Ο Νίκος Χατζόπουλος για μια άγνωστη πτυχή της μεταγραφής του Κώστα Πολυχρονίου στον Ολυμπιακό

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Επειδή το «ΦΩΣ» γράφει ιστορία τόσα χρόνια, και συνεχίζει όπως με αυτές τις έξτρα εκδόσεις που βγάζουμε για μεγάλους παίκτες του Ολυμπιακού, πρέπει να συμπληρώσουμε κάτι στο αφιέρωμα για τον Πολυχρονίου. Μας το ζήτησε ένας άνθρωπος-σταθμός στην καριέρα του μεγάλου αυτού παίκτη, και δεν μπορούσα να αρνηθώ. Είναι ο Νίκος Χατζόπουλος. Η σύζυγος του μακαρίτη του Πολυχρονίου μου είπε στη συνέντευξη ότι ένας παλιός ανταποκριτής με το όνομα Νίκος Χατζόπουλος πήγε τον Κώστα στον Ολυμπιακό μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού. Το έγραψα. Πήρε λοιπόν χθες ο κ. Χατζόπουλος στο «ΦΩΣ», με αναζήτησε, και μου αφηγήθηκε την ιστορία. Είναι απολαυστική. Ο άνθρωπος αυτός ήταν από τους πρώτους ανταποκριτές του «ΦΩΤΟΣ» και ήξερε τον Θόδωρο Νικολαΐδη από πριν, από την εποχή που ήταν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στην Αθλητική Ηχώ! Είναι 88 χρονών σήμερα.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 4/12/2018

Εσείς ήσασταν ανταποκριτής από χόμπι, έτσι δεν είναι; Και φανατικός Ολυμπιακός.

Ναι, ήμουν Ολυμπιακός, γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, από Μουράτη και Ρωσσίδη και Δαρίβα, μετακομίσαμε στην Παιανία λόγω του πατέρα μου και έγραφα ανταποκρίσεις που τις έδινα στο Θόδωρο Νικολαίδη για τον Παμπαιανικό. Να φανταστείς από την εποχή που ο Θόδωρος δεν είχε ανοίξει καν το «ΦΩΣ» ακόμα, αλλά ήταν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στην Αθλητική Ηχώ. Εγώ είμαι Γυμνασιάρχης συνταξιούχος.

Πείτε μου λοιπόν την ιστορία.

Όταν αποφάσισα να τον πάω στον Ολυμπιακό 17 χρονών γιατί ήταν τρομερό ταλέντο, φώναξα τον Κώστα και του λέω «θέλεις να σε πάω στον Ολυμπιακό»; Εκείνος ήταν ΑΕΚ και τα έχασε. Εγώ ήξερα τον Θόδωρο Νικολαΐδη στο «ΦΩΣ», ήξερα και τους Χέλμηδες. Είχα υπάρξει και συμμαθητής με την αδερφή του Κώστα. Νέος ήμουν και εγώ, 22 χρονών τότε. Αφού μου είπε το «ναι» ο Κώστας, ζήτησα να συναντήσω και τον πατέρα του. Φτωχόπαιδο ήταν, του λέω του πατέρα του «ο μικρός θα μεγαλουργήσει». Και υπόψη, από όλα αυτά που θα ακούσεις, εγώ δεν πήρα ποτέ δεκάρα. Ό,τι έκανα ήταν αφιλοκερδώς από την αγάπη μου στον Ολυμπιακό και στο παιδί. Πριν τον πάω στους Χέλμηδες, το είχα πει και στον Θόδωρο Νικολαΐδη. Μου λέει «σίγουρα είναι μεγάλο ταλέντο»; Του λέω «θα δεις».

Τι έγινε λοιπόν με τους Χέλμηδες;

Πάω στο γήπεδο μαζί με το παιδί, αδύνατο παιδί, κοντούλης, και βλέπω τον Βαγγέλη με τον Γιάννη να κοιτάζονται ειρωνικά μεταξύ τους. Αργότερα μου είπαν ότι κάποια στιγμή είπαν μεταξύ τους «ρε τι είναι αυτό το φρούτο που μας έφερε, μας κοροϊδεύει»; Τον ντύνει ο φροντιστής ο Κτενάς, τον παίρνει ο Γιάννης Χέλμης και βγαίνουν έξω στο γήπεδο. Κάθομαι εγώ με τον Βαγγέλη Χέλμη σε δύο καρέκλες και συζητάμε θέματα για πειραϊκό ποδόσφαιρο. Και ξαφνικά εκεί που συζητάμε, ενώ κοίταγα τον Βαγγέλη, πετάγεται αυτός από την καρέκλα και μου λέει «κοίτα, κοίτα! Ρε τι σουτ έχει ο μικρός». Και έπειτα από λίγο ξαναφωνάζει «κοίτα, κοίτα, τρέξιμο»! Κι έπειτα από λίγο «κοίτα, κοίτα, τεχνική, ρε τι είναι τούτος»! Του λέω «δεν έχεις δει τίποτα, το παιδί είναι τρακαρισμένο, είναι τρομαγμένο, δεν σου είπα ότι είναι μεγάλο ταλέντο»; Περνάει λοιπόν μισή ώρα και έρχεται με τον μικρό ο Γιάννης Χέλμης κρατώντας τον αγκαζέ. Και εκεί λέει λόγια που δεν έχω ξεχάσει ποτέ.

Πείτε μου τι είπε.

Ήταν ξετρελαμένος, δεν πίστευε αυτό που είχε γίνει. Γυρνάει και λέει «Βαγγέλη και Νίκο, αυτό το παιδί δεν έχει γεννηθεί σε αυτόν τον πλανήτη! Έχει έρθει από άλλο πλανήτη και τέτοια ταλέντα πέφτουν στον πλανήτη μας κάθε 200 χρόνια»!

Έτσι είπε; Ποδόσφαιρο δεν υπήρχε πριν από 200 χρόνια!

Έτσι είπε ακριβώς. Ότι έχει έρθει από άλλη πλανήτη και τέτοια ταλέντα πέφτουν στη γη κάθε 200 χρόνια. Φωνάζει λοιπόν φωτογράφο επί τόπου και του βγάζει φωτογραφίες και δελτίο. Και πάω κατευθείαν στον Θόδωρο Νικολαΐδη και τα λέω. Οι Χέλμηδες μου είπαν το εξής: «Έχουν έρθει κατά καιρούς πολλοί να τους δοκιμάσουμε. Μέχρι και με πιστόλια μας έχουν φέρει παίκτες! Υπό πίεση. Αλλά τους απορρίπτουμε. Τέτοιο πράγμα σαν τον μικρό δεν έχουμε ξαναδεί, όταν τον είδαμε έτσι μικρόσωμο και αδύνατο δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Πρέπει να τον δυναμώσουμε όμως». Και του έδιναν ένα χαρτζηλίκι και είχαν κανονίσει να πηγαίνει κάπου να τρώει πολύ να πάρει τα πάνω του! Διότι μου είπαν και το άλλο. «Έτσι όπως είναι τώρα, αν κοντράρει τη μπάλα με τον Νικολόπουλο και τον Παπαγεωργίου θα τον πετάξουν πίσω».

Ποιοι ήταν αυτοί;

Ο Νικολόπουλος ήταν ένας επιθετικός του Παναθηναϊκού, σκοτώστρα! Ο Παπαγεωργίου ήταν επιθετικός της ΑΕΚ, ακόμα πιο σκοτώστρα! Θυμάμαι και το πρώτο ματς που είχε παίξει ο Πολυχρονίου πιτσιρικάς με τον Ολυμπιακό. Δεν θα ξεχάσω τι είχε κάνει ο Θόδωρος Νικολαΐδης.

Πείτε μου και αυτήν την ιστορία.

Ήταν ένα φιλικό με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Πήγαμε να τον δούμε μαζί με τον Θόδωρο και με άλλους, παρέα. Είχε γράψει το «ΦΩΣ» ότι θα ήταν το πρώτο ματς του πολύ ταλαντούχου Κώστα Πολυχρονίου. Το παιδί ήταν τρακαρισμένο και έχασε 3 σπάνιες ευκαιρίες να σκοράρει! Έπαιζε μέσα αριστερά. Παίρνω τον μικρό από το χέρι και πάμε στα γραφεία του «ΦΩΤΟΣ» να βρούμε τον Θόδωρο μετά, στην Πειραιώς ήταν τότε τα γραφεία. Δεν ήθελε να πάει ο μικρός, φοβόταν. Πάμε στον Θόδωρο Νικολαΐδη λοιπόν και λέει ο εκδότης του «ΦΩΤΟΣ»: «Δεν θα γράψουμε για τις τεράστιες ευκαιρίες που έχασε, θα τον στηρίξουμε τον μικρό διότι είναι μεγάλο ταλέντο». Και πράγματι το παιδί καθιερώθηκε και έπαιξε 15 χρόνια στον Ολυμπιακό, μόνο στον Ολυμπιακό έπαιξε, δεν πήγε σε άλλη ομάδα, και έγινε αρχηγός του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Κάποια στιγμή είχε σηκώσει λίγο μύτη και προς εμένα και προς τον Θόδωρο. Και μου λέει ο Νικολαΐδης: «Να του πεις να ανάψει ένα καντήλι και να βάλει 3 φωτογραφίες πάνω από το καντήλι. Στη μία να είσαι εσύ, στην άλλη να είναι οι δύο Χέλμηδες, και στην άλλη εγώ».

Άλλη ιστορία;

Θα σου πω κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ήμουν στη Δράμα φαντάρος και ανέβηκε ο Ολυμπιακός να παίξει με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Παίρνω άδεια και πάω στο αεροδρόμιο να υποδεχτώ τον Κώστα και την ομάδα του Ολυμπιακού. Οι Χέλμηδες με αγκάλιαζαν και μου είπαν να πάω να κοιμηθώ στο ξενοδοχείο που θα κατέλυε η ομάδα. Όμως όταν πήγαμε, το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο. Μου λέει ο ιδιοκτήτης «έχω ένα διπλό κρεβάτι, θέλεις να κοιμηθείς μαζί με ένα φοιτητή που έχουμε εδώ»; Του λέω «εντάξει, ένα βράδυ είναι». Ξέρεις ποιος φοιτητής ήταν αυτός;

Ποιος ήταν;

Ήταν αυτός που έβαλε φωτιά στο προξενείο της Τουρκίας λίγους μήνες αργότερα, και έπειτα από αυτό ξέσπασαν τα γεγονότα με τους Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν Έλληνας μουσουλμάνος, άπταιστα τα ελληνικά του, φοιτητής στη νομική. Εκείνο το βράδυ αρπαχτήκαμε στο ξενοδοχείο διότι ήταν ανθέλληνας, μου έλεγε πράγματα που ήταν ανθελληνικά! Εγώ κατάγομαι από τη Μικρά Ασία, κι εσύ φαντάζομαι βλέποντας το όνομά σου. Από πού είναι η καταγωγή σου;

Είμαι βέρος Πειραιώτης, γεννήθηκα και μεγάλωσα και ζω πάντα στο Νέο Φάληρο. Ο παππούς μου όμως από το σόι του πατέρα μου ήταν από την Καισάρεια, από την Μουταλάσκη.

Κι εγώ είμαι από την Καισάρεια! Ξέρεις πόσο αγαπάμε την Ελλάδα οι Έλληνες που έχουμε καταγωγή από εκείνα τα χώματα. Τρελάθηκα λοιπόν με εκείνον τον τύπο. Και λίγους μήνες μετά έκανε την προβοκάτσια. Ξέχασα να σου πω ότι ο Παναθηναϊκός είχε πάρει από την ομάδα του Πολυχρονίου και της περιοχής μας, τον Παμπαιανικό, έναν καλό παίκτη τον Στάμου ο οποίος ήταν και Παναθηναϊκός. Και ήθελε να πάρει και τον Κώστα, αλλά τους προλάβαμε. Η πλάκα είναι ότι ο Στάμου που τότε ήταν το αστέρι στον Παμπαιανικό έπαιξε ελάχιστα ματς στον Παναθηναϊκό, ενώ ο Πολυχρονίου έγινε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου! Δεν τον είδατε να παίζει τον Πελέ που ήταν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου τότε. Τον έλιωσε. Ήταν στυλοβάτης της ομάδας ο Πολυχρονίου, γρήγορος, δυνατός, σουτάρες είχε, μπάλα ήξερε.

Ποιον θεωρείτε καλύτερο παίκτη που έχετε δει στον Ολυμπιακό; Μπέμπη ή Μουράτη;

Ο Μπέμπης ήταν καλλιτέχνης. Ο Μπέμπης ήταν. Ο Βαγγέλης Χέλμης μου είχε πει για τον Μουράτη το εξής: «Ο Θεός δίνει ένα χάρισμα σε κάθε άνθρωπο. Στον Μουράτη έδωσε τα πόδια. Πάνω από τα πόδια όμως μυαλό δεν υπάρχει»... Να ξέρεις πάντως κάτι για τον Μουράτη που μου έχει πει ο ίδιος ο Πολυχρονίου: «Ό,τι έβγαζε, το μοίραζε. Έδινε τα λεφτά στους άλλους. Και δεν του έμενε ποτέ φράγκο». Είχε χρυσή καρδιά. Και ήταν όλη του η ζωή το γήπεδο του Ολυμπιακού, εκεί έμενε δίπλα.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να πείτε;

Ο πατέρας της Ελένης, της γυναίκας του, που σου έδωσε τη συνέντευξη, δεν τον ήθελε για γαμπρό!

Ναι, μου το υπονόησε...

Δεν τον ήθελε γιατί οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν καλή φήμη τότε, και επίσης η Νίτσα όπως την ξέρουμε εμείς, ήταν από πλούσια οικογένεια. Τον έπιασα λοιπόν τον πατέρα της τότε και του είπα μία φράση: «Άσε το κορίτσι να τον παντρευτεί, αυτός μια μέρα θα είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα». Και έτσι έγινε.