To «θαύμα» του «αντιτουριστικού» Αμπελάρδο!

Αντίθετα μ’ ότι η πλειονότητα πιστεύει, η Πριμέρα Ντιβισιόν δεν είναι μόνο Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μέσι και ...Σία. Στα χαμηλότερα «πατώματα» του Ισπανικού πρωταθλήματος τα τεκταινόμενα είναι αξιοσημείωτα. Όπως εκείνα που διαδραματίζονται τους τελευταίους 12 μήνες στη Βιτόρια.

Η πόλη της Χώρας των Βάσκων μοιάζει «μεθυσμένη πολιτεία», αφού το ποδοσφαιρικό της καμάρι, η Αλαβές, βρίσκεται σε μια καινοφανή για τα δεδομένα της θέση στην βαθμολογία: 5η και στις θέσεις της Ευρώπης την στιγμή που η καλύτερη θέση στην οποία τερμάτισε ποτέ ήταν η 6η της σεζόν 1999-2000!

Aνεξαρτήτως του αν στο φινάλε της περιόδου οι φιναλίστ του Κυπέλλου UEFA του 2001 θα έχουν καταφέρει να συνεχίσουν τις υψηλές «πτήσεις» και να επιστρέψουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (μετά το 2002) δεν αναιρείται, με τίποτα, ότι στην πόλη που το όνομα της σημαίνει, στα ισπανικά, «νίκη», έχει συντελεστεί ένα μικρό ποδοσφαιρικό θαύμα τον τελευταίο χρόνο!

Το οποίο έχει ονοματεπώνυμο. Εκείνο του Αμπελάρδο Φερνάντεθ.

Ο Αστουριανός τεχνικός και παλαίμαχος (2002-03) της ομάδας – γνωστός από τα χρόνια που αγωνιζόταν στο κέντρο της άμυνας της Μπαρτσελόνα (1994-2002) – παρέλαβε πέρσι τους Βάσκους ουραγούς της βαθμολογίας κι όχι μόνο τους έσωσε (σ. για πρώτη φορά στα χρονικά ομάδα της Πριμέρα που είχε ξεκίνησει με 6 σερί ήττες ή είχε 6 π. την 13η αγωνιστική παρέμεινε στην κατηγορία!) φέρνοντας τους να τερματίζουν 14οι, αλλά τη φετινή σεζόν κάνει πορεία πέραν πάσης προσδοκίας έχοντας 8 νίκες, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες!

Οι μισές επιτυχίες της είναι στο «Μεντιθορόθα», που το έχει μετατρέψει σε «οχυρό» διατηρώντας το απόρθητο. Το μοναδικό γήπεδο που δεν έχει «αλωθεί» από φιλοξενούμενο, μαζί με το «Μετροπολιτάνο» της Ατλέτικο, την φετινή σεζόν.

Ένα γήπεδο όπου ηττήθηκε η (τρις πρωταθλήτρια Ευρώπης) Ρεάλ Μαδρίτης... Ωστόσο, η ομάδα του Αμπελάρδο δεν χάνει τον προσανατολισμό της στις εκτός έδρας αναμετρήσεις και με τη νίκη 1-0 στο ντέρμπι της Βασκωνίας με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, στο «Ανοέτα», έφτασε τις 4 τερματίζοντας το αρνητικό σερί των τριών διαδοχικών αποτυχιών που κουβαλούσε μέχρι χθες.

Ομάδα «καθ’ εικόνα κι ομοίωση» του προπονητή

Όμως ποιο είναι το μυστικό για να φθάσουν οι φίλοι της Αλαβές να κάνουν τις καλύτερες γιορτές εδώ και πολλά χρόνια; Πώς ο «αντιτουριστικός» (λόγω εμφάνισης), 48χρονος, Αμπελάρδο κατάφερε να μετατρέψει μια ομάδα που ήταν μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας σ’ ανταγωνιστική ομάδων με πολλαπλάσιο μπάτζετ του δικού της;

Απλά (όσο απλό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο...) «μπόλιασε» την ομάδα του με την ευψυχία που τον χαρακτήριζε ως παίκτη και του επέτρεψε να επιβιώσει στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο, παρότι δεν είχε τα τεχνικά ή σωματικά προσόντα για κάτι τέτοιο. Η ομάδα του άλλαξε... τσιπάκι από πέρσι στις 4 Δεκέμβρη που ανέλαβε τα ηνία της και προϊόντος του χρόνου και των 43 αγώνων που την καθοδήγησε (21ν. – 6 ισοπ. – 15 ήττες) με περισσή αυτοπεποίθηση έφτασε να κοιτά αφ’ υψηλού ομάδες που μέχρι πρότινος έβλεπε την... πλάτη τους.

Kι αν για τους φίλους της Βασκικής ομάδας οι φετινές γιορτές είναι καλύτερες του συνηθισμένου (και του αναμενομένου), για τον Αμπελάρδο του οποίου οι προπονητικές μετοχές σημειώνουν συνεχόμενα... limit up, το 2018 -το οποίο ολοκληρώθηκε αγωνιστικά για εκείνον- συνιστά χρονιά καθιέρωσης.