Μιχαΐλοβιτς: Το συγκινητικό αντίο στη Μπολόνια

Με ένα γράμμα θέλησε να αποχαιρετίσει ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς την αγαπημένη του Μπολόνια τη σχέση του με την οποία χαρακτήρισε ως «ταξίδι στο φως».

Ο 53χρονος τεχνικός είχε απολυθεί τις προηγούμενες μέρες από τον ιταλικό σύλλογο με τον Τίαγκο Μότα να τον διαδέχεται στον πάγκο.

Υπενθυμίζεται πως ο Μιχαΐλοβιτς δίνει μάχη για δεύτερη φορά με τη λευχαιμία, με τον ίδιο όμως να δηλώνει πως δεν είναι αυτός ο λόγος της απόλυσης του καθώς η κατάσταση της υγείας του - αν και μία αναστρέψιμη όπως παραδέχεται - είναι καλή.

Δείτε το γράμμα του:

«Συχνά έπρεπε να χαιρετήσω οπαδούς, παίκτες, ομάδες, πόλεις, για να πω αντίο ή στο επανιδείν...

Είναι μέρος της καριέρας ενός ποδοσφαιριστή και ενός προπονητή να φεύγει αργά ή γρήγορα.

Οι κύκλοι του αθλητισμού γεννιούνται, αναπτύσσονται, δίνουν ικανοποιήσεις, μερικές φορές απογοητεύσεις και μετά αναπόφευκτα τελειώνουν, τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.

Αλλά αυτή τη φορά η γεύση που μου αφήνει για τελευταία φορά η επιστροφή μου είναι πιο θλιβερή.

Η περιπέτειά μου στην Μπολόνια δεν ήταν μόνο ποδόσφαιρο, δεν ήταν μόνο αθλητισμός.

Ήταν μια ένωση ψυχών, μια βόλτα μαζί σε ένα σκοτεινό τούνελ για να δούμε ξανά το φως.

Έχω λάβει και έχω αισθανθεί τον σεβασμό στον προπονητή και τον σεβασμό στον άνθρωπο.

Η ζεστασιά σας με έχει ζεστάνει στις πιο δύσκολες στιγμές. Προσπάθησα να ξεπληρώσω όλη αυτή την στοργή με την προσκόλλησή μου στην φανέλα, ήθελα πάντα να είμαι στο γήπεδο.

Τόσα χρόνια στην Ιταλία και τα βάσανα που βίωσα με έχουν γλυκάνει, αλλά δεν με άλλαξαν καθόλου.

Μπλόφαρα σε μερικές περιπτώσεις, αλλά εξακολουθώ να είμαι Σέρβος, συχνά σκληρός, ειλικρινής, απότομος.

Δεν ήμουν πάντα σε θέση να εκφράσω τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης μου.

Μπορεί να μην ξέρω πώς να χαρίσω πάρα πολλά γλυκά λόγια, δεν ξέρω καν πώς να ρίξω τον εαυτό μου σε τόσες αγκαλιές αλλά απάντησα "παρών" με την άγρια αίσθηση του καθήκοντος μου, χωρίς να παραμελώ τίποτα από τη δουλειά μου, εκτελώντας τον ρόλο μου στο μέγιστο, ακόμα και σε αυτές τις δραματικές συνθήκες, για να δώσουμε στους οπαδούς και στην Μπολόνια την ικανοποίηση που τους αξίζει.

Αν τα κατάφερνα ήταν χάρη σε εσάς τους οπαδούς και όλη την πόλη της Μπολόνια.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πομπές σας στο ιερό του Αγίου Λουκά για μένα, την ενθάρρυνση, το "δύναμη Σίνισα μην εγκαταλείπεις" όταν με συναντούσατε στο δρόμο, στο Κστελντεμπόλε, στο γήπεδο.

Και η συγκίνησή μου όταν έλαβα τιμητική ''υπηκοότητα'', νιώθοντας σαν πολίτης της Μπολόνια ανάμεσα σε συμπολίτες μου.

Δεν υπήρξα ποτέ υποκριτής, ούτε αυτή τη φορά θα είμαι.

Δεν τον καταλαβαίνω τον ρόλο του υποκριτή.

Αποδέχομαι την απόλυση, όπως θα έπρεπε να κάνει ένας επαγγελματίας, αλλά ένιωσα ότι η κατάσταση ήταν απολύτως υπό έλεγχο και ότι μπορεί να βελτιωθεί.

Θέλω πάντως να πω, ότι η υγεία μου είναι καλή και συνεχώς βελτιώνεται.

Δεν θεραπεύομαι πια, απλά κάνω όλο και περισσότερους υγιείς ελέγχους.

Παρακολουθώ όλες τις προπονήσεις στο Κατελντεμπόλε αυτές τις εβδομάδες, το μόνο προσωρινό μου εμπόδιο είναι να μην μπορώ να εκτεθώ στον δυνατό ήλιο για πάρα πολλές ώρες.

Αλλά δεν έχω χάσει ούτε μια μέρα.

Τίποτα δεν με σταματά από το να δουλεύω και να πηγαίνω στον πάγκο.

Δεν είναι ώρα για ποδοσφαιρικές αναλύσεις την τελευταία περίοδο, στην αγορά για τη διαχείριση συγκεκριμένων καταστάσεων με τις οποίες δεν συμφωνούσα.

Τώρα, θυμάμαι τόσες μοναδικές και αξέχαστες στιγμές, θέλω μόνο να πω ευχαριστώ.

Εύχομαι στη Μπολόνια και σε όλους τους φιλάθλους τις καλύτερες και μεγαλύτερες αθλητικές επιτυχίες, στον διάδοχό μου αφήνω μια υγιή ομάδα, μια κουλτούρα εργασίας και πιστεύω, σημαντικές αξίες που θα μοιράζονται σε αυτό το περιβάλλον.

Θα τα ξαναπούμε, ελπίζω σύντομα, στο γήπεδο.

Όποια φανέλα και να φορέσω, δεν θα είμαι ποτέ ανταγωνιστής, αλλά πάντα ένας από εσάς».