Γιάννης Γούναρης για Μητρόπουλο: «Aν ξαναγεννιόμουν, πάλι συμπαίκτη τον Τάσο θα ήθελα!»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας του Νταϊφά, δείτε τι λέει για τον Τάσο Μητρόπουλο. «Άμα ξαναγεννιόμουν και ξαναέπαιζα, πάλι συμπαίκτη τον Τάσο Μητρόπουλο θα ήθελα! Ήταν γίγαντας παλίκαρος, φτιαχνόμουν κι εγώ μαζί του! Πριν το 4-0 με τον Παναθηναϊκό, ο Νταϊφάς μας διπλασίασε το πριμ και είπε "παίξτε για το ήθος του καθενός μας" διότι υπήρχε φημολογία ότι ήταν στημένο! Και για αυτό έπαιξα με σπασμένο χέρι»!

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 2/7/2019

Πες μου για εκείνη την εποχή και τον Τάσο.

Καταρχήν, ομαδάρα είχαμε τότε! Ο Τάσος Μητρόπουλος ήταν μεσοεπιθετικός που έβλεπε δίχτυα. Έδινε μεγάλη δύναμη στον Ολυμπιακό. Τον πήρε ο Ολυμπιακός ως σέντερ φορ, όμως όταν έχεις μπροστά Αναστόπουλο-Λεμονή, ήταν πιο πολύτιμος ο Τάσος πίσω τους. Έδινε δύναμη στις μονομαχίες στο κέντρο. Σε πολλές στημένες φάσεις, κόρνερ και φάουλ, τον ψάχναμε, ήταν πολύ καλός στον αέρα. Και όχι μόνο επιθετικά, αλλά γύρναγε και στην άμυνα να βοηθάει στα στημένα.

Ματς αξέχαστο;

ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός στην Τούμπα που ισοφάρισε ο ΠΑΟΚ με ανύπαρκτο πέναλτι στο τέλος. Το έπιασε ο Σαργκάνης, όμως πρόλαβε ο Γκουερίνο και το έβαλε. 1982-1983. Το πρώτο μου ματς στην Τούμπα με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ! Και έσπασε την πολύχρονη εις βαρος του παράδοση ο Ολυμπιακός εκείνη τη μέρα. Προηγήθηκε ο Ολυμπιακός στην αρχή του ματς με πέναλτι του Αναστόπουλου, χάσαμε πολλές ευκαιρίες στο α' ημίχρονο, στο β' ισορρόπησε ο ΠΑΟΚ. Εκείνη τη μέρα έκανε μεγάλο ματς ο Τάσος. Είχε κάνει το κέντρο ατσάλινο! Δεν χάσαμε, ήρθε 1-1.

Εσύ έπαιξες μόνο 3 χρόνια στον Ολυμπιακό αλλά σε νιώθουμε σαν να έπαιξες 10.

Είχα τη χαρά και την τιμή να γίνω και προπονητής και τεχνικός διευθυντής στον Ολυμπιακό. Βέβαια έγινα και προπονητής στον ΠΑΟΚ. Με τον Βουλινό.

Είσαι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός;

Ναι.

Μικρό παιδί ήσουν ΠΑΟΚ;

Τον Ηρακλή συμπαθούσα.

Δεν κάνεις το εύκολο εκεί, να βρίζεις τον Ολυμπιακό.

Ψυχικά δέθηκα με τον Ολυμπιακό και με τη νοοτροπία αυτού του μεγάλου σωματείου που λέγεται Ολυμπιακός. Πριν έρθω καν στον Ολυμπιακό, θυμάμαι ο Πέτρος Καραβίτης μου έλεγε στην Εθνική Ενόπλων «εσύ Γιάννη με τον τρόπο που παίζεις ποδόσφαιρο, ταιριάζεις στη νοοτροπία του Ολυμπιακού». Κι εγώ γέλαγα, δεν ήξερα ότι θα ερχόταν η μέρα που θα γινόμουν παίκτης του Ολυμπιακού. Όταν ήρθα και έζησα τι είναι αυτό το κλαμπ και τι είναι αυτός ο κόσμος, δέθηκα όχι μόνο σωματικά και πνευματικά, αλλά και ψυχικά. Και το απέδειξα με πράξεις.

Πες για όσους δεν ξέρουν τι είχες κάνει στο 4-0 επί του ΠΑΟ με τα 3 γκολ του Αναστόπουλου στην παράταση.

Ακόμα στα 67 μου έχω τη λάμα στο χέρι μου μέσα με 6 βίδες! Ως ενθύμιο του Ολυμπιακού! Θα φύγω από τη ζωή με αυτή τη λάμα... Είχα κάταγμα στο α' ημίχρονο με τον Παναθηναϊκό στο δεξί χέρι, και επειδή αρνήθηκα να βγω αλλαγή, έγινε τριπλό κάταγμα!

Πες μου λεπτομέρειες.

Ήρθε στο ημίχρονο ο γιατρός ο Πρίφτης και μου είπε «έχεις κάταγμα, θα πω στον παππού ότι πρέπει να γίνεις αλλαγή». Εννοούσε τον προπονητή μας τον Γκόρσκι. Του είπα «γιατρέ, δεν θα σου ξαναμιλήσω ποτέ! Δεν βγαίνω με τίποτα». Μου λέει «η ευθύνη δική σου». Του λέω «δική μου». Και έπαιξα με δύο ενέσεις ξυλοκαϊνης και γουστάριζα. Και μάλιστα το πρώτο γκολ που μας έστειλε στην παράταση ξεκίνησε από εμένα.

Πες μου κι άλλες λεπτομέρειες.

Το ματς ήταν πολύ δύσκολο, ο Παναθηναϊκός είχε καλή ομάδα. Το γκολ μπήκε στο β' ημίχρονο, όχι στη ΘΥΡΑ 7 μπροστά, αλλά από την καταπακτή που βγαίναμε. Κάνω σέντρα από τα δεξιά, ο Τάσος Μητρόπουλος τη σπάει με το κεφάλι έχοντας τραβήξει αντίπαλους πάνω του, και ο Κουσουλάκης εκτελεί τον Βασίλη Κωνσταντίνου. Έγινε το 1-0. Πήγαμε στην παράταση και εκεί έγινε το... φεστιβάλ.

Ο Αναστόπουλος μου είπε ότι το πρωί εκείνου του αγώνα πήρε τηλέφωνο στο ξενοδοχείο τον Κωνσταντίνου και του είπε «είμαι αυτός που θα σε γ... σήμερα»!

Ο Μπίλι εκείνη τη μέρα δεινοπάθησε. Μετά το 4-0 πέταξε τα γάντια του! Και αν θυμάμαι καλά, τελείωσε από τον Παναθηναϊκό μετά από εκείνο το ματς. Να σου πω κάτι Θέμη; Τέτοια άγρια χαρά, τέτοια φωνή στο 3-0 και στο 4-0 δεν είχα ξαναζήσει. Ο κόσμος ξέσπασε. Είχαν ακουστεί πολλά πριν από εκείνο το ματς, αυτός ήταν κι ένας λόγος που έπαιξα με σπασμένο χέρι.

Αμάν. Για λέγε κι άλλα, τέτοια θέλω.

Υπήρχε μια φημολογία ότι ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε την πρόκριση, ο Ολυμπιακός θα την έδινε, επειδή είχε πάρει το πρωτάθλημα. Να μοιράζονταν τα τρόπαια. Θυμάμαι μάλιστα ότι στο 0-0 είχε χάσει δύο γκολ ο Μαυρίδης του Παναθηναϊκού και ακούστηκε από μέρος της εξέδρας το σύνθημα «παίκτες πουλημένοι ο Θρύλος δεν πεθαίνει». Είχε δηλητηριαστεί μέρος του κόσμου από τη φημολογία. Να σου πω και περιστατικό με τον Νταϊφά;

Είμαι όλος αφτιά!

Πριν το ματς εκείνο, στο ξενοδοχείο που ήμασταν με τον Ολυμπιακό, ήρθε ο Νταϊφάς και μας διπλασίασε το πριμ αν πετάγαμε έξω από το Κύπελλο τον Παναθηναϊκό! Το διπλασίασε! Και είπε μάλιστα: «Είναι κρίσιμο το ματς, παίζετε όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για το ήθος του καθενός μας». Εκείνα τα λόγια μπήκαν στην ψυχή μου. Και έτσι έπαιξα και με σπασμένο χέρι να τους πατήσουμε.

Ξεφύγαμε από τον Μητρόπουλο αλλά πάντα το κάνω αυτό.

Εγώ τον Τάσο τον παραδέχτηκα πολλές φορές. Ειδικά στην Τούμπα που ήξερα τι δυσκολία υπήρχε. Τον παραδέχτηκα πολλές φορές γιατί ήταν παλικάρι! Ήταν γίγαντας παλίκαρος, φτιαχνόμουν κι εγώ μαζί του! Κι έμπαινε ο Μιχάλης Φωτίου στα αποδυτήρια και έλεγε «μπράβο ρε κουτσάβια, δεν καταλαβαίνετε τίποτα»! Να μην ξεχάσω να σου πω ένα συγκλονιστικό ματς που είχε κάνει ο Τάσος με την Εθνική.

Ποιο ματς;

Στο Γουέμπλει με την Αγγλία.

Τότε που έκανε στο τέλος τούμπες στο χορτάρι ο προπονητής ο Αρχοντίδης.

Ναι. Το να πάρεις τότε ισοπαλία από την Αγγλία σε 100.000 κόσμο στο Γουέμπλεϊ, ήταν μεγάλο πράγμα. Αρχηγός εγώ της Εθνικής, κρατήσαμε το μηδέν πίσω. Ο Τάσος ήταν η μισή ομάδα! Πολύ παλίκαρος. Πολύ παλίκαρος μιλάμε! Αξέχαστο ματς είχε κάνει. Και να σου πω κάτι για το τέλος; Άμα ξαναγεννιόμουν και ξαναέπαιζα, πάλι συμπαίκτη τον Τάσο Μητρόπουλο θα ήθελα!