O Σισέ σούπερ... φουλ μπακ και το «τούρμπο» της Σαχτάρ

Για τη σημασία του φιλικού αγώνα του Ολυμπιακού με την Σαχτάρ, απλώς να προσθέσουμε ότι θα αποτελέσει ένα ακόμη ξεχωριστό κεφάλαιο στα μεγάλα παιχνίδια κοινωνικού χαρακτήρα που έχει δώσει στην ιστορία της η πειραϊκή ομάδα. Θα μνημονεύεται για χρόνια. Τα πολιτικά πάντα εκτός Ολυμπιακού. Η ανθρωπιά πάντα εντός.

Είχε και αγωνιστικό ενδιαφέρον, όμως, ο αγώνας με την ουκρανική ομάδα που εμφανίστηκε μόνο με γηγενείς ποδοσφαιριστές και μάλιστα με κάποιους που ανήκουν και σε άλλα κλαμπ της χώρας, της Μαριούπολης, της Λβιβ ή της Μέταλιστ. Για τον Ολυμπιακό ήταν μια πιο δυνατή πρόβα απ' όσο θα περίμενε, διότι μπορεί η Σαχτάρ να μην είχε τους Βραζιλιάνους της και να ήταν φανερά ανέτοιμη, αλλά η ποιότητά της σε πολλά σημεία του αγώνα ήταν ολοφάνερη. Τόσο σε συνδυασμούς, όσο και σε ατομική ποιότητα. Πολλοί έμειναν με ανοιχτό το στόμα με τον 21χρονο αριστερό εξτρέμ Μιχάιλο Μούντρικ που στο πρώτο μέρος ειδικά και μέχρι να κουραστεί κάποια στιγμή στην επανάληψη (ή να εξουδετερωθεί αρκετά από τον πολύ καλό Λαλά) έκανε μαγικά πράγματα στο γήπεδο. Η προσοχή όλων μπορεί να είχε στραφεί σε Φορτούνη και Βαλμπουενά που ήταν πολύ ζωντανοί στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και με τη δική τους ποιότητα φυσικά να ξεχωρίζει, αλλά ο ξανθομάλλης Ουκρανός είχε ορισμένες απολαυστικές ενέργειες. Τόσο σε ταχύτητα (κυρίως) όσο και σε τεχνική. Ο Μούντρικ είναι διεθνής με τις μικρές εθνικές ομάδες της Ουκρανίας, έχει συμβόλαιο μέχρι το 2026 και κοστολογείται τώρα 4 εκ. ευρώ, αλλά είναι σίγουρο ότι η τιμή του θα ανεβεί πολύ. Και μοιάζει σύντομα να είναι για μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Από πλευράς Ολυμπιακού αυτός που ξεσήκωσε τον κόσμο ήταν ο Παπέ Σισέ. Σε θέση αριστερού μπακ ήταν διαρκώς στην επίθεση, με σπριντ και ντρίμπλες που θα ζήλευαν πολλοί εξτρέμ. Είναι φανερό ότι ο Σενεγαλέζος βρίσκεται σε σούπερ κατάσταση ψυχολογικά, έχει τρομερή αυτοπεποίθηση και η πρόσφατη κατάκτηση του Κόπα Άφρικα μαζί με την πρόκριση στο Μουντιάλ (όπου είχε ενεργότατο ρόλο κόντρα στην Αίγυπτο) τον έχουν βοηθήσει αφάνταστα. Όπως κι ο ίδιος τον Ολυμπιακό, με το συγκεκριμένο φιλικό να δίνει ακόμη μία προοπτική στον Μαρτίνς για τα αριστερά της άμυνας εφόσον τη χρειαστεί.

Και κάτι για τον Ονιεκούρου. Προφανώς δεν έχει πείσει. Δεν έχει δείξει. Κι όταν θέλει, ίσως δεν μπορεί. Όμως το να μπαίνει στο παιχνίδι και να αρχίζει με διάθεση να κάνει μια κούρσα, να χάνει την μπάλα και να αποδοκιμάζεται «με τη μία», δεν έχει κάποιο νόημα. Για έναν παίκτη που μετά και μέχρι το τέλος απλά περπατούσε, αλλά και για έναν παίκτη που έχει κοστίσει πολλά εκατομμύρια στον Ολυμπιακό και δεν υπάρχει κανένα όφελος από την πλήρη αποδόμησή του.