Το νέο Champions League, το Κατάρ και η υποκρισία του ποδοσφαιρικού κόσμου

Μέσα στην περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε το νέο μοντέλο διεξαγωγής του Champions League από την αγωνιστική σεζόν 2024/25 και έπειτα.

Σύμφωνα με το παραπάνω, οι ομάδες που συμμετέχουν θα αυξηθούν από 32 σε 36 με τις δύο από τις τέσσερις νέες θέσεις να δίνονται στις ομάδες με την μεγαλύτερη βαθμολογία στην κατάταξη της UEFA οι οποίες δεν εξασφάλισαν την παρουσία τους στην διοργάνωση μέσω των πρωταθλημάτων τους αρκεί να τερμάτισαν μια θέση πιο κάτω από τις θέσεις που οδηγούν εκεί.

Παράλληλα, οι οκτώ όμιλοι θα αποτελέσουν παρελθόν και όλες οι ομάδες θα αγωνίζονται σε έναν μεγάλο όμιλο σε έναν βαθμολογικό πίνακα. Φυσικά, στο νέο μοντέλο της διοργάνωσης θα μοιραστούν και ακόμη περισσότερα χρήματα στις ομάδες καθώς η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία εξασφάλισε χρηματοδότηση ύψους 7 δισεκατομμυρίων ευρώ από αμερικανική τράπεζα.

Περίπου έναν χρόνο νωρίτερα, η απόπειρα «πραξικοπήματος» από την Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκ βρήκε απέναντί της τον ξεσηκωμό ολόκληρου του ποδοσφαιρικού κόσμου. Ο τελευταίος, εναντιώθηκε δυναμικά απέναντι στην ιδέα μιας «κλειστής λίγκας» η οποία δεν θα αφήνει περιθώριο στις μικρότερες ομάδες να εισέλθουν και οι ισχυροί θα έχουν εξασφαλισμένη θέση.

Η αντίδραση αυτή ήταν εύλογη και εν πολλοίς ορθή. Από την άλλη μεριά όμως, λίγοι αντιλήφθηκαν πως και το νέο Champions League είναι ουσιαστικά μια «κλειστή λίγκα».

H αύξηση του αριθμού των αναμετρήσεων στην φάση των ομίλων από έξι σε δέκα πρακτικά αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρχουν ομάδες-εκπλήξεις στα νοκ-άουτ. Διότι με το παρόν μοντέλο, εάν π.χ. η Ίντερ κάνει μια ή δύο απρόσμενες ήττες στους ομίλους τα περιθώρια είναι αρκετά στενά και δεν είναι δεδομένο ότι θα καταφέρει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Με την νέα μορφή της διοργάνωσης και έχοντας να δώσει δέκα παιγνίδια δεν θα αγχωθεί σε περίπτωση κάποιων κακών αποτελεσμάτων. Είναι σαφές ότι σε έναν μεγαλύτερο αριθμό παιγνιδιών οι «ισχυροί» έχουν τον πρώτο λόγο απέναντι στις μικρότερες ομάδες για την πρόκριση.

Σε ότι αφορά τις δύο νέες θέσεις οι οποίες θα δίνονται στις ομάδες με την μεγαλύτερη βαθμολογία, γίνεται αντιληπτό ότι στοχεύει στο να παίζουν και οι έξι μεγάλοι του Αγγλικού πρωταθλήματος στην διοργάνωση. Αυτήν την στιγμή, η τετράδα στην Αγγλία αποτελείται από τις Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι και Άρσεναλ. Εάν λοιπόν το νέο Τσάμπιονς Λιγκ άρχιζε την νέα σεζόν αυτές θα ήταν οι τέσσερις ομάδες τις Αγγλίας στην διοργάνωση με τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ να μένουν εκτός. Όμως, το οικονομικό μέγεθος των «μπέμπηδων» και το νέο πανάκριβο γήπεδο της Τότεναμ είναι πηγές εσόδων για την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Με βάση λοιπόν το νέο μοντέλο, οι Γιουνάιτεντ και Τότεναμ θα ήταν στους ομίλους. Η ομάδα του Αντόνιο Κόντε βρίσκεται στην 5^η θέση και οι «κόκκινοι διάβολοι» στην 6^η αλλά οι μεν Λονδρέζοι έχουν την 13^η καλύτερη συγκομιδή στην κατάταξη της UEFA και οι δε «κόκκινοι» την 9^η.

Πώς διαφέρει λοιπόν η μορφή του νέου Champions League από την Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ; Πως προστατεύεται ο υγιής ανταγωνισμός που επιτρέπει σε ασθενέστερους οικονομικά συλλόγους να ξεχωρίζουν;

Ο ποδοσφαιρικός κόσμος δεν αντέδρασε στο νέο Champions League, όπως δεν αντέδρασε και στην διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ, μια χώρα όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν εργοδότη. Μια χώρα όπου χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στις εργασίες για το Μουντιάλ χωρίς να ξεσηκωθεί κανείς…