VARάτε με κι ας κλαίω…

«H μεγαλύτερη κατάκτηση της διοίκησης ήταν η έλευση του VAR» είπε στην ΕΡΤ ο Βαγγέλης Γραμμένος, απερχόμενος πλέον πρόεδρος της ΕΠΟ, όταν του ζητήθηκε να κάνει έναν σύντομο απολογισμό των 3,5 ετών που ζέσταινε τη θέση στην οποία θα καθίσει σε λίγο ο Τεό Ζαγοράκης.

Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως χαρακτηρίζεται ως επίτευγμα κάτι που έχει συμβεί ακόμη και σε νησιωτικές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Απλώς θα εκμεταλλευτώ την ασίστ που μου δίνει ο κύριος Γραμμένος για να πω δυο φωνήεντα σχετικά με αυτήν τη σούπερ ντούπερ κΕνοτομία (με -Ε, σωστά το γράφω) που έχει συγκλονίσει το ποδόσφαιρο τα τελευταία τρία χρόνια.

Ας θυμηθούμε εμείς οι Ολυμπιακοί εκείνη την όμορφη (κατά τα άλλα) αυγουστιάτικη βραδιά του 2020, όταν το γκολ του Καμαρά ακυρώθηκε επειδή στην αρχή της φάσης η χούφτα του Ελ Αραμπί ήταν εκτεθειμένη πίσω από τους Άγγλους αμυντικούς. Όχι, ο διαιτητής εκείνου του αγώνα δεν ήταν «πιασμάν» ούτε και κανείς διαιτητής στον κόσμο θα ακύρωνε Π.V. (Προ VAR) ένα τέτοιο γκολ. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έχασε την ευ­καιρία να διεκδικήσει μια ιστορική πρόταση απέναντι σε μια ομάδα που για 180 λεπτά δεν έδειξε να είναι καλύτερη σε κανένα επίπεδο.

Υπάρχουν άπειρα τέτοια παραδείγματα, με πιο τραγελαφικό αυτό στον πρόσφατο αγώνα Ντόρτμουντ - Σεβίλλη για το Champions League, όταν έγινε πέναλτι που δεν δόθηκε στον Χάαλαντ, μετά από λίγο οι Γερμανοί σκόραραν, αλλά ο διαιτητής, αφού έτρεξε στο VAR, ακύρωσε το γκολ και έδωσε το πέναλτι. Ακόμα και ο πανάρχαιος νόμος της αλάνας «Πέναλτι + γκολ = γκολ» ακυρώθηκε στην πράξη.

Το χειρότερο όμως είναι άλλο: έχει καταντήσει αηδία να μπαίνει ένα γκολ, να γίνονται ένα κουβάρι οι ποδοσφαιριστές, να πανηγυρίζει ο κόσμος στις εξέδρες και μετά να κοιτάνε όλοι με τρόμο τον διαιτητή να έχει το δάχτυλο στο αυτί και να ακούει κάτι τύπους που κοιτάνε ένα μόνιτορ για να αποφασίσουν αν το γκολ πρέπει να μετρήσει.

Ο στημένος διαιτητής μια χαρά θα σε καθαρίσει, με και χωρίς VAR. Δυο-τρία φαουλάκια σε καλό σημείο, μια (πρώτη) κίτρινη στα δύο σέντερ μπακ κι έγινε η δουλειά. Έτσι άλλωστε λειτουργούν οι «επαγγελματίες». Το «σφά­ξιμο με το μπαμπάκι» που λέμε.

Κακά τα ψέματα όμως. 99 στις 100 φορές τα διαιτητικά λάθη δεν είναι εσκεμμένα. Και αποτελούν ένα κομμάτι του παιχνιδιού. Άλλωστε, ποια η γοητεία της μπάλας αν δεν μπορείς να αναφωνήσεις «το κοράκι μάς έσφαξε»; Άσε που δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να πιστεύει πως όντως η διαιτησία βελτιώθηκε με το VAR.

Αφήστε λοιπόν τον κόσμο να δει μπάλα. Το αληθινό ποδόσφαιρο παίζεται πάνω στο χορτάρι. Στις οθόνες μόνο FIFA και Pro.