Ας σκεφτούν και τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή

Την ώρα που η UEFA προσπαθεί να εξαντλήσει κάθε χρονικό περιθώριο για τη διεξαγωγή των φετινών διασυλλογικών διοργανώσεων, τα ερωτήματα αναφορικά με το τι θα συμβεί στα τοπικά πρωταθλήματα μεγαλώνουν. Και αφού οι προθέσεις των μεγάλων αξιωματούχων του ποδοσφαίρου έγιναν γνωστές (δεν γίναμε σπουδαιότεροι), δεν αποκλείεται να τις ενστερνιστούν -θέλουν δεν θέλουν- και στη χώρα μας.

Και αυτό θα επηρεάσει και τις κατώτερες κατηγορίες. Ιδίως των Ενώσεων. Εκεί που δεν αγωνίζονται επαγγελματίες με μεγάλα συμβόλαια αλλά ερασιτέχνες. Απλοί ρομαντικοί με δικαίωμα στο όνειρο. Πολλοί από δαύτους έχουν χάσει τη δουλειά τους ελέω της πανδημίας του κορονοϊού, άλλοι περιμένουν να τελειώσει η καραντίνα για να δουλέψουν σε νησιά (σεζόν) και μερικοί να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη, όντες σπουδαστές στην Αθήνα.

Αυτό όμως που προβληματίζει αθλητές, προπονητές και παράγοντες στα τοπικά πρωταθλήματα είναι το εξής: πώς θα αγωνιστούν οι παίκτες από τη στιγμή που επί δύο μήνες βρίσκονται στο σπίτι τους. Ας μη γελιόμαστε, το τρέξιμο και μερικές ασκήσεις στο σπίτι δεν συγκρίνονται με καθημερινές προπονήσεις σε υψηλό ρυθμό.

Και θέτουμε το παρακάτω ερώτημα: αν εκείνοι παίξουν και τραυματιστούν (πολύ πιθανό με τόσο καιρό αποχή), ποιος θα τους πληρώσει τα έξοδα; Ξέρουμε πολύ καλά πως έχουν τις δουλειές τους, δεν πληρώνονται από το ποδόσφαιρο. Κανείς τους δεν θέλει να ρισκάρει τον μισθό, μένοντας σπίτι. Οι διοικούντες προσπαθούν και κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κρατήσουν όρθια τα σωματεία τους, βάζοντας λεφτά από την τσέπη. Τα έσοδα; Ελάχιστα έως και μηδαμινά μερικές φορές!

Άρα και εκείνοι είναι λίγοι που θα μπορέσουν να προσφέρουν πραγματικά. Οι επιχορηγήσεις; Εδώ και χρόνια έχουν κάνει… φτερά! Οι παλιές καλές εποχές που το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεχόταν βοήθεια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι Ενώσεις παλεύουν και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να στηρίξουν τις ομάδες τους, το προϊόν τους. Πόσο όμως θα αντέξουν;

Προσοχή: Ακόμα δεν έχουν παρθεί αποφάσεις για τη μετά κορονοϊό εποχή. Θα υπάρξουν νέες συζητήσεις και νεότερα θα έχουμε προς τα τέλη του Απρίλη, όμως το ενδεχόμενο να συνεχιστούν οι εγχώριες διοργανώσεις είναι πιθανό και ας μην το προσπερνάμε. Με λίγα λόγια, θα είναι… λυπηρό να μη σκεφτούμε τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή.

Είναι άδικο να τον βάλεις να παίξει δύο φορές την εβδομάδα (μόνο έτσι μπορεί να βγει το καλαντάρι) μέσα σε υψηλές θερμοκρασίες. Θα είναι… βάσανο. Σαν να μην έφτανε αυτό, θα πρέπει σε λίγο διάστημα να ξεκινήσει προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Καλούνται οι αρμόδιοι φορείς να σκεφτούν τον συνάνθρωπό μας. Να τα βάλουν όλα στη ζυγαριά και έπειτα να υπολογίσουν σωστά. Να αποφασίσουν με γνώμονα το καλό του αθλητή. Του ερασιτέχνη, που δεν παίρνει, αλλά δίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.