«Αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι… εξέδρες»

«Αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι δρόμοι…». Όταν -το 1979- ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έγραφε αυτό το τραγούδι, δεν υπήρχε κορονοϊός. Τότε το ποδόσφαιρο ζούσε χρυσές δόξες, ο κόσμος γέμιζε τα γήπεδα, οι δρόμοι, όποτε είχε σημαντικούς αγώνες, αδειάζανε… Σαράντα χρόνια μετά, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Τώρα δεν είναι οι δρόμοι που αδειάζουν αλλά οι εξέδρες. Αναγκαστικά, λόγω της πανδημίας

Υπακούοντας σε αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα, η μπάλα κυλά ξανά από σήμερα στο χορτάρι. Την κλοτσούν πρώτοι οι Γερμανοί που επανεκκινούν το πρωτάθλημά τους, από εκεί όπου το είχαν σταματήσει, την 26η αγωνιστική. Η Μπουντεσλίγκα αποτελεί τον μπούσουλα. Βλέποντας και κάνοντας, αργά ή γρήγορα, θα ακολουθήσουν και οι άλλοι: Άγγλοι, Ισπανοί, Ιταλοί, ελπίζουμε και Έλληνες.

Όμως δεν τρέφουμε μεγάλες προσδοκίες! Το ποδόσφαιρο που θα δούμε -στην τηλεόραση- δεν θα είναι το ίδιο, καμία σχέση δεν θα έχει με αυτό που ξέραμε έως τώρα. Στην πραγματικότητα θα πρόκειται για μια παρωδία ποδοσφαίρου, έτσι αποστερημένο που είναι από όλα εκείνα τα στοιχεία που το κατέστησαν το δημοφιλέστερο των αθλημάτων σε όλον τον κόσμο.

«Κανείς μην κουνιέται, σωπάστε κι αρχίζει το ματς» λέει το τραγούδι του Λουκιανού. Ποιος να κουνηθεί; Και ποιος να σωπάσει; Μόνοι τους στο άδειο γήπεδο θα παίζουν οι ποδοσφαιριστές και τα μόνα «μάτια» που θα τους βλέπουν θα είναι αυτά από τις κάμερες, που θα στέλνουν το αποκρουστικό θέαμα στα σπίτια των συνδρομητών.

Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, με ένα σωρό περιορισμούς που έχουν τεθεί σε ισχύ, απαγορεύεται αυτό, απαγορεύεται εκείνο, μη το ένα, μη το άλλο, με τους παίκτες μουδιασμένους από τη δίμηνη καραντίνα, φοβισμένους από τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, με διαταραγμένη ψυχική υγεία εξαιτίας του εγκλεισμού κι έμπλεους αγωνίας για το αύριο, με όσα ακούν και βλέπουν…

Μεγάλα παιδιά είναι, δεν τρέφουν αυταπάτες ότι τα πρώτα θύματα της πανδημίας θα είναι αυτοί, καθώς οι ομάδες, στην προσπάθειά τους να σπάσουν τη φούσκα που οι ίδιες δημιούργησαν, προχωρούν σε περικοπές επικαλούμενες την απώλεια εσόδων και θέτουν καινούργια στάνταρ στις συνεργασίες τους.

Το είπε -πολύ κυνικά- ο Γιουπ Χάινκες, σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Πρέπει να ακονίσουμε ξανά τις αισθήσεις μας. Η εξεύρεση τρόπου επιστροφής στο φυσιολογικό είναι σημαντική. Οι αριθμοί για μεταγραφές και μισθούς πρέπει να μειωθούν τώρα, γιατί ήταν μερικές φορές ανήθικοι!».

«Ανήθικοι», λοιπόν, οι αριθμοί… Και «πρέπει να ακονίσουμε ξανά τις αισθήσεις μας». Ακούγεται τρομακτική η απειλή στα αυτιά των ποδοσφαιριστών. Κι αν στων «καλοζωισμένων» Γερμανών είναι μια φορά τρομακτική, στα αυτιά των Ελλήνων είναι δέκα, έτσι εξαθλιωμένοι που είναι επαγγελματικά στη συντριπτική πλειονότητά τους.

Δεν πάει, άλλωστε, πολύς καιρός που ήρθαν στο φως τα στοιχεία: πάνω από εκατό ποδοσφαιριστές στην κατηγορία Σούπερ Λιγκ 1 και πάνω από 350 στις κατηγορίες Σούπερ Λιγκ 2 και Φούτμπολ Λιγκ δεν έχουν πληρωθεί τα δεδουλευμένα τους από το 2019 έως σήμερα. Ούτε να τα διεκδικήσουν δικαστικά μπορούσαν, καθώς η ΕΠΟ είχε βάλει λουκέτο στην αρμόδια επιτροπή της.

Και δεν έφτανε που ήταν απλήρωτοι, τους ζητάνε τώρα ενόψει της επανεκκίνησης των πρωταθλημάτων να συναινέσουν σε μείωση των αποδοχών τους κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Όπως λέει κι ο λαός «εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι».

Αλλά έτσι πάντα γίνεται. Σε περιόδους κρίσεων βρίσκονται επιτήδειοι που τις εκμεταλλεύονται για προσωπικό όφελος, εξ ου και η άλλη σοφή παροιμία «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».