Οι τρεις τερματοφύλακες!

Μπουφόν στον Ολυμπιακό, κύριοι! Σύμφωνα με το «Tuttosport», ο θρυλικός Ιταλός πορτιέρε, ο οποίος εσχάτως ζεσταίνει τον πάγκο της Γιουβέντους, ψάχνει απεγνωσμένα τον επόμενο σταθμό της καριέρας του (μόλις 43 ετών είναι άλλωστε), με τους πρωταθλητές Ελλάδας να φιγουράρουν στη σχετική shortlist.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα φαινόταν χρήσιμος ο τεράστιος αλλά και υπέργηρος πορτιέρε (sic) στον Ολυμπιακό σήμερα. Όλη αυτή η ιστορία, όμως, φέρνει στην επιφάνεια ένα υπέροχο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή ο Πέδρο Μαρτίνς. Είναι υπέροχο το γεγονός πως για πρώτη φορά η ομάδα διαθέτει τρεις πρωτοκλασάτους, εξαιρετικούς τερματοφύλακες! Πρώτος όλων ο παγκόσμιας κλάσης Ζοσέ Σα. Ο διεθνής με τους νυν πρωταθλητές Ευρώπης ακόμη και σε μια λιγότερο καλή χρονιά όπως η φετινή κατέβασε… ρολά, χαρίζοντας πολύτιμους βαθμούς και νίκες. Πλάι του ο Κωνσταντίνος Τζολάκης. Ένα φαινόμενο μόλις 18 ετών, που όποτε χρειάστηκε (πολλές φορές στα βαθιά) έδειξε πως αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη. Ο τρίτος της παρέας, ο Όγκμουντουρ Κρίστινσον, δεν πάει πίσω. Εν ενεργεία διεθνής με την Εθνική Ισλανδίας, έχει και αυτός εντυπωσιάσει με τη σταθερότητα και την εργατικότητά του.

Να θυμίσουμε εδώ πως ουκ ολίγες χρονιές ο Ολυμπιακός δεν διέθετε κανέναν πραγματικά αξιόπιστο τερματοφύλακα στις τάξεις του. Όταν π.χ. ο Νίκος Σαργκάνης έφυγε για τον ΠΑΟ το καλοκαίρι του 1985, ο Θρύλος χρειάστηκε να περιμένει πάνω από δεκαετία μέχρι να βρει τον άξιο διάδοχό του στο πρόσωπο του Δημήτρη Ελευθερόπουλου. Ακόμα όμως και τις εποχές όπου ο Ολυμπιακός παρουσίαζε δυνατή επιλογή στον «άσο», η «ρεζέρβα» ήταν συνήθως κάποιος βετεράνος, κάποιος δευτεροκλασάτος, κάποιος νέος που δεν τον ξέραμε καν. Έτσι, όποτε ο βασικός τερματοφύλακας τραυματιζόταν, κρύος ιδρώτας έλουζε παίκτες, προπονητή και οπαδούς. Πρόσφατα ο Ολυμπιακός έχασε δύο σημαντικότατες ευρωπαϊκές προκρίσεις λόγω της ανεπάρκειας των αναπληρωματικών γκολκίπερ του: το 2017 όταν ο ανεκδιήγητος Λεάλι ρούφηξε ό,τι πήγε προς το τέρμα στους δύο αγώνες με την Μπεσίκτας και το καλοκαίρι του 2020 με τη Γουλβς όταν ο (συμπαθής κατά τα άλλα, μα ως εκεί) Μπομπί Αλέν βάλθηκε να κυνηγάει τον παλιόφιλο, τον Ποντένσε, υποπίπτοντας σε ένα από τα πιο κουτά πέναλτι της «ερυθρόλευκης» Ιστορίας. Τώρα πίσω από τον Σα υπάρχουν και Τζολάκης και Κρίστινσον, εγγύηση x 2.

Κάπου εδώ, όμως, αρχίζει το πρόβλημα. Η διαχείριση μιας τέτοιας πρωτόγνωρης κατάστασης απαιτεί μεγάλη προσοχή από την τεχνική ηγεσία. Βλέπετε, η θέση του τερματοφύλακα έχει ιδιαιτερότητες. Δεν μπορείς να βολέψεις δύο και τρεις στην ενδεκάδα. Αναγκαστικά ο ένας θα παίζει, ο άλλος θα είναι στον πάγκο και ο τρίτος στην εξέδρα. Με δεδομένο ότι ο Σα θα ξεκινήσει βασικός και τη νέα περίοδο, ο Μαρτίνς οφείλει να βρει τη χρυσή τομή που θα του επιτρέψει να κρατάει τους άλλους δύο σε εγρήγορση αλλά και να τους αποδεικνύει διαρκώς πως τους εμπιστεύεται. Ειδικά στην περίπτωση του Τζολάκη θα χρειαστούν ιδιαιτέρως λεπτοί χειρισμοί, ώστε αυτός ο απίστευτα ταλαντούχος γκολκίπερ να μην «καεί», καθώς αποτελεί τεράστια επένδυση για το μέλλον της ομάδας.