Τόμισλαβ Μπούτινα: Ένας πρωταθλητής στη «σκιά» του Νικοπολίδη!

Όταν ο Ολυμπιακός αποφάσισε το καλοκαίρι του 2004 να αποκτήσει τον Νικοπολίδη, ήταν γραφτό ότι όποιος τερματοφύλακας ερχόταν το διάστημα κατά το οποίο ο Αντώνης θα είχε συμβόλαιο με τους «ερυθρόλευκους» θα έβλεπε την... πλάτη του. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Τόμισλαβ Μπούτινα. Ο διεθνής με την Εθνική Κροατίας γκολκίπερ έπιασε λιμάνι το καλοκαίρι του 2006 σε ηλικία 32 ετών. Έμπειρος, με παραστάσεις σε Ντιναμό Ζάγκρεμπ και Μπριζ, πρωταθλητής και με τις δύο ομάδες, αλλά και ένας τερματοφύλακας που δεν του ταίριαζε η θέση του αναπληρωματικού.

Ήταν ένας γκολκίπερ έτοιμος, μπαρουτοκαπνισμένος και ο οποίος είχε αφήσει τα διαπιστευτήριά του στις προηγούμενες ομάδες του. Ο Τροντ Σόλιντ, μόλις πληροφορήθηκε ότι ο Μπούτινα δεν ανανέωνε το συμβόλαιό του με την Κλαμπ Μπριζ, αμέσως ζήτησε από τη διοίκηση της πειραϊκής ΠΑΕ να τον αποκτήσει ως ελεύθερο.

Στον Μπούτινα, όπως εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος μερικά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του, είχαν υποσχεθεί ότι κατά κάποιον τρόπο θα μοιραζόταν τα παιχνίδια με τον Νικοπολίδη. Άφηναν να εννοηθεί ότι δεν θα περιοριζόταν σε κάποιες συμμετοχές μόνο στα ματς Κυπέλλου, αλλά και σε κάποια παιχνίδια πρωταθλήματος. Τελικά, είχε όλες κι όλες 4 συμμετοχές με τα ερυθρόλευκα γάντια κι αυτό οφειλόταν φυσικά στην παρουσία το Νικοπολίδη, ο οποίος με την αξία του, την ποιότητά του και την προσωπικότητά του είχε πάρει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι του.

Η κακή βραδιά στα Γιάννινα

Ο Μπούτινα αγωνίστηκε ουσιαστικά μόνο στην πρώτη του σεζόν στο λιμάνι. Είχε δύο παρουσίες στο ελληνικό πρωτάθλημα και άλλες δύο στο Κύπελλο. Στη Σούπερ Λίγκα είχε αγωνιστεί στις τελευταίες δύο αγωνιστικές με το Αιγάλεω στο «Στ. Μαυροθαλασσίτης» (1-1) και με τον Ιωνικό στη Νίκαια (5-3).

Ο Τάκης Λεμονής, που είχε διαδεχθεί τον Σόλιντ, ήθελε να τον ευχαριστήσει με αυτόν τον τρόπο για τη συνέπεια και τη συγκέντρωση που έδειχνε καθημερινά στον Ρέντη. Ποτέ δεν είχε κοροϊδέψει, ποτέ δεν είχε προκαλέσει με τη συμπεριφορά του, ποτέ δεν είχε δημιουργήσει πρόβλημα, ποτέ δεν είχε πάει στον προπονητή του για να παραπονεθεί για το γεγονός ότι μονίμως βρισκόταν στον πάγκο και στη «σκιά» του Αντώνη.

Πάντως, ο Μπούτινα, παρότι δεν έφταιγε, είχε παίξει σε εκείνο το καταραμένο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα για το Κύπελλο στους «Ζωσιμάδες». Εκείνη η ήττα με 2-0 στις 17 Ιανουαρίου 2007 έδωσε προβάδισμα πρόκρισης στον ΠΑΣ και δύο εβδομάδες αργότερα στο «Καραϊσκάκης» ο «Άγιαξ», που συμμετείχε τότε στη Β’ Εθνική, σκόραρε στην παράταση και με το τελικό 2-1 πήρε μία ιστορική για το σωματείο πρόκριση.

Ο Σηφάκης και ο τραυματισμός του

Το καλοκαίρι του 2007 ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Μιχάλη Σηφάκη από τον ΟΦΗ, με τον Λεμονή να δηλώνει όμως στη λίστα της ΟΥΕΦΑ για τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ τον Τόμισλαβ Μπούτινα ως «μπακ απ» του Νικοπολίδη. Ωστόσο, λίγο πριν από την πρεμιέρα των ομίλων της σεζόν 2007-08 με αντίπαλο τη Λάτσιο στο «Καραϊσκάκης», ο Κροάτης γκολκίπερ παθαίνει μία χοντρή ζημιά στον ώμο, με αποτέλεσμα να περάσει την πόρτα του χειρουργείου. Ο Σηφάκης τον αντικατέστησε στη λίστα της ΟΥΕΦΑ.

Αυτό ήταν… Η αρχή του τέλους για τον Μπούτινα στον Ολυμπιακό ήταν εκείνος ο τραυματισμός του στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2007, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2008 να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό του και σε ηλικία 34 ετών να βγει στην αγορά για να ψάξει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του ως ελεύθερος. Διαβάστε στο «ΦΩΣ» τι κάνει τώρα ο -πλέον 45χρονος- Τόμισλαβ Μπούτινα, ο οποίος γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1974 στο Ζάγκρεμπ.

Πρωταθλητής με την Ντιναμό

Ο Μπούτινα δεν βγήκε τόσο χαμένος από το «διαζύγιό» του με τον Ολυμπιακό. Επέστρεψε στην πατρίδα του και συγκεκριμένα πήγε στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ, στην αγαπημένη του Ντιναμό για την ακρίβεια, στην ομάδα όπου αναδείχθηκε και ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά. Στο άκουσμα της μεταγραφής του ο κροατικός Τύπος υποδέχθηκε τον 34χρονο γκολκίπερ με ύμνους και διθυραμβικά σχόλια.

Έπεσαν «μέσα» 100% οι ντόπιοι δημοσιογράφοι, καθώς ο Μπούτινα κέρδισε με το «καλημέρα» τη θέση κάτω από τα δοκάρια και έπαιξε βασικός σε 49 παιχνίδια στα δύο χρόνια που αγωνίστηκε εκεί μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό, από το 2008 έως το 2010. Σε αυτά τα 49 ματς βοήθησε την Ντιναμό Ζάγκρεμπ να κατακτήσει σε δύο χρόνια ισάριθμα πρωταθλήματα και ένα νταμπλ.

Το «αντίο» στα 36

Το καλοκαίρι του 2010 η Ντιναμό Ζάγκρεμπ τού έκανε πρόταση ανανέωσης. Ο ίδιος όμως δεν ήθελε να κοροϊδεύει. Είχε ήδη ενημερώσει τους οικείους του και τους συμπαίκτες του ότι στα 36 του θα σταματούσε το ποδόσφαιρο. Είχε περάσει και κάποιους τραυματισμούς και θεωρούσε ότι δεν θα ήταν στο ίδιο επίπεδο με αυτό που τον ήξερε ο κόσμος αν συνέχιζε την μπάλα έως τα 37 του.

Η Ντιναμό το σεβάστηκε και το καλοκαίρι του 2010 τον ευχαρίστησε δημοσίως για την προσφορά του στον σύλλογο, τονίζοντας μάλιστα σε σχετική ανακοίνωση ότι η πόρτα του κλαμπ του Ζάγκρεμπ θα είναι πάντοτε ανοιχτή. Στο «Μάξιμιρ», το «σπίτι» της Ντιναμό, πάντα θα υπάρχει μία θέση για να τον υποδεχθεί στα επίσημα ή ακόμα ακόμα και σε επίπεδο συνεργασίας, είτε ως μέλος τεχνικού τιμ είτε σε διοικητικό πόστο.

Έφυγε προς στιγμήν από το ποδόσφαιρο

Ο Μπούτινα, αποχωρώντας το 2010 από το ποδόσφαιρο, θέλησε για μερικά χρόνια να μείνει μακριά από τα φώτα. Είχε αποκτήσει με τη γυναίκα του δύο παιδιά, τη Μανταλένα (2003) και τον Χρβόγιε (2009), και ήθελε να τα χαρεί, ήθελε να τα δει να μεγαλώνουν και όχι να λείπει με τις ώρες από το σπίτι.

Αποφάσισε λοιπόν τα πρώτα χρόνια μετά την απόσυρσή του από τα γήπεδα να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην οικογένειά του. Μετακόμισε στο εξοχικό του στην περιοχή Σαλάτα. Είναι μία γειτονική πόλη του Ζάγκρεμπ. Εκεί κάθισε για αρκετά χρόνια, ασχολήθηκε πολύ με τα παιδιά του και τη σύζυγό του και αφού τα είδε να μεγαλώνουν, αποφάσισε να ξαναεμπλακεί με το ποδόσφαιρο το 2017…

Στην Αλ Νασρ του Ντουμπάι

Το 2017, όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση να ξαναμπεί στα… πράγματα και να ασχοληθεί σοβαρά με το ποδόσφαιρο από άλλο πόστο, δέχτηκε κρούση από το Ντουμπάι. Συγκεκριμένα από την Αλ Νασρ. Το συζήτησε με την οικογένειά του και πήρε το αεροπλάνο για την Αραβία, αναλαμβάνοντας την εκγύμναση των τερματοφυλάκων στη β’ ομάδα της Αλ Νασρ, αλλά και στις ακαδημίες της. Παράλληλα, δίνει τα… φώτα του και στους τερματοφύλακες της πρώτης ομάδας, ωστόσο η κύρια δουλειά του πλέον είναι να βγάζει γκολκίπερ από τις μικρότερες ομάδες της Αλ Νασρ.

Κατά το διάστημα που έμενε στη Σαλάτα με την οικογένειά του παρακολουθούσε παράλληλα και σεμινάρια για την προπόνηση των τερματοφυλάκων. Σε συνδυασμό και με την εμπειρία που είχε ως ποδοσφαιριστής, έκανε το μεγάλο βήμα και αποφάσισε να ξεκινήσει την κατά κάποιον τρόπο προπονητική καριέρα του από το Ντουμπάι, το οποίο –σύμφωνα με την οικογένειά του– μοιάζει με επίγειο παράδεισο!

Έχει και γκαλερί!

Ο Μπούτινα στο διάστημα που βρισκόταν στον Ολυμπιακό μιλούσε τακτικά στους συμπαίκτες του για την αγάπη που είχε για τη ζωγραφική. Πολλές φορές έφευγε στα ρεπό του για να παραβρεθεί σε φεστιβάλ ζωγραφικής. Τον ενδιαφέρει περισσότερο η μοντέρνα τέχνη της Κροατίας και μάλιστα στο σπίτι του έχει μία τεράστια συλλογή με πίνακες.

Εδώ και χρόνια είναι ιδιοκτήτης δικής του γκαλερί, όπου δίνει μεταξύ άλλων τη δυνατότητα σε νέους ζωγράφους να «διαφημίζουν» τη δουλειά τους. Κυρίως όμως έχει εκθέματα κορυφαίων Κροατών καλλιτεχνών.

Ενδιαφέρουν και αυτά…

* Ο Μπούτινα υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος της Εθνικής Κροατίας. Ήταν παρών στην τελική φάση του Μουντιάλ του 2002 στην Άπω Ανατολή και αποτελούσε τη δεύτερη επιλογή για τα γκολπόστ πίσω από τον Πλετίκοσα.
* Στο Γιούρο 2004 έπαιξε στη φάση των ομίλων με τη φανέλα της Κροατίας, επειδή ο Πλετίκοσα είχε τραυματιστεί σε μία προπόνηση λίγο πριν από την έναρξη του τουρνουά.
* Και στο Μουντιάλ του 2006, που έγινε στα γήπεδα της Γερμανίας, ο Μπούτινα ήταν συνεπής στο… ραντεβού του. Όπως και στις προηγούμενες διοργανώσεις, έτσι και το 2006 αποτελούσε το «μπακ απ» του Πλετίκοσα. Μετά το τέλος του τουρνουά ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα, καθώς, όπως είχε δηλώσει, ήθελε να αφοσιωθεί στην καριέρα του στους συλλόγους και να έχει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του.
* Το 2003 πηγαίνοντας στην Μπριζ δεν κατάφερε να «πιάσει» με το «καλημέρα». Χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν έναν χρόνο για να πάρει τα γάντια του βασικού και να εξελιχθεί σε μία από τις ηγετικές μορφές του βελγικού συλλόγου.
* Στον Ολυμπιακό είχε αρκετούς φίλους. Πρώτον τον Αλέκο Ράντο, τον πρώην γυμναστή τερματοφυλάκων των Πειραιωτών. Επίσης, τα πήγαινε πολύ καλά με τον «Τζόλε», τον Κοβάσεβιτς, τον Λούα Λούα, τον Γκαλέτι, τον Ζεβλάκοφ. Γενικότερα είχαν όλοι στον Ρέντη να πουν μία καλή κουβέντα για τον Κροάτη που πέρασε από τον Ολυμπιακό και άφησε το στίγμα του στα «κόκκινα» αποδυτήρια, παρότι δεν είχε τόσο ενεργό συμμετοχή στα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε τη διετία που αγωνίστηκε στον Πειραιά.

ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ
6 πρωταθλήματα Κροατίας με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ (1998, 1999, 2000, 2003, 2009, 2010)
4 Κύπελλα Κροατίας με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ (1998, 2001, 2002, 2009)
1 Σούπερ Καπ Κροατίας με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ (2010)
2 πρωταθλήματα Ελλάδας με τον Ολυμπιακό (2007, 2008)
1 Κύπελλο Ελλάδας με τον Ολυμπιακό (2008)
1 Σούπερ Καπ Ελλάδας με τον Ολυμπιακό (2007)
1 πρωτάθλημα Βελγίου με την Μπριζ (2005)
1 Σούπερ Καπ Βελγίου με την Μπριζ (2005)

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ
ΣΕΖΟΝ-ΟΜΑΔΑ-ΑΓΩΝΕΣ
1992-93 Ντιναμό Ζάγκρεμπ 103
1994-95 Κάρλοβατς (δαν.) 30
1995-96 Σάμομπορ (δαν.) 22
1996-97 Σλάβεν Μπελούπο (δαν.) 31
2003-06 Μπριζ 61
2006-08 Ολυμπιακός 4
2008-10 Ντιναμό Ζάγκρεμπ 49