Τραγωδία Θύρας 7: Όταν το ελληνικό ποδόσφαιρο βάφτηκε κόκκινο

H 8η Φεβρουαρίου 1981 έμελλε να βαφτεί κόκκινη. Μια τέτοια μέρα, σαν σήμερα, πριν 39 χρόνια λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού, η οποία έμεινε γνωστή ως τραγωδία της Θύρας 7 .

Το ματς και το μοιραίο 6-0

Όλα ξεκινούν ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα στο παλαιό Στάδιο Καραϊσκάκη, όπου ο Ολυμπιακός των Σαργκάνη, Γαλάκου, Αναστόπουλου και Νικολούδη, αντιμετωπίζει την ΑΕΚ των Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς και Μαύρου στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Οι «ερυθρόλευκοι» συντρίβουν την Ένωση με 6-0 με χατ τρικ του Γαλάκου και από ένα των Κουσουλάκη, Ορφανού και Βαμβακούλα.

Οι δεκάδες χιλιάδες οπαδοί του Θρύλου πανηγυρίζουν έξαλλα στο κατάμεστο φαληρικό γήπεδο, αγνοώντας το τι θα ακολουθήσει. Η ενθουσιώδης Θύρα 7 κατεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά για να αποθεώσει την ομάδα της και τους θριαμβευτές της. Τότε, κάποιος, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, γλιστράει σ' ένα μαξιλαράκι φελιζόλ και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη (δεν έχει διευκρινιστεί απόλυτα μέχρι σήμερα).

Τα τουρνικέ που κανονικά θα έπρεπε να απουσιάζουν, όπως γινόταν μετά από κάθε δεύτερο ημίχρονο να διευκολύνεται η αποχώρηση των φιλάθλων, βρίσκονται εκεί. Αυτό σφραγίζει τη μοίρα των θυμάτων. Η αποσυμφόρηση του χώρου είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Ο 18χρονος τότε Ηλίας Λύτρας, τραυματίας και μάρτυρας της τραγωδίας, από τους πρώτους που έπεσαν στα σκαλιά, θυμάται από την ώρα εκτυλισσόταν η αιματοβαμμένη τραγωδία: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε άρχισαν να πέφτουν πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό». Κάπως έτσι, τόσο ξαφνικά, τόσο γρήγορα, τόσο τραγικά η έκσταση της νίκης μετατρέπεται σε σπαρακτικό θρήνο.

Μέσα στο χαμό που ακολουθεί, ορισμένοι αστυφύλακες αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί, καταφέρνουν να «ξεριζώσουν» ένα από τα τουρνικέ, απεγκλωβίζοντας έτσι αρκετό κόσμο. Το κακό όμως έχει συμβεί... Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάννειο. Οι συγγενείς αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, εκατοντάδες φίλαθλοι ψάχνουν τους φίλους τους. Οι πρώτοι νεκροί αναγνωρίζονται, ενώ σύντομα και άλλοι θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή, φτάνοντας συνολικά τους 21. Δυστυχώς, το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επαρκεί για την περίθαλψη των τραυματιών και γίνονται εκκλήσεις για ιατρικές ενισχύσεις και αίμα. Στο Τζάνειο καταφθάνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημερώνουν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Όλη η Ελλάδα πενθεί και φυσικά οι οπαδικές έχθρες υποχωρούν, υπό το φως της μεγαλύτερης τραγωδίας του ελληνικού αθλητισμού.

Οι νεκροί ακόμα ψάχνουν δικαιοσύνη

Θα ακολουθήσουν έρευνες και δίκη, ωστόσο κανείς από τους υπευθύνους δεν θα λογοδοτήσει. Οι πέντε φύλακες της Θύρας 7, που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών, αθωώθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά στις 22 Σεπτεμβρίου του 1986, ενώ οι ευθύνες που αναλογούν στην αστυνομία δεν καταλογίζονται. Μέχρι και σήμερα οι νεκροί και οι οικογένειες τους δεν έχουν δικαιωθεί...

Η μόνη παρηγοριά για τις 21 αδικοχαμένες ψυχές είναι η μνήμη των δικών τους ανθρώπων και το ετήσιο μνημόσυνο της Θύρας 7 στο οποίο δίνουν το παρών παράγοντες, παίκτες, τεχνική ηγεσία και φίλοι του Ολυμπιακού, βροντοφωνάζοντας όλοι μαζί το σύνθημα «Αδέλφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε».

Τα ονόματα των νεκρών: Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών), Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών), Ηλίας Παναγούλης (17 ετών), Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ), Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών), Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών), Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών), Νίκος Φίλος (19 ετών), Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών), Βασίλης Μάχας (20 ετών), Ευστράτιος Πούπος (20 ετών), Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών), Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών), Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών), Κώστας Καρανικόλας (26 ετών), Μιχάλης Μάρκου (27 ετών), Κώστας Μπίλας (28 ετών), Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών), Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών), Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών), Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών).

Πότε ξανά και πουθενά!