Ουαντού: «Ρώτα τη μητέρα σου - λέω στον γιο μου όταν με ρωτάει γιατί έφυγα από τον Ολυμπιακό»!

Ποιες οι ατάκες-φωτιά για τους οπαδούς των «ερυθρολεύκων» και το Καραϊσκάκη. Απίστευτα πράγματα λέει για τις συνθήκες «σύγχρονης σκλαβιάς» που επικρατούν για όλους όσοι εργάζονται για το Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ, εκεί όπου έπαιξε ποδόσφαιρο μετά τον Ολυμπιακό

Ο Αμπντεσλάμ Ουαντού ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2006, έχοντας πίσω του μία σπουδαία καριέρα στη Γαλλία. Είχε έρθει ως ελεύθερος από τη Ρεν και ως διεθνής με την Εθνική Μαρόκου. Έπεσε πάνω σε μία εποχή όπου ο Ολυμπιακός επί Τροντ Σόλιντ είχε πολλές άσχημες βραδιές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κάποιοι τον κατηγόρησαν ότι δεν άντεχε το βάρος της φανέλας. Κάποιοι συμπαίκτες του είχαν σπεύσει να του κάνουν ένα σωρό πλάκες, επειδή έβλεπαν ότι είναι ένα καλό παιδί με αγαθές προθέσεις. Του είχαν πετάξει μέχρι και τα κλειδιά του αυτοκινήτου του σε κάδο απορριμμάτων στον Ρέντη και τα έψαχνε για αρκετή ώρα. Είχαν ειπωθεί και ένα σωρό ψέματα για... μάγους και μάγια λόγω της κακής ψυχολογικής του κατάστασης. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ίσχυε.

Η γυναίκα του ήθελε να φύγει από την Ελλάδα, γιατί είχε πάθει κατάθλιψη. Τα περιγράφει όλα στο «ΦΩΣ» ο 41χρονος πλέον Μαροκινός, ο οποίος είναι ίνδαλμα στην πατρίδα του όχι μόνο για το ποδοσφαιρικό του μέγεθος, αλλά και για τον πολύ μεγάλο αγώνα που κάνει τα τελευταία χρόνια κατά του εργατικού συστήματος στο Κατάρ που έχει επηρεάσει και τις συνθήκες εργασίας ενόψει του Μουντιάλ 2022. Μετά τον Ολυμπιακό έκανε μία σπουδαία καριέρα στη Γαλλία σε Βαλενσιέν και Νανσί, ενώ πήγε και στο Κατάρ όπου πέρασε άσχημα. Με εντολή του πρίγκιπα πήγε από τη μία ομάδα στην άλλη στο τοπικό πρωτάθλημα παρότι ο ίδιος δεν ήθελε. Βρέθηκε εκτός ομάδας επειδή δεν δέχτηκε τη λύση της συνεργασίας που του πρότειναν, τον είχαν αφήσει χωρίς ηλεκτρικό στο σπίτι, του είχαν πάρει πίσω το αυτοκίνητο, τον είχαν απλήρωτο για μήνες, του έκαναν ένα σωρό καψώνια αφού τον έβαζαν να κάνει προπόνηση σε 50 βαθμούς Κελσίου και με 80% υγρασία. Στο τέλος δεν τον άφηναν να φύγει και από τη χώρα! Όλα αυτά τα είχε καταγγείλει στο παρελθόν στους Γάλλους και χάρη στην επέμβαση της ΦΙΦΑ κατάφερε να φύγει από το Κατάρ. Καταπατήθηκε με λίγα λόγια κάθε ανθρώπινο δικαίωμά του. Δεν ήθελε να πει πολλά πράγματα στο «ΦΩΣ» για αυτήν την περιπέτεια, γιατί προσπαθεί να τα ξεχάσει όσο κι αν δεν είναι εύκολο. Εκείνο που τον «έκαιγε» ήταν να πει τη δική του αλήθεια για τον Ολυμπιακό, αλλά και να καταγγείλει το εργατικό σύστημα που επικρατεί στο Κατάρ. Ένα σύστημα «σύγχρονης δουλείας» όπως το χαρακτηρίζει, ένα σύστημα που καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Διαβάστε τη συνέντευξη, γιατί έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον... Χρησιμοποιεί επίσης και ωραίες ατάκες για το Καραϊσκάκη και τους οπαδούς του Ολυμπιακού που «έχουν μεγάλα αρχ...», όπως τόνισε χαρακτηριστικά!

Από την Ελλάδα έφυγες τον Ιανουάριο του 2007. Έχουν ήδη περάσει 13 χρόνια. Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο;

Πρώτα απ’ όλα θέλω να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνεις να μιλήσω στους Έλληνες. Θα ήθελα να στείλω τα φιλιά μου στους οπαδούς του Ολυμπιακού και ειδικά στη Θύρα 7! Και προσεύχομαι στον Θεό για να προστατεύει όλη την Ελλάδα στη «μάχη» που δίνει, όπως όλοι μας, με την πανδημία του COVID-19. Σε ό,τι έχει να κάνει με την ερώτησή σου, θέλω να σου πω ότι μου λείπει πάρα πολύ η Ελλάδα και ειδικά η Αθήνα. Κυρίως μου λείπει η ευγένεια των κατοίκων που μου θυμίζουν τη φιλοξενία των Μαροκινών. Όπου πήγαινα στην Αθήνα με καλωσόριζαν και μου άνοιγαν την αγκαλιά τους. Δεν σου κρύβω επίσης ότι μου λείπει πολύ ο Πειραιάς με τις ψαροταβέρνες του. Και φυσικά οι βόλτες που έκανα στο Μοναστηράκι, στην Πλάκα, στην Ακρόπολη, εκεί όπου παντού συναντάς μουσεία.

Παραλίες;

Ναι, φυσικά... Και οι παραλίες είναι έξοχες.

Τι έχεις νοσταλγήσει περισσότερο από τον Ολυμπιακό;

Το Καραϊσκάκη! Την ατμόσφαιρα στο Καραϊσκάκη. Ήταν μοναδική! Πρέπει να το ζήσει κάποιος για να καταλάβει τι συμβαίνει σε αυτό το γήπεδο και κυρίως να πιστέψεις ότι υπάρχει ένα τέτοιο γήπεδο στον κόσμο. Με το που μπαίναμε στον αγωνιστικό χώρο, αισθανόμαστε κατευθείαν την υποστήριξη των οπαδών μας. Παίζαμε με περισσότερη ψυχή χάρη στους οπαδούς μας. Ένιωθες σαν ένας... φανταστικός ήρωας! Ένιωθες άφθαρτος! Δημιουργούσαμε αμέσως σκληρό χαρακτήρα. Είναι το καλύτερο κοινό που βίωσα ποτέ στην Ευρώπη. Επειδή έχω παίξει σε πολλά γήπεδα στην Ευρώπη, μπορώ να σου πω ότι το συναίσθημα που σου έβγαζε το Καραϊσκάκη δεν το συναντούσες πουθενά αλλού. Ίσως θα μπορούσα να το συγκρίνω μόνο στα ματς της Αιγύπτου με το Μαρόκο. Θυμάμαι είχαμε παίξει κάποτε στο Κάιρο με 125 χιλιάδες κόσμο στο γήπεδο. Και πάλι όμως το Καραϊσκάκη είναι το κάτι άλλο.

Συνολικά από τον οργανισμό τι είναι αυτό που είχες ξεχωρίσει;

Τον επαγγελματισμό όλων στον σύλλογο. Από τους προπονητές μέχρι το σταφ, από τους υπαλλήλους στα γραφεία μέχρι τον Ρέντη. Κι αυτό απ’ ό,τι μαθαίνω έχει περάσει και στη διάδοχη κατάσταση με την άφιξη του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη. Επίσης, θυμάμαι έναν πολύ ωραίο κύριο, έναν τζέντλεμαν με όλη τη σημασία της λέξεως, τον κ. Σάββα Θεοδωρίδη.

Σε αγωνιστικό επίπεδο;

Αυτό που ξεχώριζε τον Ολυμπιακό από τις υπόλοιπες ομάδες ήταν ότι πάντοτε είχε ένα επιθετικό πλάνο στο παιχνίδι του και σε κάθε ματς είχε το πνεύμα του νικητή. Ο Ολυμπιακός χωρίς αμφιβολία και ας το παρεξηγήσουν ορισμένοι είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ευρώπη με την οργανωτική δομή και με τις υποδομές του που έχει.

Μιλάς με πολύ όμορφα λόγια για τον Ολυμπιακό, αλλά η καριέρα σου στην Ελλάδα δεν κύλησε όπως τη φανταζόσουν. Δεν ήσουν άπειρος όταν ήρθες στη χώρα μας. Είχες μία εξαιρετική καριέρα στη Γαλλία. Τι πήγε λοιπόν στραβά και έφυγες μετά από μόλις έξι μήνες παρουσίας; Και σε ρωτάω γιατί έχουν ακουστεί διάφορες φήμες και νομίζω ότι έφτασε η στιγμή να μάθει ο κόσμος από το στόμα σου την αλήθεια.

Εγώ θέλω να πω το εξής στον κόσμο: Είναι οπαδοί που έχουν μεγάλα αρχ...! Συγγνώμη για την έκφραση, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι η μεγάλη δύναμη του συλλόγου και για να είμαι ειλικρινής ένας από τους λόγους που εξακολουθώ να παρακολουθώ τον Ολυμπιακό είναι οι οπαδοί του! Για ποιον λόγο αποφάσισα να φύγω από τον Ολυμπιακό; Η αλήθεια είναι μία και μοναδική: Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Η γυναίκα μου είχε πέσει σε κατάθλιψη. Ήταν τότε μόλις 24 ετών, είχε δύο μικρά παιδιά στο σπίτι, δεν γνώριζε τη γλώσσα, φοβόταν να οδηγήσει, όταν έλειπα εγώ με τον Ολυμπιακό σε ταξίδια ή για την προπόνηση εκείνη έμενε μόνη της. Οι υποχρεώσεις ενός ποδοσφαιριστή είναι αυξημένες και η γυναίκα μου δυστυχώς περνούσε πολλές ώρες μόνη της με τα παιδιά. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω δύο ανθρώπους που με βοήθησαν στο να λύσω το πρόβλημά μου και κυρίως κατάλαβαν τι ακριβώς περνούσα. Ο ένας ήταν ο κ. Σάββας Θεοδωρίδης. Ο δεύτερος ήταν ο γιος του κ. Κόκκαλη. Και οι δύο με βοήθησαν, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Περνούσα ωραία στον Ολυμπιακό, αλλά δεν ήθελα να χάσω την οικογένειά μου. Η οικογένειά μου είναι ό,τι πιο σημαντικό στη ζωή μου και θέλω να πιστεύω ό,τι πιο σημαντικό και στη ζωή του καθενός από εμάς. Στον Ολυμπιακό λοιπόν είχα έρθει ως ελεύθερος και συμφωνήσαμε να με αφήσει ο σύλλογος ελεύθερο. Αυτός είναι ο λόγος που έφυγα. Κανένας άλλος.

Δεν το μετάνιωσες δηλαδή...

Το παν είναι η οικογένεια. Ήθελα να μείνω φυσικά, αλλά δεν γινόταν. Θα σου πω πάντως μία ιστορία. Τότε ο γιος μου ήταν 5 ετών. Τώρα που είναι 18 ετών και είναι φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, με ρωτάει συνεχώς γιατί δεν έμεινα στον Πειραιά. Ξέρεις τι του λέω; «Πήγαινε να ρωτήσεις τη μητέρα σου, που έμεινε τελικά για δύο χρόνια στο Κατάρ όπου υπάρχει σκλαβιά (!) και δεν ήθελε να μείνει σε μία από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου όπως είναι η Ελλάδα» (γέλια)! Αυτό του λέω. Ότι μόνο η μαμά του μπορεί να του δώσει την απάντηση...

Θα τα πούμε μετά για το Κατάρ. Θέλω να σταθούμε λίγο στον Ολυμπιακό. Από τους πρώην συμπαίκτες σου τη σεζόν 2006-07, ποιοι πιστεύεις είχαν τη δυνατότητα να κάνουν σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό;

Ο Νέρι Καστίγιο! Θυμάμαι πόσο μεγάλο ταλέντο είχε αυτό το παιδί. Νομίζω ότι θα μπορούσε να πάει σε ένα πολύ μεγάλο κλαμπ μετά από κάποιες εκπληκτικές σεζόν που έκανε.

Τι δεν πήγαινε καλά στον Ολυμπιακό εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη;

Νομίζω ότι είχαμε μία πραγματικά πολύ καλή ομάδα. Όμως ήταν και λίγο γηρασμένη... Μπορεί στο πρωτάθλημα να κάναμε τη διαφορά, να ήμασταν πολύ καλύτεροι από την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, αλλά στο αμυντικό τρανζίσιον δυσκολευόμασταν. Δυσκολευόμασταν να επανακτήσουμε την μπάλα όταν ο αντίπαλος έβγαινε στην αντεπίθεση. Εκεί χρειάζεσαι τις συντονισμένες προσπάθειες όλων. Εκεί είχαμε δύο-τρεις παίκτες που δεν έκαναν τις κατάλληλες αλληλοκαλύψεις και έτσι υπήρχαν ομάδες που δεν συγχωρούσαν.

Είπες ότι βλέπεις τον Ολυμπιακό τώρα. Ποιο ήταν το τελευταίο ματς που είδες;

Ναι, παρακολουθώ όχι μόνο τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά και τους αγώνες πρωταθλήματος. Το τελευταίο ματς που είδα ήταν φυσικά αυτό κόντρα στην Άρσεναλ. Εκεί ο καλός μου φίλος, ο Ελ Αραμπί, παρέδωσε... μαθήματα και έδωσε την πρόκριση στο τέλος. Πανηγύρισα με την ψυχή μου την πρόκριση. Ήμουν πραγματικά χαρούμενος για τους παίκτες, το προσωπικό, το κλαμπ και τους οπαδούς.

Μετά τον Ολυμπιακό πήγες στη Γαλλία και μετά στο Κατάρ. Θα ήθελα να σταθούμε λίγο περισσότερο στο Κατάρ γιατί είχαμε διαβάσει διάφορα. Ακόμα και ότι ο πρίγκιπας του Κατάρ σε έστειλε με το ζόρι από τη μία ομάδα (Λεκβίγια) στην άλλη (Κατάρ SC). Με το «έτσι θέλω» για την ακρίβεια και επειδή δεν ήθελες να παίξεις εκεί, σε έβαζαν να κάνεις προπονήσεις σε 50 βαθμούς Κελσίου και τον ήλιο στο κεφάλι. Λες και ήσουν σε... φυλακή! Έχουμε διαβάσει τόσα πολλά άσχημα πράγματα που έζησες εκεί...

Πραγματικά, μου είναι πολύ δύσκολο να επαναφέρω στη μνήμη μου όλα αυτά που έζησα. Διακινδυνεύω να πω πολλά άσχημα πράγματα... Θα ήθελα να σε παρακαλέσω να κάνεις μία αναζήτηση στο google, καθώς εκεί θα βρεις πολλές έρευνες που έγιναν από τα ΜΜΕ εκείνη την εποχή. Τα ΜΜΕ έχουν μιλήσει επί μακρόν! Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν ένας μακρύς αγώνας από την πλευρά μου. Κατάφερα να καταγγείλω μεταξύ άλλων τις τραγικές συνθήκες των εργαζομένων που ασχολούνται με την ανέγερση των σταδίων για το Μουντιάλ του 2022. Κάθε χρόνο, λόγω και των μεθόδων της σύγχρονης σκλαβιάς που επικρατούν εκεί, υπάρχουν περισσότεροι από 400 νεκροί! Το διανοείσαι; Η κυβέρνηση του Κατάρ είναι πλέον υπό την πίεση διεθνών συνδικάτων, αλλά και της συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας. Η διεθνής οργάνωση εργασίας και το ανθρώπινο δικαίωμα παρακολούθησης έχουν τροποποιήσει πλέον τον εργασιακό κώδικα, μόνο και μόνο για να έχουν περισσότερα δικαιώματα αυτοί οι άνθρωποι και να προστατευτούν αυτοί οι πολύ φτωχοί Ασιάτες που πηγαίνουν στο Κατάρ για να δουλέψουν και για να ταΐσουν τις οικογένειές τους στέλνοντάς τους χρήματα, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να φέρουν τις οικογένειές τους στο Κατάρ για να ζήσουν όλοι μαζί! Έχουμε ασκήσει πίεση στις αρχές για να καταργηθεί το σύστημα «Kafala» που επικρατεί εκεί (σ.σ. το «Kafala» είναι ένα σύστημα που χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση των μεταναστών εργαζομένων, που εργάζονται κυρίως στον κατασκευαστικό και οικιακό τομέα στα κράτη-μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου). Το ξαναλέω ότι είναι ένα σύγχρονο σύστημα δουλείας!

Απίστευτα πράγματα ακούω...

Για να σας δώσω να καταλάβετε, με το σύστημα «Kafala» οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να πετάξουν στη χώρα τους. Θα πρέπει να λάβουν πρώτα βίζα εξόδου. Δεν μπορούν να νοικιάσουν σπίτι, δεν μπορούν να ανοίξουν τόσο εύκολα τραπεζικό λογαριασμό. Κοιμούνται 50 άτομα σε 20 τετραγωνικά μέτρα. Δεν είχαν ασφάλειες. Όταν πέθαιναν από κάποια ασθένεια, από στρες ή από καρδιολογικό πρόβλημα, οι εργοδότες έστελναν το νεκρό σώμα τους στην οικογένεια χωρίς καμία αποζημίωση. Έτσι, χρησιμοποιώντας τα όσα πέρασα εγώ όταν έπαιζα ποδόσφαιρο στο Κατάρ, αποφάσισα να μιλήσω για όλους αυτούς τους εργάτες που δουλεύουν για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2022. Τώρα η κυβέρνηση αλλάζει τον εργατικό νόμο.

Εσύ μένεις στη Γαλλία και βλέπουμε όλοι ότι εκεί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα με τον κορονοϊό. Στην πατρίδα σου, το Μαρόκο, πώς είναι η κατάσταση;

Το Μαρόκο, υπό την καθοδήγηση της αυτού μεγαλειότητος Μοχάμεντ VI, έχει διαχειριστεί αυτήν την άνευ προηγουμένου κρίση υγείας, καθώς εξαρχής έσπευσε να κλείσει τα σύνορα, τον περιορισμό στις μετακινήσεις του κόσμου. Προχώρησε στις μαζικές αγορές απινιδωτών και αναπνευστήρων. Πολλαπλασίασε τα κρεβάτια για τα παιδιά στα νοσοκομεία. Κρατικοποίησε την εταιρεία «Sanofi» που παράγει φάρμακα χλωροκίνης και παροχής μασκών. Ήταν σημαντικό να αντιδράσουμε νωρίς και να λάβουμε αυτά τα μέτρα, επειδή η κατάσταση των νοσοκομείων στο Μαρόκο είναι υπό αμφισβήτηση σε ορισμένες περιοχές. Εδώ στη Γαλλία αναζητούσαμε μια μάσκα. Ήταν μια κατάσταση που αντιμετωπιζόταν με καταστροφικό τρόπο. Έχουμε στη Μασσαλία έναν καθηγητή αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο για αυτό το ερευνητικό έργο, που προσφέρει μια θεραπεία με τη μορφή χλωροκίνης, αλλά η οποία τελεί υπό αμφισβήτηση από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Η Γερμανία πραγματοποιεί απ’ ό,τι διαβάζω 500 χιλιάδες δοκιμές την εβδομάδα. Είμαι πολύ απογοητευμένος με τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλία αντιμετώπισε αυτήν την κρίση με τον COVID-19.

Με τι ασχολείσαι πλέον; Είδα ότι σε έχουν προσλάβει στην ομοσπονδία της Αλγερίας.

Σταμάτησα την καριέρα μου πριν από έξι χρόνια, πήρα πτυχία προπονητικής και στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακό στο μάνατζμεντ επαγγελματικών συλλόγων. Την επόμενη σεζόν θα ήθελα να υποβάλω αίτηση για το προπονητικό δίπλωμα UEFA Pro.

Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο του Ολυμπιακού;

Αρχικά θέλω να ζητήσω απ’ όλους τους Έλληνες να μείνουν σπίτια τους. Σας παρακαλώ, βοηθήστε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Προστατεύστε τους εαυτούς σας και ακολουθήστε τις οδηγίες των ειδικών. Σε αυτήν τη στιγμή της παγκόσμιας κρίσης θα ήθελα να ευχηθώ υγεία σε όλους τους οπαδούς του Ολυμπιακού, τις οικογένειές τους και σε όλο τον ελληνικό λαό. Σε αυτές τις στιγμές το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι στο παρασκήνιο. Θα ήθελα να πω επίσης στον κόσμο ότι μου πρόσφερε πολύ μεγάλη αγάπη στους 6 μήνες που έμεινα στην Ελλάδα. Ήταν σαν να έμεινα 4 χρόνια στη χώρα σας. Θα είστε για πάντα χαραγμένοι στην καρδιά μου.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις;

Μία μεγάλη αγκαλιά στον αδερφό μου Γιουσέφ (σ.σ. Ελ Αραμπί). Να συνεχίσει αυτές τις υπέροχες παραστάσεις που δίνει με τη φανέλα του Ολυμπιακού μας!

Το ποστάρισμα του Ουαντού για τη συνέντευξη που παραχώρησε στο ΦΩΣ