Η παίκτρια της Νάπολι, Τατιάνα Γεωργίου, στο «ΦΩΣ»: «Οι μαμάδες είναι που βάζουν τα εμπόδια»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Η κοπέλα ήταν βασική στον ΠΑΟΚ πέντε χρόνια και πήγε φέτος στη Νάπολη! Είναι γλυκύτατη. Από την Ηγουμενίτσα είναι, λέγεται Τατιάνα Γεωργίου. Καλή ποδοσφαιρίστρια. Διεθνής.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 15/5/2020

Πώς άρχισες το ποδόσφαιρο;

Από όταν ήμουν στο Νηπιαγωγείο και μετά στο Δημοτικό σχολείο έπαιζα ποδόσφαιρο με αγόρια. Στα 8 μου πήγα στην Ακαδημία του Θεσπρωτού. Είμαι από την Ηγουμενίτσα.

Ο μπαμπάς σου δεν είχε γιο;

Όχι.

Το φαντάστηκα...

Ήθελε έναν γιο, αλλά βγήκα εγώ δεύτερο κορίτσι. (γελάει)

Είχε τρέλα με το ποδόσφαιρο ο μπαμπάς;

Έπαιζε, ναι, ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής. Μετά ακολουθούσε εμένα παντού. Το αγαπούσα όμως, δεν το έκανα για τον μπαμπά μου. Η μεγάλη μου αδελφή δεν ασχολήθηκε άλλωστε.

Πόσων χρόνων είσαι τώρα;

Είκοσι τεσσάρων.

Ποιους παίκτες θαύμαζες όταν ήσουν μικρή; Ποιοι ήταν κίνητρο για να παίζεις ποδόσφαιρο;

Στην Ελλάδα ο Τζιοβάνι και ο Ριβάλντο, στο εξωτερικό ο Ροναλντίνιο.

Πες μου λοιπόν την πορεία σου μετά τις Ακαδημίες του Θεσπρωτού.

Φτιάχτηκε μία γυναικεία ομάδα, οι Αμαζόνες Θεσπρωτίας, και μετά έφτιαξε ο Θεσπρωτός γυναικείο τμήμα. Έπαιξα στη Γ’ και τη Β’ Εθνική όπου ανεβήκαμε, ενώ ταυτόχρονα ήμουν στην Εθνική Κορασίδων και στην Εθνική Νεανίδων και Με είδε ο ΠΑΟΚ, πήρα μεταγραφή και έπαιξα εκεί 5 χρόνια.

Βασική;

Βασικότατη! Και μαζί με τον ΠΑΟΚ έπαιζα στην εθνική ομάδα, μέχρι που τραυματίστηκα. Είχα πάνω από 120 συμμετοχές στον ΠΑΟΚ! Το καλοκαίρι πήρα τη μεταγραφή στη Νάπολη.

Χιαστούς είχες πάθει;

Ναι. Και στα δύο πόδια έχω περάσει χιαστούς.

Είναι φοβερό, και οι άλλες δύο κοπέλες, στις οποίες πήρα συνέντευξη και παίζουν στο εξωτερικό, έχουν περάσει χιαστούς και στα δύο πόδια. Έχετε ευπάθεια σε αυτό οι γυναίκες ή δεν έχετε την κατάλληλη επαγγελματική προπόνηση;

Πολύ καλή ερώτηση. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ευπάθεια οι γυναίκες σε αυτό το σημείο. Λόγω σωματότυπου. Οι γυναίκες έχουν 8 φορές περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν στον χιαστό.

Αυτό ποιος το λέει;

Και ο γιατρός, αλλά και έχω σπουδάσει στη Γυμναστική Ακαδημία με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, η αποκατάσταση τραυματισμών είναι κάτι που με ενδιαφέρει επαγγελματικά και για το μέλλον -παρακολουθώ σεμινάρια και θα κάνω και μεταπτυχιακό. Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη περιφέρεια από τους άντρες, υπάρχει μια ευπάθεια στα γόνατα. Ίσως είναι και ορμονικό το θέμα, λόγω περιόδου. Επίσης παίζει ρόλο η ποιότητα των γηπέδων. Δεν είναι τόσο καλά τα γήπεδα όσο στους άντρες. Όταν έπαθα χιαστό εγώ, ήταν ένα γήπεδο στην Κοζάνη γεμάτο λακκούβες. Ακόμα, η εναλλαγή που κάνουμε στις προπονήσεις μεταξύ πλαστικού και φυσικού χλοοτάπητα είναι κι αυτό ακόμα ένας επιβαρυντικός παράγοντας.

Πόσο καιρό έμεινες έξω;

Εξίμισι μήνες. Ευτυχώς είχα καλή και γρήγορη αποκατάσταση.

Το μόσχευμα ήταν από το σώμα σου ή τεχνητό;

Από το σώμα μου, είναι πιο καλό λένε για να μη βγάλεις προβλήματα αργότερα.

Τι θέση παίζεις;

Πιο μικρή έπαιζα επιθετικός χαφ. Πλέον παίζω αμυντικός χαφ γιατί μου αρέσουν οι μπαλιές αλά Πίρλο! (χαμογελάει) Επίσης μου αρέσει να σκοράρω με μακρινό σουτ έξω από την περιοχή.

Στην πόλη είναι όλοι Νάπολη;

Σχεδόν όλοι, αλλά δεν εκδηλώνονται άλλοι οπαδοί, λόγου χάρη της Γιουβέντους. Είναι τοπικιστές, όπως στη Θεσσαλονίκη... Έχουν πάθος με το ποδόσφαιρο στη Νάπολη.

Θα συνεχιστεί το πρωτάθλημά σας;

Ακόμα δεν έχουν βγάλει απόφαση. Μάλλον θα το διακόψουν για φέτος.

Έφαγες καραντίνα εκεί; Το πρώτο σοκ το δέχτηκε η Ιταλία. Όχι βέβαια ο Νότος.

Λειτούργησα γρήγορα και γλίτωσα την καραντίνα. Υπήρχε σοκ με αυτά που γίνονταν στη Λομβαρδία, και όταν μας είπαν από τη Νάπολη ότι σταματάμε τις προπονήσεις και βγήκε ο πρωθυπουργός, ο Κόντε, ανακοινώνοντας ότι κλείνουν τα πάντα, μέσα στις επόμενες ώρες έβγαλα εισιτήριο, πήρα μια βαλίτσα και γύρισα στην Ηγουμενίτσα! Έτσι πέρασα την καραντίνα σπίτι μου.

Τι σου αρέσει πιο πολύ στην πόλη της Νάπολης;

Η θάλασσα. Μεγάλωσα με θάλασσα, μου αρέσει που έχει θάλασσα αυτή η πόλη. Και ο λαός μού αρέσει, είναι μεσογειακοί όπως εμείς. Είναι βέβαια πιο φωνακλάδες. Νομίζουν ότι τα κάνουν όλα σωστά, στον καφέ, στο φαγητό, τα ξέρουν όλα... Όμως ως πόλη μου αρέσει πολύ. Βέβαια στην οδήγηση γίνεται χαμός εκεί...

Τους Ιταλούς άντρες πώς τους βρίσκεις;

Εντάξει, προτιμώ τους Έλληνες. (γελάει)

Αξέχαστο ματς με πολύ κόσμο στις εξέδρες;

Υπήρξε ματς που έπαιξα με την εθνική ομάδα στη Γαλλία, με 25.000 κόσμο στο γήπεδο!

Σε ποιο γήπεδο;

Στο γήπεδο της Ρεν. Ούτε η αντρική ομάδα της Ρεν δεν μάζευε τόσο κόσμο! Η Εθνική Γαλλίας στις γυναίκες έχει μεγάλη υποστήριξη. Όπως και η Εθνική των ΗΠΑ και πολλές άλλες. Γενικώς στις ΗΠΑ θεωρούν το ποδόσφαιρο γυναικείο σπορ! Εκείνοι έχουν το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, το ράγκμπι. Επίσης, με τον ΠΑΟΚ έχω αγωνιστεί όταν προκρίθηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ στις καλύτερες 32 ομάδες της Ευρώπης.

Μόνο στις γυναίκες έχει προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ ο ΠΑΟΚ.

Ουδέν σχόλιον. (χαμογελάει)

Στη Νάπολη πού μένεις;

Πέντε λεπτά από το γήπεδο!

Των αντρών το γήπεδο;

Ναι. Εμείς παίζουμε σε άλλο.

Τι σου αρέσει πιο πολύ στο ποδόσφαιρο;

Ζω από αυτό, ζω με αυτό, είναι η μεγάλη μου αγάπη. Σου δίνει όλα τα συναισθήματα, χαρά, λύπη, απογοήτευση, να κάνεις τις υπερβάσεις σου, να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Με το ποδόσφαιρο έμαθα καλύτερα τον εαυτό μου, τι μπορώ να καταφέρω.

Γούρια έχεις;

Έχω ένα κομποσκοίνι στο χέρι μου και έναν σταυρό που προσπαθώ να τον κρύβω πάνω μου όποτε αγωνίζομαι. Να μην τον βλέπει ο διαιτητής, τον κρύβω στην κάλτσα μέσα.

Ξύλο πέφτει στις γυναίκες;

Πώς τις βλέπετε τις γυναίκες, άμα τους πάρεις κάτι, θα το αφήσουν έτσι; (γελάει) Και στην Ιταλία μάλιστα είναι ακόμα πιο σκληρές!

Ζήλια υπάρχει ανάμεσα στις παίκτριες;

Νομίζω πως είναι φυσικό. Οι γυναίκες ζηλεύουν πιο πολύ από τους άντρες. Εγώ πάντως αν δω κάποια καλύτερη από εμένα δεν τη φθονώ, γίνεται κίνητρο να προσπαθήσω να τη φτάσω και να την ξεπεράσω. Είμαι ανταγωνιστική, αλλά μου αρέσει ο υγιής ανταγωνισμός.

Πείσμα χρειάζεται;

Πολύ. Ένα κίνητρό μου ήταν στην αρχή να αποδείξω ότι τα κορίτσια μπορούμε! Άκουγα κοροϊδίες ότι το ποδόσφαιρο είναι μόνο αντρικό, στο σχολείο ειδικά, έκλεινα τα αυτιά μου και προπονιόμουν, έκανα μέχρι και στίβο παράλληλα για να είμαι ακόμα πιο ανταγωνιστική στο ποδόσφαιρο. Έκανα πολλές θυσίες για τη μεγάλη μου αγάπη, το ποδόσφαιρο.

Ποιο είναι το όνειρό σου;

Πρώτα απ’ όλα να είμαι δυνατή, να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω. Και όχι μόνο ως παίκτρια, αλλά αργότερα και ως προπονήτρια, γιατί το έχω σπουδάσει, με ενδιαφέρει και μακροπρόθεσμα. Πρόσφατα παρακολούθησα ένα σεμινάριο της Μπαρτσελόνα ιντερνετικά.

Τι θα ήθελες να πεις στα κορίτσια ή στους μπαμπάδες τους;

Και στις μαμάδες, γιατί εκείνες είναι που βάζουν τα περισσότερα εμπόδια. Αυτό που θέλω να τους πω είναι να μη διστάζουν να στέλνουν τα κορίτσια στο ποδόσφαιρο. Έχει μεγάλα περιθώρια ανόδου στη χώρα. Έχουν γίνει και εδώ πολλά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Όταν θα μπει ο Ολυμπιακός στο γυναικείο ποδόσφαιρο, διότι είναι θέμα χρόνου, και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, θα πάρει μεγάλη άνοδο το αντικείμενό μας. Το ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο ανεβαίνει στην Ελλάδα φαίνεται και από το πόσες Ελληνίδες παίκτριες πλέον παίρνουμε μεταγραφή στο εξωτερικό.