Το (Εμβι)λάθος του Ολυμπιακού στο Βόλο...

Για να αποφασίσει ο Πέδρο Μαρτίνς να βάλει στο ματς με τον Βόλο (αμέσως μετά την Ολλανδία και πριν από τη ρεβάνς του Κυπέλλου) τους παίκτες που είχαν κάνει την υπερπροσπάθεια στο Αϊντχόφεν, θα είχε τους λόγους του. Και δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Πορτογάλος επειδή τραυματίστηκε ο Σεμέδο. Διότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Ποδοσφαιρικός αγώνας είναι, τα απρόοπτα είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Σε κάθε παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός προφανώς και ήθελε να νικήσει στο Πανθεσσαλικό για ένα σωρό από λόγους. Και πολύ καλά έκανε. Μόνο που θα μπορούσε να το είχε κάνει με κάποια άλλη διαχείριση. Είναι άποψη που έχει λογική. Ακόμη κι αν κέρδιζε με 5-1 ή 2-1 (όπως νίκησε) ή έφερνε ισοπαλία ή έχανε, δεν παύει να έχει λογική η άποψη ότι σε αυτό το παιχνίδι ειδικών συνθηκών (λόγω των αγώνων που ακολουθούν και ειδικά των ευρωπαϊκών, αλλά και ο επαναληπτικός με τον Άρη), υπήρχε θέση στο rotation.

Ο Φορτούνης είναι σε πολύ καλή κατάσταση και μεγάλος παίκτης, αλλά δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν και ο πιο «φρέσκος», έχοντας παίξει ένα ημίχρονο στην Ολλανδία. Ούτε ότι οι φορμαρισμένοι Καμαρά, Μπρούμα είχαν εξαιρετικές στιγμές, αλλά όχι διάρκεια.

Ο Εμβιλά είναι μία άλλη, ξεχωριστή, περίπτωση. Προσωπικότητα. Με απόλαυση για τον ίδιο (και για τον Ολυμπιακό) ότι παίζει στον Ολυμπιακό. Έχει παίξει και καλύτερα παιχνίδια. Αλλά σε αυτό με τον Βόλο ήταν κομβικός με το γκολ στο τέλος. Το νικητήριο. Και με τις πολλές μάχες που έδωσε στη διάρκεια της αναμέτρησης, δεχόμενος αρκετά δυνατά μαρκαρίσματα. Τρεις φορές βρέθηκε στο έδαφος και έδειχνε να πονάει. Σηκώθηκε και συνέχισε. Και πρόσφερε με το γκολ του το τρίποντο. Είναι τυχερός ο Ολυμπιακός που έχει τον Εμβιλά και είναι τυχερός ο Εμβιλά που παίζει στον Ολυμπιακό. Τυχερός είναι και που δεν χτύπησε και αυτός στο ματς του Βόλου.

Κι όχι επειδή ο Νίνης ή ο Δουβίκας έπεφταν δυνατά στις φάσεις. Πολύ καλά έκαναν. Αν και ο Νίνης μάλλον είναι και αυτός τυχερός που τελείωσε το ματς μόνο με μία κίτρινη. Και έμεινε μέχρι το τέλος.

Ο Πέδρο θα είχε τους λόγους του να βάλει τους πρωταγωνιστές του Αϊντχόφεν στο Πανθεσσαλικό. Εκείνος ξέρει καλύτερα και τα αποτελέσματά του το αποδεικνύουν. Είναι πολύ πρόσφατο άλλωστε το ρεσιτάλ του στην Ολλανδία. Έχει, όμως, λογική και η άποψη ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να νικήσει στο Βόλο με περισσότερες αλλαγές. Και λιγότερη κούραση. Με μικρότερες πιθανότητες για τραυματισμούς, όσο μπορεί αυτό να προβλεφθεί και να υπολογιστεί.

Η λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να πάει με άλλα πρόσωπα κατά βάση στα ματς με Αϊντχόφεν, Άρη, Άρσεναλ. Και με άλλα στα ματς με Βόλο, Λαμία, Λάρισα. Τώρα κάπως το πράγμα μπερδεύτηκε. Και δυσκόλεψε. Κι ας ήρθε νίκη στο Πανθεσσαλικό, δεν (θα έπρεπε να) είναι αυτός ο κορυφαίος στόχος του Μάρτη.

Υ.Γ. Οι καλύτερες ευχές στον Σεμέδο και η πεποίθηση ότι απέναντι στην Άρσεναλ ο Σωκράτης μπορεί να είναι καταλύτης για τη φετινή υπέρβαση. Και αυτή τη φορά να βρίσκεται με τους νικητές του ζευγαριού στο Europa League, όχι όπως πέρυσι δηλαδή! Στο ματς με τον Βόλο έδειξε ότι όσο παίζει, τόσο ανεβαίνει. Αναμενόμενο άλλωστε για την αξία και την εμπειρία ενός τέτοιου παίκτη...