Υποχρεωτικός αριθμός Ελλήνων ποδοσφαιριστών στην ενδεκάδα

Κατρακυλάει η Ελλάδα στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ, κατρακυλάνε οι σύλλογοι, κατρακυλάει η Εθνική, δεν πέφτουμε μόνο στους αριθμούς αλλά και στην απήχηση που έχει το ποδόσφαιρο στην ελληνική κοινωνία.

Δεν έχει καμία σχέση το δέσιμο που είχε παλιά ο ελληνικός λαός με τις ομάδες του συγκριτικά με το σήμερα. Καμία σχέση. Κάποτε ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός γεμίζανε συνέχεια το ΟΑΚΑ με 74.000 κόσμο. Κάποτε έπαιζε ο Ηρακλής και γέμιζε το Καυτανζόγλειο με 40.000 κόσμο. Θέλετε με ΠΑΟΚτσήδες και Αρειανούς μαζί; Γέμιζε όμως σε αγώνες του Ηρακλή. Κάποτε έπαιζε ο Εθνικός με τον Ηρακλή στο Καραϊσκάκη και γέμιζε το Καραϊσκάκη για να δει ο κόσμος της Αττικής από κοντά τον Χατζηπαναγή.

Μιλάω με πολλούς μέσω των συνεντεύξεων. Πολύ κακό έχει κάνει το ότι οι ομάδες γέμισαν με ξένους. Το λένε μέχρι και βετεράνοι ποδοσφαιριστές που είναι η ζωή τους το ποδόσφαιρο, η δουλειά τους ήταν το ποδόσφαιρο -κι όμως πια δεν τους ελκύει. Πόσω μάλλον ο απλός φίλαθλος κόσμος. Και δεν μιλάμε για τους λίγους φανατικούς, μιλάμε για τις μεγάλες μάζες.

Όμως για να δούμε κάτι: από πότε άρχισε αυτή η κατρακύλα των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη καθώς και η κατρακύλα της Εθνικής; Ναι, ίσως να είναι σύμπτωση, αλλά είναι γεγονός: η κατρακύλα των συλλόγων μας και της εθνικής μας ομάδας άρχισε από τότε που γεμίσανε οι ομάδες με ξένους.

Πότε ήταν οι διακρίσεις του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη; Όταν ήταν γεμάτος Έλληνες παίκτες. Πότε ήταν οι διάκριση της ΑΕΚ του Μπάρλου στην Ευρώπη; Όταν ήταν γεμάτη Έλληνες. Πότε ήταν η τελευταία μεγάλη πορεία ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός που έφτασε μια ανάσα από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ; Όταν ήταν γεμάτος με Έλληνες παίκτες. Θυμίζω την εντεκάδα του Ολυμπιακού σε εκείνη την πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ που είχε βγάλει μάτια η ομάδα του Μπάγεβιτς. Η ενδεκάδα του μοιραίου αγώνα με τη Γιουβέντους, που ο αέρας στέρησε το όνειρο στο τέλος και πήρε απρόσμενη πορεία η μπάλα στο γκολ του Κόντε, τη σεζόν 1998-99: Ελευθερόπουλος, Καραταΐδης, Αμανατίδης, Ανατολάκης, Μαυρογενίδης, Γεωργάτος, Πουρσανίδης, Καραπιάλης, Γιαννακόπουλος, Τζόρτζεβιτς, Γκόγκιτς. Έλληνες! Ο Γκόγκιτς ήταν Κύπριος πολίτης με καλά ελληνικά και ο Τζόρτζεβιτς σαν Έλληνας, έγινε άλλωστε Έλληνας μετά. Κι αυτός μίλαγε καλά ελληνικά.

Αλλά και η εθνική μας ομάδα πότε έκανε τον άθλο του 2004 που πήρε το Γιούρο; Όταν ακόμα στις ελληνικές ομάδες έπαιζαν πολλοί Έλληνες παίκτες. Τα προηγούμενα χρόνια του άθλου έπαιζαν κυρίως Έλληνες παίκτες, δεν είχε αρχίσει η «Βαβέλ» που ζούμε εσχάτως.

Θυμίζω ότι έναν χρόνο πριν πάρει η Εθνική το Γιούρο, στο μεγάλο και ιστορικό ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στη Ριζούπολη, τότε που ακόμα ζούσε και ανέπνεε όλη η Ελλάδα για το ελληνικό πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός νίκησε 3-0 τον Παναθηναϊκό και πήρε τον έβδομο σερί τίτλο του κάνοντας ρεκόρ με εντεκάδα που είχε πολλούς Έλληνες! Η εντεκάδα εκείνου του ιστορικού αγώνα ήταν: Κατεργιαννάκης, Βενετίδης, Άντζας, Αμανατίδης, Κωστούλας, Καρεμπέ, Ζέτερμπεργκ, Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλος, Τζιοβάνι, Χούτος. Οκτώ Έλληνες στην εντεκάδα και είχαν παίξει αλλαγή άλλοι δύο Έλληνες, ο Νινιάδης και ο Ανατολάκης!

Και στον Παναθηναϊκό ήταν επτά Έλληνες στην εντεκάδα και είχαν παίξει άλλοι δύο Έλληνες αλλαγή! Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Κυργιάκος, Καραγκούνης, Μπασινάς, Λυμπερόπουλος και αλλαγές ο Γκούμας με τον Κωνσταντίνου, ο οποίος ήταν Κύπριος αλλά είναι Έλληνες οι Κύπριοι.

Δεν είναι κουτοί οι εγχώριοι ποδοσφαιριστές, ούτε κουτσοί, έχουν ταλέντο. Απόδειξη ότι μέσα σε μια διετία πήραν πανάκριβες μεταγραφές στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, στο πιο ακριβό πρωτάθλημα του πλανήτη, δύο ελληνόπουλα, ο Τσιμίκας και ο Τζόλης. Στην Πρέμιερ Λιγκ στην Αγγλία.

Όταν δεν παίζουν όμως πολλοί Έλληνες, αφού και οι μικρές ομάδες γεμίζουν με ξένους, πώς να εξελιχθούν πολλοί; Όταν εγώ πήγα στο «ΦΩΣ», ήμουν νέο παιδί, αν δεν μου έδινε χώρο να «παίξω μπάλα» ο Θόδωρος Νικολαΐδης, πώς να μάθαινα τη δουλειά, πώς να εξελισσόμουν; Ο ποδοσφαιριστής θέλει αγώνες, θέλει τριβή, θέλει υπομονή και προοπτική, θέλει χώρο. Οι ελληνικές ομάδες τα τελευταία χρόνια γέμισαν με ξένους παίκτες. Βλέπεις ενδεκάδες με έναν Έλληνα ή με δύο Έλληνες.
Και τι σύμπτωση -αν είναι σύμπτωση: από τότε που γέμισαν οι ελληνικές ομάδες ξένους, δεν υπάρχει καμία μεγάλη διάκριση ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη, έχουμε κατρακυλήσει στο ράνκινγκ της ΟΥΕΦΑ και πάει από το κακό στο χειρότερο η εθνική ομάδα. Και εμπορικά πέφτει το προϊόν, με λιγότερα έσοδα και λιγότερη απήχηση στον λαό.

Τι άλλο περιμένουν λοιπόν για να πάρουν την απόφαση να κάνουν ό,τι γίνεται από φέτος στην Τουρκία; Επειδή και οι Τούρκοι έπεσαν πολύ στο ποδόσφαιρο, ούτε οι σύλλογοί τους πια φέρνουν διακρίσεις στην Ευρώπη ούτε η εθνική τους ομάδα πάει καλά, αποφάσισαν να βάλουν υποχρεωτικό αριθμό Τούρκων ποδοσφαιριστών στις ενδεκάδες. Δεν επιτρέπεται πια να υπάρχει τουρκική ομάδα που να μην έχει όλο το 90λεπτο τρεις τουλάχιστον Τούρκους στην εντεκάδα! Ξεκινούν με τρεις τουλάχιστον Τούρκους και στη συνέχεια, αν γίνει αλλαγή Τούρκος, πρέπει να μπει στη θέση του Τούρκος, ώστε σε όλο τον αγώνα να μην παίζουν με λιγότερο από τρεις Τούρκους.
Και από του χρόνου θα τον ανεβάσουν τον αριθμό και θα τους κάνουν τέσσερις τους Τούρκους υποχρεωτικά στην εντεκάδα! Δώσανε χρόνο στις ομάδες για να ετοιμαστούν στις μεταγραφές και στα ρόστερ τους.

Ας κάνουμε και εμείς το ίδιο. Για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Και όχι να ξεκινήσουμε από του χρόνου με τρεις Έλληνες στην εντεκάδα, αλλά με τέσσερις. Ας προσπαθήσουν οι ομάδες να αναδείξουν Έλληνες, να βρουν Έλληνες. Γιατί πληρώνουν άλλωστε τις ακαδημίες, τους προπονητές, τους σκάουτερ;

Έξυπνοι άνθρωποι είναι οι παράγοντες των ομάδων, μπορούν να τα καταφέρουν. Πολύ έξυπνος άνθρωπος είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, έξυπνος ο Σαββίδης, έξυπνος ο Μελισσανίδης, έξυπνος ο Αλαφούζος, έξυπνος ο Καρυπίδης. Αυτοί που έχουν το χρήμα και βάζουν το χρήμα, πρέπει να βάλουν τους κανόνες. Να υπάρχει ισονομία για όλες τις ομάδες με υποχρεωτικό αριθμό συμμετοχής Ελλήνων παικτών στις ελληνικές διοργανώσεις. Αλλιώς δεν υπάρχει προκοπή και μέλλον για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ούτε αγωνιστικά ούτε εμπορικά.

Χρειάζεται επίσης κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων, να έχουν περισσότερα έσοδα οι μικρές ομάδες, ώστε να είναι πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα. Όπως γίνεται στην Αγγλία που τις μικρές ομάδες δεν τις έχουν του πεταμού. Ευχής έργον θα ήταν να βοηθούσε η ΕΡΤ, ώστε να μπει το ελληνικό ποδόσφαιρο στα σπίτια του λαού. Να βοηθήσει η κυβέρνηση που χώνει λεφτά δεξιά και αριστερά. Και μείωση ομάδων χρειάζεται με περισσότερους γύρους, να βλέπεις περισσότερα δυνατά ματς.
Τρία πράγματα χρειάζονται, τρεις τομές. Αλλά για να γίνουν αυτά, πρέπει να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να πάρουν γενναίες αποφάσεις.