Σίνισα Γκόγκιτς στο «ΦΩΣ»: Πότε έκλαψα για τον Ολυμπιακό

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Σίνισα Γκόγκιτς είναι μια ξεχωριστή μορφή στην ιστορία του Ολυμπιακού. Όχι μόνον ως παίκτης αλλά και ως βοηθός προπονητή, συνεργάτης του Προτάσοφ όταν ο Ολυμπιακός έσπασε το ιστορικό σερί των 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων με το εκπληκτικό 3-0 επί του Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη, που έφερε το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ως παίκτης λατρεύτηκε και έσπασε όλα τα ταμπού. Μία φθηνή μεταγραφή την τελευταία μέρα των μεταγραφών για τον Ολυμπιακό από την Κύπρο, Σερβοκύπριος, πολλά χρόνια στην Κύπρο, τον είχαν κάνει με «νομικό παραθυράκι» Κύπριο για να παίξει στην Εθνική Κύπρου, ήρθε 33 στα 34 και αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και από τους συμπαίκτες του!

Όλοι οι συμπαίκτες του μου έχουν πει ότι όταν έβλεπαν τον Γκόγκιτς στα 36 να κάνει τέτοιες κούρσες στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο πρωτάθλημα και να πρεσάρει σαν τρελός, δεν μπορούσαν κι αυτοί από φιλότιμο να μην τρέχουν.

Στην καταπληκτική πορεία του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 1998-99 ο Γκόγκιτς έβαλε 4 γκολ! Και λίγο έλειψε ο Ολυμπιακός να πάει στα ημιτελικά, για λίγα λεπτά στο τέλος και για ένα φύσημα του αέρα... Το γκολ του Γκόγκιτς επί της Γιουβέντους θα ήταν ιστορικό, με δικό του γκολ ο Ολυμπιακός θα πήγαινε στους ημιτελικούς πρώτη φορά στην ιστορία του. 2-1 υπέρ της Γιουβέντους στο πρώτο ματς, αλλά στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός κάνει το 1-0 με τον Γκόγκιτς στην αρχή του αγώνα και το κρατάει έως το μοιραίο 86ο λεπτό όπου ισοφάρισε ο Κόντε.

Ο Γκόγκιτς μού έδωσε τώρα μια συνέντευξη μέσα από την ψυχή του. Αξίζει να τη διαβάσετε. Η ιστορία του δεν είναι συνηθισμένη.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 26/11/2019

Ποιος σε έφερε από την Κύπρο στον Ολυμπιακό;

Ο Μπάγεβιτς. Αυτός με ήξερε. Είχα παίξει και εναντίον του 4-5 χρόνια πριν, όταν ο ΑΠΟΕΛ κληρώθηκε με την ΑΕΚ, 1-1 στην Ελλάδα και 2-2 στην Κύπρο. Τότε ήταν η μεγαλύτερη εκδρομή που έχουν κάνει ποτέ Κύπριοι στην Ελλάδα, 3.000 οπαδοί του ΑΠΟΕΛ.

Προσωπικά τον γνώριζες τον Μπάγεβιτς;

Όχι προσωπικά. Τον ήξερα όμως γιατί παρακολουθούσα στην Κύπρο πολύ το ελληνικό πρωτάθλημα. Με ήθελε ο Ολυμπιακός, στην αρχή ζήταγε πολλά ο πρόεδρος της Ανόρθωσης, ήξερα ότι δεν συμφώνησαν και ότι θα χάλαγε η μεταγραφή. Ήμουν στα αποδυτήρια και ετοιμαζόμουν για μασάζ διότι είχαμε ματς Σάββατο για το πρωτάθλημα και μου λέει ο Κίκης Κωνσταντίνου να αλλάξω ρούχα, δεν θα παίξω! Ήρθε στην Κύπρο ο Λούβαρης και τα βρήκανε. Τελευταία μέρα των μεταγραφών.

Να πούμε για τον κόσμο που δεν ξέρει, στην Κύπρο είχες πάρει πρωτάθλημα και με τον ΑΠΟΕΛ και με την Ανόρθωση και έβγαινες πρώτος σκόρερ.

4 χρόνια έπαιξα στον ΑΠΟΕΛ και 4 στην Ανόρθωση. Πήρα πρωταθλήματα και με τις δύο ομάδες. Βγήκα πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα και με τις δύο ομάδες. Έβαζα μέσον όρο 1 γκολ κάθε 1,5 ματς. Είχα παίξει στην Ανόρθωση και μαζί με τον Κετσπάγια που ήταν σπουδαίος παίκτης και έκανε μεταγραφή στην ΑΕΚ πριν από εμένα. Υπήρξε χρονιά που έβαλα 26 γκολ εγώ με την Ανόρθωση και 19 γκολ ο Κετσπάγια! Κάναμε φοβερό δίδυμο.

Θα τα πούμε όλα για τον Ολυμπιακό. Θέλω όμως να ξετυλίξουμε το κουβάρι από πιο πριν. Πώς ήρθες στην Κύπρο; Λίγο πριν από τον πόλεμο ήρθες, ήσουν τυχερός.

Πράγματι ήμουν τυχερός και μάλιστα δεν ήταν να έρθω! Ήμουν στη Ραντ Βελιγραδίου, είχαμε κάνει φοβερή πορεία, βγήκαμε τρίτοι, ενώ η Ραντ τα προηγούμενα χρόνια ήταν για να σώνεται. Μάλιστα βγήκαμε Ευρώπη και έπαιξε η Ραντ με τον Ολυμπιακό, αλλά εγώ είχα πάει στην Κύπρο. Ενώ δεν ήταν να πάω. Ήταν δύσκολο τότε να φύγει παίκτης από την ενωμένη Γιουγκοσλαβία, υπήρχαν πολλοί όροι. Βγήκαμε στην τρίτη θέση της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Μαυροβούνιο, υπήρχαν καλές ομάδες και πολλοί καλοί παίκτες. Δεν ήθελα να φύγω λοιπόν, είχα συμφωνήσει με τον πρόεδρο της Ραντ, τα είχαμε βρει. Αλλά με έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο οι Κύπριοι! Ήρθε και ο Ματζουράκης που ήταν προπονητής στην Κύπρο! Λέω στον πρόεδρο της Ραντ «με έχουν ζαλίσει οι Κύπριοι, με παίρνουν τηλέφωνο συνέχεια από τον ΑΠΟΕΛ». Άκου τι έγινε μετά.

Πες μου την ιστορία.

Ήμουν 26 χρόνων. Πάω στην Κύπρο για συζητήσεις μαζί με τον Κοκότοβιτς, ο οποίος ήταν προπονητής στους μικρούς της Ραντ και ήξερε ελληνικά. Εγώ δεν ήξερα ούτε καλά αγγλικά και φυσικά δεν ήξερα ελληνικά τότε. Με συνοδεύει λοιπόν στην Κύπρο. Μόλις έφτασα στο νησί, νόμιζα ότι είμαι στο... φεγγάρι! Τρομερή ζέστη. Και οδηγούσαν με το τιμόνι δεξιά, νόμιζα ότι θα τρακάρουμε όλη την ώρα, έκαναν και έργα στους δρόμους θυμάμαι. Δεν ήμουν ζεστός να πάω να παίξω μπάλα εκεί, ήταν και έγκυος η γυναίκα μου.

Η Μίρα;

Ναι, η Μίρα.

Ακόμα είσαι με τη Μίρα;

Πάντα. Έχω μία πολύ καλή γυναίκα και μία σταθερή οικογένεια. Η Μίρα με έχει βοηθήσει και στο ποδόσφαιρο, θα σου τα πω.

Από πότε είσαι μαζί της;

Από τα 18 μου. Έγινα και παππούς πριν από λίγο καιρό.

Πραγματικός παππούς και όχι «παππούς» ποδοσφαιριστής.

(γελάει). Όταν έφτασα στην Κύπρο, ήρθε ένα ταξί με έναν κοντό οδηγό θυμάμαι. Πλήρωσαν πολύ καλά λεφτά για να με πάρουν στον ΑΠΟΕΛ. Τους αγάπησα και με αγάπησαν. Πήρα και σπίτι εκεί. Να σου πω μια ιστορία με τον Κόκκαλη και το σπίτι μου;

Κόκκαλης: «Θα μείνετε στο σπίτι του Γκόγκα αν...»

Αφού σου είπα πριν αρχίσουμε, ιστορίες θέλω.

Όταν είχαμε κληρωθεί προκριματικό Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός με την Ανόρθωση, στο πρώτο ματς δεν είχαμε πάει καλά, εγώ δεν μπορούσα να παίξω γιατί στο «κορόιδο» έπαθα διάστρεμμα, και έρχεται ο Κόκκαλης στον Ρέντη. Μας μαζεύει όλους έξω και λέει: «Κοιτάξτε να περάσετε την Ανόρθωση γιατί αν δεν περάσετε, Γκόγκα πόσους χωράει το σπίτι που έχεις στην Κύπρο; Όσοι χωράνε θα μείνετε στο σπίτι του Γκόγκα, οι άλλοι δεν ξέρω πώς θα γυρίσετε»! Υπήρχε πολλή πίεση στην ομάδα και το βράδυ πριν από τη ρεβάνς στο ξενοδοχείο δεν μπορούσαν πολλοί παίκτες να κοιμηθούν...

Σέρβος καθαρός είσαι;

Και από τους δύο γονείς. Ο πατέρας μου όμως ήταν Σέρβος και Μαυροβούνιος.

Μοιάζουν οι Έλληνες με τους Σέρβους;

Ναι, και τους δύο λαούς μάς γ..., τους Σέρβους με τις βόμβες, τους Έλληνες με τα χαρτιά και τα λεφτά! Μην το γράψεις αυτό.

Ωραία ατάκα, γιατί να μην τη γράψω;

Εντάξει, γράψε το. Έχω διαβάσει πολλή Ιστορία, ξέρω και τους δύο λαούς. Μία μεγάλη χώρα στην Ευρώπη δεν ξεπέρασε ποτέ το τι έκαναν οι Έλληνες και οι Σέρβοι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο... Έλληνες και Σέρβοι καθυστέρησαν πολύ την προέλασή της τότε... Αυτή η χώρα έπαιξε ρόλο και στα δεινά του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας και στα απίστευτα οικονομικά δεινά που πέρασε ο ελληνικός λαός.

Πόσα παιδιά έχεις;

Δύο κόρες και έναν γιο που παίζει ποδόσφαιρο στη Σκοτία, στη Χάμιλτον, στην πρώτη κατηγορία. Δόξα τω Θεώ, ο Άλεξ πάει πολύ καλά τώρα, τον ψήφισαν και MVP του μήνα Οκτώβρη. Πέρσι έκανε επέμβαση στον χιαστό και έμεινε 9 μήνες έξω.

Τι θέση παίζει;

Πλέον αμυντικό χαφ. Οι δύο κόρες μου είναι και οι δύο στο Λονδίνο, η μία είναι δικηγόρος και η άλλη μάρκετινγκ μάνατζερ. Δηλαδή και τα 3 μου παιδιά είναι στη Μεγάλη Βρετανία.

Παππούς από ποιο παιδί έγινες;

Από τον Άλεξ.

Τι εθνικότητας είναι η γυναίκα του;

Είναι από το Σουόνσι, Ουαλή.

Δηλαδή το μωρό είναι κράμα Σερβοέλληνα, Ουαλής και Σερβοκύπριου με ρίζα Μαυροβούνιου! Είναι και Ελληνάκι ο Άλεξ.

Ε, βέβαια. Τα παιδιά στην Ελλάδα μεγάλωσαν, εδώ μένω ακόμα, εδώ μένω μια ζωή, στη Βούλα. Δεν σου ολοκλήρωσα για το πώς πήγα στην Κύπρο. Όταν έφτασα με βαριά καρδιά, συναντήθηκα με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο ΑΠΟΕΛ, τους Ανδρέα Παπαέλληνα και Αντώνη Μιχαηλίδη, οι οποίοι αργότερα αποδείχτηκαν εκπληκτικοί άνθρωποι. Όμως μόλις τους είπαμε το ποσό, τους φάνηκε μεγάλο και χάλασε η μεταγραφή! Τρελάθηκα και φώναξα «μα καλά, γιατί μας φέρατε στην Κύπρο και γιατί παίρνατε συνεχώς τηλέφωνα;». Πήρα τη γυναίκα μου τηλέφωνο και της είπα ότι μάλλον χαλάει και ότι θα γυρίσω πίσω. Τελικά δεν χάλασε. Και από την πρώτη στιγμή που έπαιξα στην Κύπρο όλοι έγραφαν και έλεγαν «πού τον βρήκαν αυτόν τον παίκτη, πώς ήρθε αυτός ο παίκτης στην Κύπρο»!

Ήσουν φτωχόπαιδο;

Ναι. Μικρός είχα όνειρο να γίνω πιλότος. Δίπλα στο σπίτι μου είχαμε ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο και κοίταγα συνεχώς τα αεροπλάνα. Μέχρι να αρχίσω να παίζω ποδόσφαιρο σε ομάδα στα 11 μου.

«Με τον Μπάγεβιτς ήμασταν όλοι στην τσίτα»

Στην αρχή στον Ολυμπιακό δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, υπήρχε γκρίνια.

Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος σύλλογος, είχε πολύ καλούς παίκτες, ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος και η πίεση από τα μίντια και τον κόσμο αφόρητη. Δεν είχα άγχος, δεν είχα φόβο, αλλά δεν με πήγαινε το γκολ. Όλα τα άλλα τα έκανα καλά, έτρεχα, πρέσαρα, ήμουν γρήγορος, έβγαζα ασίστ, είχα σουτ, είχα κεφάλι, άνοιγα διαδρόμους. Όμως ο κόσμος θέλει το γκολ. Κι ενώ στην Κύπρο έβαζα πολλά γκολ, στην αρχή στον Ολυμπιακό δεν μου έβγαινε. Ήμουν και σε μια ηλικία που δεν ήθελα να κάθομαι στον πάγκο. Με έπαιρναν από την Κύπρο ομάδες να γυρίσω και μπήκα στη σκέψη να φύγω από τον Ολυμπιακό! Εκεί με βοήθησε η γυναίκα μου και μου είπε «όχι, θα κάτσεις εδώ, θα δουλέψεις και θα δείξεις την αξία σου». Και δικαιώθηκε. Με τον Μπάγεβιτς δεν ήξερε ποτέ κανείς πότε θα παίξει και πότε όχι... Ήμασταν όλοι στην τσίτα.

Μιλάγατε όλοι οι παίκτες ελληνικά!

Πράγματι, Θέμη, ήμασταν μια οικογένεια. Πολλοί Έλληνες, αλλά και Σέρβοι που μιλάγαμε ελληνικά. Μια παρέα, μια γροθιά ο Ολυμπιακός. Παίζει ρόλο αυτό.

Πώς σου φαινόταν το σύνθημα «ο παππούς πίνει χασίς και κόκα, γεια σου Γκόγκα, γεια σου Γκόγκα»;

(γελάει). Όταν το πρωτοφώναξαν, δεν το κατάλαβα, έπιασα μόνο το «γεια σου Γκόγκα». Μου το είπαν οι συμπαίκτες μου μετά και γέλαγα, είναι πολύ ωραίο όλο το γήπεδο να τραγουδάει σύνθημα ξεχωριστά για εσένα. Άσε που κάποιοι αντίπαλοι σέντερ μπακ που τους έβγαζα την πίστη στο τρέξιμο με ρωτούσαν στα ματς «τι παίρνεις ρε π... και τρέχεις έτσι;» (γελάει). Πραγματικά σου λέω δεν κουραζόμουν. 36 χρόνων και έτρεχα σαν τρελός. Δεν αισθανόμουν κούραση.

Έπαιρνες τίποτα;

Όλα τα άσχημα έκανα! Να μην κάνουν το ίδιο πράγμα τα νέα παιδιά, μαλ…ς έκανα! Ο Θεός μού είχε δώσει το χάρισμα των φυσικών δυνάμεων και των αντοχών. Εγώ δεν βοηθούσα τον εαυτό μου, κάπνιζα, αναψυκτικά έπινα, σοκολάτα πολλή έτρωγα, όλα αυτά που δεν πρέπει να κάνει ένας ποδοσφαιριστής. Αλλά έπαιξα ποδόσφαιρο έως τα 39 μου και ξαναπήγα στον ΑΠΟΕΛ μετά τον Ολυμπιακό - και μάλιστα με μάχη γιατί υπήρχε κανονισμός στην Κύπρο που έλεγε ότι αν γύριζα, έπρεπε να πάω στην Ανόρθωση. Και μετά πήγα στον Ολυμπιακό Λευκωσίας, αλλά σταμάτησα το ποδόσφαιρο όχι γιατί δεν μπορούσα αλλά γιατί άκουσα την καρδιά μου όταν με πήρε τηλέφωνο ο Δουρέκας από τον Ολυμπιακό και μου είπε να έρθω βοηθός προπονητή του Κάτανετς! Πράγματι ήρθα, έφυγε μετά ο Κάτανετς και παρέμεινα εγώ με τον Προτάσοφ που ήρθε και πήραμε το 7ο σερί πρωτάθλημα.

Περιστατικά αγάπης από τον κόσμο του Ολυμπιακού;

Πολλά, Θέμη. Πολλά και αξέχαστα. Έβγαινα για καφέ στη Γλυφάδα και με σταματάγανε στον δρόμο μεγάλοι άνθρωποι να μου δώσουν το χέρι, μου έλεγαν «είσαι καλός παίκτης και καλός άνθρωπος». Ακόμα και αντίπαλοι οπαδοί. Δεν πείραξα ποτέ κανέναν. Δεν προκάλεσα κανέναν. Και ας σκιζόμουν για την ομάδα μου. Τα έδινα όλα, και ξύλο πάνω στη φάση, όχι εκτός φάσης.

Πες μου ένα σκηνικό που να δείχνει την επιβολή του Μπάγεβιτς. Όχι το επεισόδιο με Ίβιτς, μου το είπε ο Στέλιος Γιαννακόπουλος αυτό. Άλλο.

Είμαστε προετοιμασία στη Γερμανία, κοντά στη Στουτγκάρδη, είχαμε ομιλία και μετά ρεπό να βγούμε έξω βόλτα. Ετοιμαζόμαστε και, όπως έχουμε αρχίσει να φεύγουμε, ακούμε φωνές «γυρίστε όλοι πίσω»! Δυνατές φωνές. Τιμωρία! Διότι έμαθε ο Μπάγεβιτς από Ελλάδα ότι στοιχεία της ομιλίας του στους παίκτες είχαν διαρρεύσει σε ραδιόφωνο - και είχε τρελαθεί.

Ο Μπάγεβιτς είχε μόνον το όνομα ως προπονητής ή είχε και τη χάρη;

Εγώ κρίνω ότι είχε πολύ μεγάλο μερίδιο στην οργάνωση για να φτιάξουμε φοβερή ομάδα τότε. Παίρναμε βέβαια και τους καλύτερους Έλληνες παίκτες με τον Κόκκαλη. Αλλά ήταν οργάνωση του Μπάγεβιτς, επιλογές του Μπάγεβιτς. Είχαμε γεμάτο ρόστερ.

Ποιον συμπαίκτη σου θαύμαζες πιο πολύ;

Ποιον να διαλέξω, φίλε μου. Είχαμε τον Μπίλι (σ.σ. Καραπιάλης) με μπάλα απίστευτη. Είχαμε τον ‘Ιλια (σ.σ. ‘Ιβιτς), ο οποίος μέσα στην περιοχή ήταν απίστευτος. Εμένα με έφεραν στον Ολυμπιακό να αναπληρώσω τον ‘Ιβιτς που είχε χτυπήσει στον χιαστό. Είχαμε τον Αλεξανδρή που ήταν σκόρερ γεννημένος. Είχαμε τον Ανατολάκη που ήταν σκληρός, τον Αμανατίδη που είχε τρέλα, τον Γιαννακόπουλο που ήταν πολύ καλός παίκτης, τον Τζόρτζεβιτς που πρέπει να είναι εικόνισμα του Ολυμπιακού! Αρχηγός στην ομάδα, τόσα χρόνια τίτλους, πιστεύω ότι είναι ο σπουδαιότερος ξένος που πέρασε από την Ελλάδα. Να πω και άλλους;

Όχι, έναν σου ζήτησα!

Και να ξέρεις, οι περισσότεροι καπνίζαμε, μαλ…ς κάναμε...

«Τα αντίπαλα στόπερ μου έλεγαν «τι παίρνεις ρε π...;»

Το ξέρω. Το έχω δει με τα μάτια μου σε συνεντεύξεις τότε... Τι έτρωγες; Πώς είχες τόσες δυνάμεις;

Τα χειρότερα έκανα... Αλλά δεν ένιωθα κούραση. Το ξαναλέω: τα αντίπαλα στόπερ μου έλεγαν «τι παίρνεις ρε π...; Τι γίνεται με εσένα σε αυτήν την ηλικία»... Ήταν δώρο της φύσης αυτό που είχα. Ο Περσίας με το ζόρι με πίεζε να πηγαίνω για μασάζ και σάουνα, δεν μου άρεσαν ούτε αυτά, δεν έκανα αυτά που έπρεπε. Κι όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό σε μεγάλη ηλικία, ξαναπήρα πρωτάθλημα στην Κύπρο με τον ΑΠΟΕΛ του Γκέραρντ!

Είπες πριν ότι έπρεπε κανονικά να πας στην Ανόρθωση. Γιατί δεν πήγες εκεί;

Το σπίτι μου ήταν στη Λευκωσία. Με βόλευε ο ΑΠΟΕΛ. Είχα μεγαλώσει, δεν ήθελα να οδηγώ 1 ώρα να πάω και 1 ώρα να γυρίσω για την προπόνηση. Αυτό έκανα τα χρόνια που έπαιζα στην Ανόρθωση, έμενα στο σπίτι μου στη Λευκωσία. Ξέχασα να σου πω ότι 39 χρόνων στον ΑΠΟΕΛ βγήκα πρώτος σκόρερ μαζί με τον Σολάκη!

Πρέσινγκ έκανες πάντα; Από τη Γιουγκοσλαβία κιόλας;

Πάντα. Εγώ ως σέντερ φορ έκανα αυτό που τα σέντερ φορ στην Ελλάδα έκαναν χρόνια αργότερα. Μικρός έπαιζα 8άρι και ήμουν κοντός έως τα 15 μου σαν τον Ποντένσε! Απότομα πήρα το πολύ ύψος, στα 16 μου. Πέτυχα στον Ολυμπιακό επειδή έκανα πράγματα που δεν τα έκαναν οι φορ εκείνη την εποχή. Κίνηση χωρίς την μπάλα, πρέσινγκ, έβγαινα και στις άκρες. Κι έλεγαν οι συμπαίκτες μου «όταν σε βλέπουμε σε αυτήν την ηλικία να τρέχεις έτσι, παρασύρεις και εμάς».

Το τσιγάρο πότε το άρχισες;

Στα 23 μου!

Μεγαλύτερη στενοχώρια στον Ολυμπιακό;

Ο τρόπος που έφυγα.

Θυμάμαι είχα έρθει σπίτι σου για συνέντευξη τότε. Θυμάμαι και τη Μίρα ήταν πολύ στενοχωρημένη. Κλαίγατε;

Όλη η οικογένεια είχαμε στενοχωρηθεί πολύ - και τα παιδιά και εγώ και η γυναίκα μου. Πίστευα ότι ήταν αδικία και ότι μπορούσα να μείνω άλλον έναν χρόνο. Αλλά δεν κράτησα κακία και το έδειξα όταν με φώναξε ο Κόκκαλης πίσω και σταμάτησα το ποδόσφαιρο στην Κύπρο ενώ είχα συμβόλαιο, για να γίνω βοηθός προπονητή στον Ολυμπιακό. Ήμουν άτυχος στο τέλος στον Ολυμπιακό, είχα πάθει θλάση πρώτη φορά στη ζωή μου και είχα χάσει έδαφος. Όμως ήταν ωραίος ο αποχαιρετισμός, οι συμπαίκτες μου μού έδωσαν δώρο, ο Κόκκαλης μού έδωσε δώρο, έγινε γιορτή για εμένα, μπήκα και αλλαγή με την Παναχαϊκή και έβαλα γκολ!

Πότε έκλαψες για ματς στον Ολυμπιακό;

Με τη Γιουβέντους. Έκλαψα που είχα σκοράρει το 1-0 και αν δεν τρώγαμε το γκολ στο τέλος, θα πηγαίναμε ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ πρώτη φορά στην ιστορία μας. Ήμασταν καλύτεροι από τη Γιουβέντους στα δύο ματς. Είχαμε τρομερή πορεία τότε. Είχα βάλει 2 γκολ με την Πόρτο, ένα με την Κροάσια, ένα με τη Γιουβέντους. Δεν φταίει κανείς, ήταν η άτυχη στιγμή, είχε πολύ αέρα. Ακόμα και η σέντρα ήταν μη νορμάλ, πήγε στα ουράνια και κατέβηκε έτσι όπως κατέβηκε λόγω αέρα. Αν ήταν μια νορμάλ σέντρα, θα είχαμε περάσει.

Στόπερ που θαύμαζες στις προπονήσεις του Ολυμπιακού;

Ο Άντζας πιστεύω είχε τα φόντα να πάει πολύ ψηλά. Μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα. Και ο Ανατολάκης έπαιξε με όλους τους προπονητές, κάτι λέει αυτό.

Εθνική Κύπρου πώς έπαιξες;

Βοήθησε η Ανόρθωση να πάρω κυπριακή υπηκοότητα, ξεπερνώντας κάποια εμπόδια. Ήμουν και πολλά χρόνια στην Κύπρο.

Δεν σε ρώτησα τι φύλο είναι το εγγόνι. Εγγονός ή εγγονή;

Εγγονός!

Μπράβο. Άντε να βγει ο νέος Γκόγκιτς.