«ΕΓΩ», «ΕΜΕΙΣ» και ποδόσφαιρο!

Με διαφορά λίγων λεπτών, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου είδαμε τα δύο πρόσωπα του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Από την μία, το αποκρουστικό, της εγωμανίας, της επιθυμίας για προβολή και της αδιαφορίας για την ιεραρχεία και τους κανόνες που διέπουν ένα σύνολο.

Το παρουσίασε ο Αμπουμπακάρ Καμαρά της Φούλαμ, γράφοντας στα...παλαιότερα των υποδημάτων του τις προπονητικές εντολές του Κλάουντιο Ρανιέρι για το ποιος εκτελεί τα πέναλτι και «κλέβοντας» την εκτέλεση της εσχάτης των ποινών, από τον Αλεξάνταρ Μίτροβιτς στο ματς με την Χάντερσφιλντ. Με τον Σέρβο διεθνή επιθετικό, μάλιστα, τσακώθηκε ,πριν νικηθεί από τον αντίπαλο γκολκίπερ.

Αλλά, ακόμη και να’χε ευστοχήσει, η κίνηση του δεν θα «καθαγιαζόταν».
Ειδικά συγκρινομένη μ’ εκείνη του Μοχάμεντ Σαλάχ.Που υπενθύμισε ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχει χώρος εκτός από υπερτροφικά «ΕΓΩ» και για το «ΕΜΕΙΣ».

Για ομαδικό πνεύμα, αλληλεγγύη κι αλτρουισμό.

Ο Αιγύπτιος δεν σκέφτηκε ότι θα ήταν μόνος του πρώτος στον πίνακα των σκόρερ πριν αλλάξει η χρονιά, βάζοντας τις βάσεις για να επαναλάβει την περσινή του επιτυχία, της κατάκτησης του «χρυσού παπουτσιού» της Πρέμιερ Λιγκ, ή ενδεχόμενων προσωπικών διακρίσεων (π.χ «Χρυσή Μπάλα»), που εδράζονται σε τέτοια επιτεύγματα.

Ούτε καν τα πριμ, που απορρέουν από όρους τους συμβολαίου του, ή από τις σχέσεις του με χορηγούς κι αφορούν τον αριθμό των τερμάτων που επιτυγχάνει στην σεζόν.

Έτσι άφησε την εκτέλεση του δεύτερου πέναλτι της Λίβερπουλ, κόντρα στην Άρσεναλ, στον Ρομπέρτο Φιρμίνο. Ώστε ο συμπαίκτης του να φτάσει στο χατ τρικ και να τονωθεί η ψυχολογία του, σε μια χρονιά που ως τώρα δεν είναι τόσο αποτελεσματικός, όσο πέρσι.

Μάλιστα ο Αφρικανός δεν προέβη σ’ αυτήν την κίνηση για να κάνει επίδειξη μεγαλοψυχίας, για τα μάτια του κόσμου, αλλά πανηγύρισε δεόντως το γκολ του συμπαίκτη του.

Το συμβάν του Άνφιλντ ασφαλώς και δεν είναι πρωτοφανές. Ωστόσο δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Και καλό είναι να θυμόμαστε παρόμοια.

Όταν Ζάμερ-Πουγιόλ άφηναν Τσορκ-Αμπιντάλ να σηκώσουν την κόυπα!

Όπως π.χ ότι ο Μέσι (παρά τον ανταγωνισμό με τον Κριστιάνο Ρονάλντο) έχει αφήσει αρκετές εκτελέσεις πέναλτι στον Νέιμαρ, όταν εκείνος, αγωνιζόμενος στην Μπαρτσελόνα, είχε «μπλόκαρει» στο σκοράρισμα.

Αλλά κι ο (συχνά κατηγορηθείς για εγωπάθεια) «CR7» παραχώρησε πέναλτι στον, φίλο του, Μπενζεμά για να σταματήσει να αποδοκιμάζει το «Μπερναμπέου» τον Γάλλο.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει, εξάλλου, ότι ο Ματίας Ζάμερ, παρότι αρχηγός της Ντόρτμουντ, είχε αφήσει τον ιστορικό ηγέτη, αλλά παροπλισμένο, στα 35 του, Μίκαελ Τσορκ, να σηκώσει πρώτος το μοναδικό Πρωταθλητριών των Βεστφαλών (1997);
Ή πιο πρόσφατα (2011) τον Κάρλες Πουγιόλ να δίνει το περιβραχιόνιο στον, επανακάμψαντα από την μάχη με τον καρκίνο, Ερίκ Αμπιντάλ, στέλνοντας τον να σηκώσει την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ αντ’ αυτού στα επίσημα του Γουέμπλεϊ;

Επιστρέφοντας στην κίνηση του Σαλάχ, ο Γιούργκεν Κλοπ στάθηκε στην σημασία της στο φινάλε της αναμέτρησης λέγοντας ότι του’ ρθε να βάλει τα κλάματα!
Άριστα έπραξε ο Τεύτονας και προέταξε το γεγονός. Τον περιποιεί τιμή, άλλωστε, πως στην ομάδα του γαλβανίζονται τέτοιες σχέσεις μεταξύ επαγγελματιών παικτών.

Κι επιτέλους ας προβάλλεται και το καλό. Όχι μόνο οι ποδοσφαιρικές παθογένειες.

Αφ’ ης στιγμής, μάλιστα, υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση οι νεαρότεροι ποδοσφαιριστές έχουν ένα καλό παράδειγμα ν’ ακολουθήσουν.
Όχι μόνο εκείνοι, εδώ που τα λέμε, αλλά κι όλοι μας. Μέρες που είναι...
Καλό είναι να θυμηθούμε την Μακρυγιάννειο ρήση και στην καθημερινότητα μας:

«Είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ»...