Ο ρομαντισμός του Κριστιάνο και του Μέσι…

Να συγκινήσουν με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτούς που έχουν κάνει τους φίλους του δημοφιλέστερου σπορ να τους λατρεύουν, να τους «μισούν» και πάντως σίγουρα να τους θαυμάζουν για την αξία και τα κατορθώματά τους στα γήπεδα του κόσμου…

Τι ακριβώς έχει συμβεί όμως; Ο Πορτογάλος πήρε μια μεγάλη απόφαση να γυρίσει για το τέλος της καριέρας του στην ομάδα με την οποία έχτισε στο υψηλότατο επίπεδο αυτήν τη φοβερή σταδιοδρομία. Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με πολύ μεγάλο οικονομικό όφελος βέβαια, αλλά όχι τόσο μεγάλο όσο θα μπορούσε να αποκομίσει διαλέγοντας κάποιο άλλο από τα πάμπλουτα-νεόπλουτα κλαμπ που επιθυμούσαν τις υπηρεσίες του και προφανώς προσδοκούσαν σε αγωνιστικά και εμπορικά κέρδη με την απόκτησή του. Όχι. Ο Ρονάλντο επέλεξε τη Γιουνάιτεντ και το «Ολντ Τράφορντ» για να κλείσει τα επόμενα χρόνια μια καριέρα στολισμένη με χρυσάφι. Φορώντας μια φανέλα πάρα πολύ βαριά, την οποία ωστόσο μπορεί ο ίδιος να «σηκώσει» γιατί ξέρει τον τρόπο. Δεν είναι ότι γνωρίζει και τον γνωρίζουν πάρα πολύ καλά εκεί στα παλιά του λημέρια. Δεν είναι ότι διατηρείται σε τέτοια κατάσταση που μπορεί να ηγηθεί μιας προσπάθειας επιστροφής στην κορυφή ενός συλλόγου πλασμένου για την κορυφή. Είναι αυτό το δέσιμο ενός τεράστιου οργανισμού με έναν τεράστιο ποδοσφαιριστή. Όταν μιλάμε για χημεία ομάδας με παίκτη, αυτό το «Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Κριστιάνο Ρονάλντο» είναι το υπόδειγμα. Μπήκε στα γήπεδα της Αγγλίας και της Ευρώπης με αυτήν τη βαριά φανέλα που ξεπούλησε με την άφιξή του βγάζοντας ήδη τα λεφτά του, έβαλε δύο γκολ στη Νιουκάστλ, ένα στη Γουέστ Χαμ και μεσολάβησε και εκείνο με τη Γιουνγκ Μπόις για το Τσάμπιονς Λιγκ. Έπεται συνέχεια σε μία επιστροφή-αποθέωση για τον ποδοσφαιρικό ρομαντισμό.

Ο Λιονέλ Μέσι έφυγε με δάκρυα και μεγάλη βαβούρα από την Μπαρτσελόνα. Μπορεί παλαιότερα να ήθελε «να την κάνει», τώρα με τίποτα. Σχεδόν με το ζόρι πήγε στην Παρί, έχοντας φυσικά και αυτός πάρα πολλές επιλογές και ενδιαφερόμενους από την ώρα που έμεινε ελεύθερος. Με τη διαφορά ότι για τον Μέσι δεν υπήρχε κάποια αντίστοιχη Γιουνάιτεντ. Γεννήθηκε, ανδρώθηκε και μεγαλούργησε στη Λα Μασία ο Αργεντινός και εκεί θα έπρεπε με βάση τον ρομαντισμό του ποδοσφαίρου να κρεμάσει τα δικά του χρυσά παπούτσια. Αλλά βλέπουμε ότι τις τελευταίες μέρες αντιδρά όπως ένα «κακομαθημένο» παιδί στο… ξεκίνημά του. Έγινε αλλαγή, μούτρωσε, δεν μίλησε στον Ποτσετίνο, δεν έδωσε το χέρι του, δεν πήγε την άλλη μέρα στην προπόνηση γιατί πονούσε. Καμώματα τύπου αλάνας και όχι επαγγελματισμού. Ωραίο είναι κι αυτό. Η Παρί σίγουρα δεν είναι Γιουνάιτεντ σε επίπεδο «βάρους και Ιστορίας συλλόγου». Δεν φταίει, όμως, μόνον αυτό. Κανένα περιβάλλον πιθανώς δεν θα μπορούσε να αντέξει τον στενοχωρημένο μακριά από το «Καμπ Νόου» Λιονέλ Μέσι. Χωρίς εκείνον, άλλωστε, οι Καταλανοί παραπαίουν. Χωρίς την Μπάρτσα του ο Μέσι μοιάζει σαν να μην τον χωράει ο τόπος στην «πόλη του φωτός».

Ο σερ Άλεξ είπε πρόσφατα ότι ο Ρονάλντο μπορεί να σκοράρει απέναντι σε κάθε αντίπαλο, ενώ ο Μέσι όχι. Ο Κριστιάνο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ναι. Ο Μέσι της Μπαρτσελόνα, επίσης… Ο Μέσι της Παρί όμως;