Μέσι: Ο επιμένων... Αργεντί-ΝΙΚΑ!

Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα πνευμόνια όχι μόνο του Λιονέλ Μέσι – που με το τριπλό, ακροτελεύτιο, σφύριγμα του, Κυριακάτικου (11/07) τελικού του Cοpa America, κόντρα στην Βραζιλία, στο «Μαρακανά», του Ρίο Ντε Τζανέιρο, κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο με την «μεγάλη» Εθνική Αργεντινής - αλλά κι όσων... αμφισβητούν το ανυπέρβλητο ποδοσφαιρικό του μεγαλείο!

Βλέπετε, ακόμη έχουν κάτι να του... χτυπάνε:

«Ναι, αλλά Μουντιάλ δεν έχει πάρει, για να μπορεί να συγκρίνεται με τους Μαραντόνα και Πελέ...»

Αλήθεια είναι.

Δεν υπάρχει στο παλμαρέ του, με το εθνόσημο, αυτό το μετάλλιο (σ. φιγουράρουν το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων του 2005 και το Χρυσό Ολυμπιακό, στο Πεκίνο, το 2008).

Μόνο που, αν πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης των τριών, τους τίτλους, έχει κι ο Μέσι ράμματα για τη... γούνα των δύο παικτών που, από την πλειονότητα, θεωρούνται οι κορυφαίοι και κάθε σύγκριση μαζί τους συνιστά ...ιεροσυλία!

Και δεν μιλάμε φυσικά για τα Champions League, που έχει κατακτήσει (τέσσερα) με την Μπαρτσελόνα, όταν ο Μαραντόνα δεν τα κατάφερε (είτε στους Καταλανούς, είτε στην Νάπολι. να πάρει το, απείρως ευκολότερο, Πρωταθλητριών...), ή ο Πελέ δεν θα μπορούσε (καθότι δεν έπαιξε στην Ευρώπη)....

Αυτός ο τίτλος που κατέκτησε την περασμένη Κυριακή και πολλοί ήδη – haters του (ή υποστηρικτές του «αντίπαλου δέους» Κριστιάνο Ρονάλντο...) – τον έχουν ήδη ...σνομπάρει δεν υπάρχει στο παλμαρέ ούτε του «πίμπε ντ΄όρο», ούτε του Βραζιλιάνου «βασιλιά» του αθλήματος!

Φυσικά και δεν μπορεί κανένα Copa America να συγκριθεί, σε σημασία και κλέος, με κανένα Μουντιάλ, αλλά για πηγαίντε να το πείτε, αυτό, σε Βραζιλιάνους και Αργεντινούς, που πλαστογραφούσαν αρνητικά τεστ κορωνοϊού για να είναι στους λίγους (6.500) εκλεκτούς, οι οποίοι θα είχαν πρόσβαση στο ανοικτό κατά 10% της χωρητικότητας του Μαρακανά!

Σαν ένα παιχνίδι της μοίρας, στο γήπεδο που έφτασε εγγύτερα στο ν’ αποτινάξει τον βραχνά ενός διεθνούς τίτλου (που η «αλμπισελέστε» έψαχνε από το 1993...), στον τελικό του Μουντιάλ του 2014, έμελλε να έρθει η δικαίωση.

Δικαίωση όχι ποδοσφαιρική. Να εξηγούμαστε.

Δικαίωση γιατί δεν τα παράτησε, τελικά, το 2016, όταν - απηυδισμένος από τις αήθεις επιθέσεις εναντίον του, την ανοργανωσιά της Π.Ο. της Αργεντινής, αλλά και ψυχολογικά καταρρακωμένους από τους δύο, «κολλητούς», χαμένους τελικούς (2015, 2016) Copa America - είχε βγει κι είχε καταγγείλει τα κακώς κείμενα, λέγοντας «ως εδώ»...

Τελικά, η παλλαϊκή κινητοποίηση της πλειονότητας των συμπατριωτών του, που σιωπούσε ως τότε (αλλά καταλάβαινε ότι σε μια διαλυμένη, σε όλα τα επίπεδα, ομάδα δεν ήταν το πρόβλημα εκείνος, αλλά η μοναδική ακτίδα αισιοδοξίας...), καθώς κι οι, επί μήνες, συντονισμένες ενέργειες των ιθυνόντων της Ομοσπονδίας, έως του Προέδρου της χώρας, γεφύρωσαν το χάσμα...

Έτσι μπόρεσε όχι μόνο να οδηγήσει (με χατ τρικ) την Αργεντινή στα τελικά του Ρωσικού Μουντιάλ, αλλά ν’ αντέξει τον αποκλεισμό, εκεί, από την μετέπειτα νικήτρια Γαλλία, αλλά και (την επόμενη χρονιά) την 3^η θεση του Copa America, μετά από ήττα στον ημιτελικό από τη Βραζιλία.

Τουρνουά που και τότε διεξήχθη στα Βραζιλιάνικα γήπεδα.

Το αρχικό πλάνο ήταν το φετινό Copa America να διεξαχθεί στα Αργεντίνικα και τα Κολομβιανά, αλλά κορονοϊός και πολιτική κατάσταση, αντίστοιχα, έκαναν τις δύο χώρες να υπαναχωρήσουν και το τουρνουά να επιστρέψει σ' εκείνη «του καφέ».

Η επιστροφή στο Μαρακανά, το τέλειο «σκηνικό» με Σούπερκλασικο κι η διάρκεια

Είπαμε, η μοίρα.

Που, τελικά, σχεδίασε το ιδανικό «σκηνικό» για εκείνον.

Σούπερκλασικο, με τη Βραζιλία, στο Μαρακανά.

Τα υπόλοιπα τα έκανε εκείνος.

Πρώτος σκόρερ του τουρνουά, πρώτος σ’ ασίστ και MVP του.

Πρώτος σ’ όλες τις δημιουργικές κατηγορίες του τουρνουά.

Ένα, ασύλληπτο, one man show.

Απο εκείνον που σκόραρε τα μισά του γκολ (2 από τα 4), με εκτελέσεις φάουλ, την ίδια στιγμή που σε ...όλο το Euro σημειώθηκε ένα φάουλ-γκολ!

Ακολουθούν τα στατιστικά του Copa America και τα αντίστοιχα του Euro για τους... άπιστους Θωμάδες.

«Ναι αλλά στον τελικό δεν σκόραρε, ο Ντι Μαρία το έκανε», είπαν, ήδη, οι αμφισβητίες του που έχουν αναγάγει, στην περίπτωση τους ένα ομάδικό σπορ σε ...τένις!

Μόνο που ήταν οι ίδιοι, που τον καταδίκαζαν, γιατί κάποιοι συμπαίκτες του (π.χ Ιγκουαϊν) αστοχούσαν στους προηγούμενους χαμένους τελικούς (τρεις Copa America, έναν Μουντιάλ)

Και θα είναι εκείνοι που αν πάρει και το Μουντιάλ του χρόνου θα λένε ότι δεν έχει...Εuro!

Κοινώς, δεν θα τον αποδεχθούν ποτέ...

Έτσι κι αλλιώς, όμως, δεν έπαιξε ποτέ για εκείνους, ούτε για όσους, γενικότερα, «κοίταζαν το δάχτυλο που τους έδειχνε το φεγγάρι»...

Για να εκπληρώσει τα παιδικά του όνειρα αγωνιζόταν.

Και το Copa America ήταν ένα εξ’ αυτών...

Κι αφού τα κατάφερε τώρα, δηλαδή, τι, έγινε καλύτερος παίκτης ο Μέσι;

Όχι βέβαια. Ο ίδιος ήταν κι ο ίδιος είναι.

Είτε με τίτλο, με την «μεγάλη» αλμπισελέστε, είτε χωρίς.

Ο κορυφαίος παίκτης του καιρού μας κι ενδεχομένως όλων των εποχών.

Όχι γιατί πήρε το Copa America, που δεν έχουν Πελέ και Μαραντόνα, αλλά γιατί αυτά που εκείνοι έκαναν σε τουρνουά Παγκοσμίων Κυπέλλων (με μονοψήφιο αριθμό αγώνων) ο ίδιος τα κάνει, κατά βάση, για 16 χρόνια τώρα τρεις φορές την εβδομάδα ως τα 34 του (ανεξαρτήτως αντιπάλου και κρισιμότητας αγώνα)!

Η διάρκεια δεν λένε ότι καταξιώνει;

Στα 34 του ο Μαραντόνα τελείωνε ντροπιασμένος με την Αργεντινή, αφού είχε πιαστεί ντοπέ στην Αμερική (1994), ενώ ο Πελέ είχε αφήσει το εθνόσημο στα 31 του.

Του αρέσουν τα ...δύσκολα!

Ο Μέσι, που θα μπορούσε να έχει διαλέξει την... Ισπανική ποδοσφαιρική υπηκοότητα, στα 18 του και να έχει ήδη ένα Μουντιάλ και δύο Euro (τουλάχιστον ...), τελειώνοντας την συζήτηση περί... GOAT (πάντα βάσει των κριτηρίων των αμφισβητιών του...), προτίμησε το δύσκολο, ανηφορικό, δρόμο.

Να κερδίσει με την Εθνική της πατρίδας του, της οποίας είναι πρώτος σκόρερ στα χρονικά και ρέκορντμαν συμμετοχών.

Επέμεινε και - κόντρα στα προγνωστικά και τη λογική - τα κατάφερε μετά από... Οδύσσεια να βρει την «Ιθάκη» του, διαψεύδοντας και μια, ακόμη, «κατηγορία» που του προσήπταν.

Ότι -και καλά - μόνο στο, υπερπροστατευτικό. περιβάλλον της Μπαρτσελόνα μπορούσε να επιτύχει...

Και μια κι ο λόγος για τους «μπλαουγκράνα» ο Μέσι - που θα μπορούσε να πάρει όλο το ...χαρτί (από το Κατάρ, της Παρί Σεν Ζερμέν, ή τα Η.Α..Εμιράτα της Μάντσεστερ Σίτι), όντας ελεύθερος από το Γενάρη, αν τον ενδιέφερε να φύγει από την Βαρκελώνη - θα μείνει στην ομάδα της καρδιάς του, με μείωση αποδοχών, αδιαφορώντας για την υστεροφημία και την θεωρητικά ευκολότερη προοπτική κατάκτησης τίτλων αλλού.

Θέλει κι εδώ να το κάνει με τον τρόπο του, μάλλον...

Όλα αυτά, ενώ αδειάζει το χώρο, στην τροπαιοθήκη του, για την 7^η Χρυσή Μπάλα του, που ήδη του ...απένειμε ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, ο οποίος όπως είπε δεν έχει πρόβλημα να την στερηθεί «από τον κορυφαίο της ιστορίας»...