Σβεν Γκόραν Έρικσον: Η ποδοσφαιρική καταξίωση μέσα από μια καριέρα 42 χρόνων

«Είχα μία καλή ζωή. Νομίζω ότι όλοι φοβόμαστε τη μέρα που θα πεθάνουμε, αλλά η ζωή είναι και θάνατος. Πρέπει να μάθεις να το αποδέχεσαι όπως είναι. Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος οι άνθρωποι θα πουν, ναι, ήταν καλός άνθρωπος, αλλά δεν θα το πουν όλοι αυτό.

Ελπίζω να με θυμάστε ως έναν θετικό τύπο που προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε. Μη λυπάστε, να χαμογελάτε. Σας ευχαριστώ για όλα, προπονητές, παίκτες, κόσμο, ήταν φανταστικό. Φροντίστε τον εαυτό σας και φροντίστε τη ζωή σας. Και ζήστε το. Αντίο», ήταν τα τελευταία λόγια του Σβεν Γκόραν Έρικσον, με τα οποία αποχαιρέτησε τους φιλάθλους την περασμένη εβδομάδα, πριν φύγει τελικά σήμερα (26/8) από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών, νικημένος από τον καρκίνο, «βυθίζοντας» στο πένθος ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη.

Στα 42 χρόνια της επαγγελματικής του πορείας ο Σουηδός υπήρξε ένας από τους κορυφαίους προπονητές της Ευρώπης, κατέκτησε 18 συνολικά τίτλους και έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στο λαοφιλέστερο άθλημα του κόσμου.

Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1948 στην πόλη Σούνε της Σουηδίας και μπορεί να μην καθιερώθηκε ως ποδοσφαιριστής από τη θέση του δεξιού μπακ, ρίχνοντας τους τίτλους τέλους σε ηλικία μόλις 25 ετών, ωστόσο παρέμεινε στο άθλημα, μεγαλούργησε ως προπονητής και δεν άργησε να αποθεωθεί για τα κατορθώματά του.

Το «διαβατήριο» για την... εκτόξευσή του

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, έκανε τα πρώτα του προπονητικά βήματα στην Ντάγκερφορς, η οποία αγωνιζόταν τότε στην τρίτη κατηγορία της Σουηδίας, ως βοηθός του προπονητή Τορντ Γκριπ.

Το 1977 ανέλαβε τα «ηνία» της ομάδας και στην πρώτη του κιόλας σεζόν οδήγησε τον σύλλογο στην άνοδο στη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος. Οι επιτυχίες του στην Ντάγκερφορς άρχισαν να μαγνητίζουν τα βλέμματα άλλων ομάδων και μόλις έναν χρόνο αργότερα (1978) η Γκέτεμποργκ έκανε την μεγάλη έκπληξη και τον προσέλαβε στην τεχνική της ηγεσία.

Κανείς από τους παίκτες εκείνης της ομάδας της Γκέτεμποργκ δεν είχε ξανακούσει το όνομα του Σβεν Γκόραν Έρικσον. Κι όμως, υπό τις οδηγίες του ο σύλλογος κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο της ιστορίας του (1979), διασύροντας την Ατβίνταμπεργκς στον τελικό με το εμφατικό 6-1, ενώ επανέλαβε αυτή την επιτυχία και την περίοδο 1981–82 κερδίζοντας 3-2 την Εστέρ. Η συγκεκριμένη περίοδος μάλιστα, αποδείχτηκε ιστορική για την Γκέτεμποργκ, αφού με τον Σουηδό στον πάγκο της έφτασε και στην κορυφή της Ευρώπης.

Στα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA οι «κυανόλευκοι» έβγαλαν νοκ άουτ την Βαλένθια, πριν αποκλείσουν και την Καϊζερσλάουτερν στα ημιτελικά, φτάνοντας έτσι στην τελευταία φάση του θεσμού. Το ποδοσφαιρικό «έπος» της Γκέτεμποργκ ολοκληρώθηκε τελικά με την κατάκτηση του τροπαίου, καθώς κέρδισε το Αμβούργο του θρυλικού Ερνστ Χάπελ και στους δύο τελικούς που διεξήχθησαν και ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί της Ευρώπης.

Για την ιστορία το Αμβούργο έναν χρόνο αργότερα πανηγύρισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών στην Αθήνα, στον τελικό κόντρα στην Γιουβέντους με γκολ του Φέλιξ Μάγκατ (1-0).

Οι τίτλοι με την Μπενφίκα και οι χαμένοι ευρωπαϊκοί τελικοί

Η ευρωπαϊκή του επιτυχία με την Γκέτεμποργκ τον οδήγησε στην πρώτη του προπονητική εμπειρία μακριά από τη χώρα του και μετακόμισε στην Πορτογαλία, βάζοντας την υπογραφή του σε συμβόλαιο συνεργασίας με την Μπενφίκα.

Με τους «αετούς» ο Σουηδός απέδειξε ότι η τα κατορθώματά του στην Γκέτεμποργκ μόνο τυχαία δεν ήταν και στα δύο χρόνια που παρέμεινε στον πάγκο των «αετών» κατέκτησε δύο σερί χρονιές το πρωτάθλημα και μία το Κύπελλο. Αν και φιλοδοξία του ήταν να ανέβει και πάλι στον ευρωπαϊκό βάθρο, την περίοδο 1982/83 δεν τα κατάφερε με την Μπενφίκα να γνωρίζει την ήττα στους διπλούς τελικούς του Κυπέλλου UEFA με αντίπαλο την Άντερλεχτ.

Επόμενος «σταθμός» στην προπονητική του καριέρα ήταν η Ρόμα, την οποία ανέλαβε το καλοκαίρι του 1984. Παρότι όμως οι επιτυχίες του στους «τζιαλορόσι» δεν ήταν ανάλογες, εν τούτοις πανηγύρισε με το σύλλογο της Ρώμης το Κύπελλο Ιταλίας (1985–86) στα τρία χρόνια που έμεινε στην ομάδα. Ακολούθησε η καριέρα του στην Φλωρεντία, αλλά δεν δικαίωσε τις προσδοκίες στην Φιορεντίνα, για να επιστρέψει τελικά στην Μπενφίκα το 1989 όπου έμεινε ως το 1992.

Όπως και η πρώτη, έτσι και η δεύτερη παρουσία του Σουηδού στον πάγκο των «αετών» συνδυάστηκε με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος (1990–91), αλλά για ακόμα μία φορά απέτυχε να «γευτεί» την ευρωπαϊκή καταξίωση, αφού στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών το 1990 η ομάδα του ηττήθηκε από τη Μίλαν και το γκολ του Ράικαρντ (1-0) στη Βιέννη.

Επιστροφή στην Ιταλία για Σαμπντόρια και Λάτσιο

Το 1992 επέστρεψε τελικά στην Ιταλία για λογαριασμό της Σαμπντόρια, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο το 1994. Το καλοκαίρι του 1997 αν και αρχικά είχε συμφωνήσει με την Μπλάκμπερν, οικογενειακοί λόγοι τον οδήγησαν στην απόφαση να μείνει στην Ιταλία και τον προσέλαβε η Λάτσιο στον πάγκο της.

Στους «λατσιάλι» ο Σουηδός μεγαλούργησε και γεύτηκε ουκ ολίγες σπουδαίες επιτυχίες. Παρότι το 1998 η Λάτσιο ηττήθηκε 3-0 από την Γιουβέντους στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, εν συνεχεία μέχρι και το 2001 που έμεινε στην ομάδα κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1999–2000), δύο Κύπελλα Ιταλίας (1997–98, 1999–2000), ισάριθμα Σούπερ Καπ (1998, 2000), όπως επίσης το πρώτο Κύπελλο Κυπελλούχων στην ιστορία της Λάτσιο (1998–99) αλλά και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1999).

Διάδοχος του Κίγκαν στα «λιοντάρια»

Το 2001 διαδέχτηκε τον Κέβιν Κίγκαν και έγινε ο πρώτος ξένος προπονητής στην εθνική ομάδα της Αγγλίας, οδηγώντας το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας τρεις διαδοχικές φορές σε προημιτελικά μεγάλος ποδοσφαιρικής διοργάνωσης (Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, 2006 και Euro 2004), ώσπου το 2007 επέστρεψε σε πάγκο ενός συλλόγου και ανέλαβε την Μάντσεστερ Σίτι.

Για την ιστορία ο Έρικσον έγινε τότε ο πρώτος ξένος προπονητής των «πολιτών» εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και ο πρώτος Σουηδός τεχνικός στην Ιστορία του αγγλικού συλλόγου.

Στη συνέχεια, ακολούθησε το πέρασμά του από την εθνική ομάδα του Μεξικού, όπως και αυτό της αντίστοιχης της Ακτής Ελεφαντοστού και το 2010 γύρισε στο Νησί για να καθίσει για έναν χρόνο στον πάγκο της Λέστερ. Η προπονητική του σταδιοδρομία ολοκληρώθηκε σε ομάδες της Κίνας (Γκουανγκζού, Σανγκάη SIPG, Σενζέν) και στην εθνική ομάδα των Φιλιππίνων. Παρά όμως τις αμέτρητες παραστάσεις που είχε από την παρουσία του σε προπονητικούς πάγκους συλλόγων και εθνικών ομάδων, εν τούτοις ένα όνειρο παρέμενε ακόμα ανεκπλήρωτο.

Όταν το όνειρο έγινε πραγματικότητα

Όνειρο του Σβεν Γκόραν Έρικσον ήταν να καθίσει στον πάγκο της Λίβερπουλ και λίγους μήνες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, κατάφερε τελικά να το κάνει και αυτό πραγματικότητα.

Τον περασμένο Μάρτη η διοίκηση του αγγλικού συλλόγου αποφάσισε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του Σουηδού και ο τελευταίος κάθισε στον πάγκο των Legends της Λίβερπουλ για ένα φιλικό παιχνίδι απέναντι σε αυτούς του Άγιαξ.

Ο 76χρονος Σουηδός γνώρισε την απόλυτη αποθέωση στο «Άνφιλντ» και δεν έκρυψε την συγκίνησή του. Ήταν η τελευταία του παράσταση αλλά και το μεγάλο «αντίο» του Σβεν Γκόραν Έρικσον στους αγωνιστικούς χώρους, που λάτρεψε όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας του αλλά και που λατρεύτηκε από τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους.