους (με τους «μπλε» και την Γαλατά Σαράϊ) αλλά κι ανεκτίμητη προσφορά στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ακτής Ελεφαντοστού (65 γκολ σε 104 ματς), του οποίου ηγήθηκε στις 3 πρώτες πρόκρισεις του σε τελικά Μουντιάλ (2006, 2010, 2014). Κορυφαία στιγμή της, πάντως, αποτέλεσε η εμφάνιση του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2012, στο Μόναχο, όταν όχι μόνο ισοφάρισε (1-1) την Μπάγερν, στο 88’, στέλνοντας το ματς στην παράταση, αλλά πέτυχε και το νικητήριο πέναλτι που έδωσε, στη «ρώσικη ρουλέτα», στην Τσέλσι το μοναδικό τρόπαιο της στο θεσμό! Ο «βασιλιάς των ελεφάντων» έπαιξε στην Κινέζικη Σανγκάη Σενχούα (2012-13), επέστρεψε στους «μπλε» (2014-15), βίωσε το «αμερικάνικο όνειρο», με την Μόντρεαλ Ίμπακτ (2015-16), ενώ σταμάτησε ως παίκτης της Φίνιξ Ράϊζινγκ, της οποίας είναι ιδιοκτήτης και στοχεύει, ακόμη, να την φέρει στην MLS.

Το Λιμπερταδόρες της...Ευρώπης!

Νωπές οι διαψεύσεις του πρόεδρου της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν, περί σκέψεων διεξαγωγής του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ σ’ άλλη ήπειρο. Ωστόσο οι Λατινοαμερικάνοι παράγοντες το διέπραξαν, φέρνοντας το δικό τους...Τσάμπιονς Λιγκ στη Γηραιά ήπειρο! Όχι λόγοι μάρκετινγκ, αλλά...ασφαλείας, έστειλαν τον επαναληπτικό τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες, το Σουπερκλάσικο, Ρίβερ Πλέϊτ-Μπόκα Τζούνιορς, αντί του «Μονουμένταλ» στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»! Προηγήθηκε ενέδρα, καθ’ οδόν για το γήπεδο, στο πούλμαν της Μπόκα, από οπαδούς της Ρίβερ (24/11), μ’ απολογισμό 5 τραυματίες παίκτες. Οι «χενέϊσες», παρά τις πιέσεις από CONMEBOL-FIFA δεν αγωνίστηκαν και το ματς αναβλήθηκε για την επομένη. Οι δύο ομάδες ήθελαν την κούπα «στα χαρτιά», αλλά οι ποδοσφαιρικές αρχές ανέβαλλαν εκ νέου τον αγώνα, αφού οι όροι διεξαγωγής του είχαν διασαλλευθεί από τα έκτροπα. Έπειτα από πυρετώδεις διαβουλεύσεις, παρά την άρνηση των φιναλίστ ορίστηκε, ως ασφαλέστερο, το Μαδριλένικο στάδιο να φιλοξενήσει (09/12) τον ακροτελεύτιο, επαναληπτικό, τελικό στα χρονικά του θεσμού, το κύρος του οποίου ετρώθη ανεπανόρθωτα. Για την ιστορία, η Ρίβερ πήρε το τρόπαιο (4ο της, έναντι 6 της Μπόκα) νικώντας, μ’ ανατροπή, στην παράταση, 3-1 (1-1 κ.δ.). Αξιοσημείωτο πως και το πρώτο ματς, στο «Μπομπονέρα» (2-2) αναβλήθηκε: αντί 10/11 διεξήχθη την επομένη, λόγω καταιγίδας.