Χουάν Μοντέζ: Ο «στρατηγός» του ΠΑΣ Γιάννινα

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο ΠΑΣ Γιάννινα έκανε το παράτολμο για εκείνη την εποχή εγχείρημα, να φέρει παίκτες από τη Λατινική Αμερική, κανείς δεν πίστευε αν θα ολοκλήρωνε αυτήν την προσπάθεια και πόσο θα τον ωφελούσε. Μιλάμε για μια εποχή όπου η τοπική ομάδα είχε λίγα χρόνια παρουσίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ήταν ακόμη στη Β’ Εθνική σε ρόλο κομπάρσου, δεν υπήρχαν ξένοι παίκτες στην Ελλάδα και οι επικοινωνίες ήταν δύσκολες. Εν έτει 1971 και 1972 για να τηλεφωνήσεις από τα Γιάννινα στη γειτονική Άρτα ήθελες πολλή υπομονή. Πόσω μάλλον να επικοινωνήσεις με το εξωτερικό και δη στη Λατινική Αμερική. Όμως όταν υπάρχουν δραστήριοι άνθρωποι, όλα μπορεί να γίνουν. Έτσι ο ΠΑΣ Γιάννινα από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 1972 έκανε έξι μεταγραφές ποδοσφαιριστών από την Αργεντινή. Εγχείρημα που και σήμερα φαντάζει δύσκολο, όπου με ένα κλικ κάνεις βιντεοκλήση από το κινητό σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Αρχές Ιανουαρίου του 1972 έφτασαν στα Γιάννινα οι Τίτο Παστερνάκης, Αλφρέδο Γκλασμάνης, λίγο μετά ο Εδουάρδο Κοντογιωργάκης και αρχές Ιουνίου έφτασαν μαζί οι Χουάν Μοντέζ, Εδουάρδο Λίσα και Όσκαρ Αλβαρέζ. Ήταν οι πρώτοι Λατινοαμερικάνοι ποδοσφαιριστές που διάβηκαν την πόρτα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στη συνέχεια ακολούθησαν το παράδειγμα του ΠΑΣ και άλλες ομάδες, όπως οι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Λάρισα, Καλαμάτα. Ήταν κάτι συγκλονιστικό αυτό που έγινε τότε με τους ξένους παίκτες του ΠΑΣ. Ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Είχαν στο γήπεδο ένα ξεχωριστό στυλ παιχνιδιού, μια άλλη φινέτσα, με επιβλητική παρουσία, μακριά μαλλιά που θύμιζαν χίπις, αλλάζοντας ριζικά το σκηνικό. Δεν άργησε ο αείμνηστος Αλέκος Κιτσάκης στον ιστορικό ύμνο να χαρακτηρίσει τον ΠΑΣ «Άγιαξ της Ηπείρου», αφού τότε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κυριαρχούσε ο Άγιαξ της παρέας του Γιόχαν Κρόιφ. Ήταν η ομάδα που ξεχώριζε, έχοντας ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού, με λατινοαμερικάνικο τέμπο. Ο κόσμος γέμιζε τα γήπεδα για να δει ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο. Πολλά παιχνίδια του ΠΑΣ θύμιζαν ποδοσφαιρική ατραξιόν.

Πώς τα φέρνει η ζωή. Από ένα τυχαίο περιστατικό μπορεί να γραφτεί ολόκληρη ιστορία. Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣ, Σάκης Τσουκανέλης, βρέθηκε καλοκαίρι του 1971 στο γραφείο του προέδρου της ΕΠΟ, Γιώργου Δέδε, καθώς ήταν συνάδελφοι, γιατροί στο επάγγελμα. Εκεί ο Τσουκανέλης γνωρίστηκε με τον Πορτογάλο προπονητή Αυγουστίνο Γκομέζ Ντε Φαρία και τον προσέλαβε ως προπονητή του ΠΑΣ. Η ομάδα δεν πήγαινε καλά στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής και τον Δεκέμβριο ήθελε μεταγραφές. Ζήτησαν από τη Βέροια τον Δανδέλη, αλλά τους ζήτησαν ένα μεγάλο ποσό για εκείνη την εποχή. «Εγώ με αυτά τα λεφτά μπορώ να σας φέρω καλούς παίκτες από την Αργεντινή, αρκεί να λύσετε τα διαδικαστικά ζητήματα» είπε στους διοικούντες την ομάδα ο Φαρία και τους άφησε κόκαλο. «Για πες το πάλι, τι εννοείς…» ψέλλισαν κάποιοι παράγοντες. «Μη με κοιτάτε έτσι, σοβαρά μιλώ, αν έχετε τα λεφτά, θα φέρουμε παίκτες από την Αργεντινή, τα υπόλοιπα θα τα κανονίσω εγώ» τους είπε ο Φαρία. Να μην τα πολυλογούμε, έτσι ξεκίνησε αυτή η ιστορία με τους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές. Πώς τους βρήκαν, πώς τους πέρασαν ως ομογενείς με μικρές τροποποιήσεις των επωνύμων τους (ο Πάστερνακ έγινε Παστερνάκης) είναι μια μεγάλη ιστορία, που θα αναφέρουμε κάποια άλλη φορά.

Το σημερινό θέμα μας αφορά τον Χουάν Ενρίκε Μοντέζ, τον «στρατηγό» του ΠΑΣ Γιάννινα, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλαθλοι. Έναν τίτλο που τον τίμησε για 10 ολόκληρα χρόνια και τον διατηρεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να επέστρεψε το 1982 στην Αργεντινή, αλλά η ψυχή και η καρδιά του είναι στα Γιάννινα. Όπως λέει ο ίδιος, πολλές ώρες την ημέρα οι σκέψεις του φτερουγίζουν στο στάδιο «Ζωσιμάδες», στη γωνία των οδών Μιχαήλ Αγγέλου και Χαριλάου Τρικούπη που ήταν το σπίτι του, στους δρόμους της πόλης όπου εισέπραξε ποτάμια αγάπης από τους φιλάθλους της ομάδας και στις ακρογιαλιές της αγαπημένης του Πάργας όπου περνούσε οικογενειακώς ανέμελες μέρες. Από το 1982 και μετά ήρθε τρεις φορές στα Γιάννινα με την οικογένειά του για να δει τον ΠΑΣ, τους παλιούς φίλους και συμπαίκτες, να παρακολουθήσει παιχνίδια και να πάρει ανάσες ζωής. Σε ένα φιλικό παλαιμάχων με τον ΠΑΟΚ, τα Χριστούγεννα του 2000, έπαιξε αντίπαλος πάλι με τους Κούδα, Τερζανίδη, Αποστολίδη, Ασλανίδη και άλλους μεγάλους άσους. Έλαμπε από χαρά, έκανε σαν μικρό παιδί. «Όταν έρχομαι στα Γιάννινα, παίρνω δέκα χρόνια ζωής» μας είπε σε παλαιότερη συνέντευξη. «Απολαμβάνω το κάθε λεπτό που περνά, ξανανιώνω. Είμαι και εγώ ένας παγουράς, έτσι θέλω να με λένε. Εδώ γεννήθηκαν οι κόρες μου, εδώ νιώσαμε μεγάλη αγάπη και σεβασμό από τον κόσμο. Τα Γιάννινα είναι πάντα στην καρδιά μου και ο ΠΑΣ η μοναδική ομάδα που αγάπησα και λάτρεψα. Καλό είναι να δέχεσαι και να ζεις με την πραγματικότητα του σήμερα, αλλά δεν σβήνει το παρελθόν, είναι η προηγούμενη ζωή σου» προσθέτει. Ο Μοντέζ, ο αγαπημένος «Τσίτσε» των φιλάθλων, κάθε φορά που παίζει ο ΠΑΣ είναι καρφωμένος στον υπολογιστή για να μάθει την εξέλιξη των αγώνων του. Χαίρεται όταν πάει καλά, στενοχωριέται όταν χάνει, στα δύσκολα βγαίνει μπροστά γράφοντας στο διαδίκτυο: «Να στηρίξουμε όλοι τα παιδιά, την ομαδάρα μας, δεν πειράζει που χάσαμε, θα έρθουν και οι νίκες…».

Πώς ήρθε στον ΠΑΣ

Ο Χουάν Ενρίκε Μοντέζ, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1947 σε μια φτωχική συνοικία του Μπουένος Άιρες. Δύσκολα παιδικά χρόνια, παρέα με μια μπάλα σε καθημερινή βάση. Ξεχώρισε για το ταλέντο του. Το 1967 άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ατλάντα και το 1969 πήγε στην Τσακαρίτα Τζούνιορς. Εκεί είχε συμπαίκτη τον Εδουάρδο Κοντογιωργάκη και μέσω αυτού ήρθε στον ΠΑΣ Γιάννινα. Αρχές Ιουνίου του 1972 έφτασε με τη γυναίκα του στα Γιάννινα για μια νέα περιπέτεια. «Δεν γνωρίζαμε πολλά πράγματα -λέει ο ίδιος- από Ελλάδα ούτε ξέραμε τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ξέραμε ότι θα παίξουμε στην Ευρώπη. Σταθήκαμε τυχεροί, ήρθαμε σε όμορφη πόλη. Ο κόσμος μάς αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή». Πρώτη συμμετοχή στο φιλικό με τη βραζιλιάνικη ομάδα Γιουβέντους, που τότε έκανε τουρνέ φιλικών αγώνων στην Ελλάδα. «Μου έκανε εντύπωση ο κόσμος, έφτανε μέχρι τα κάγκελα. Διπλάσια χωρητικότητα να είχε το γήπεδο, θα γέμιζε. Ο αγωνιστικός χώρος δεν είχε ακόμη χόρτο και μας δυσκόλεψε στην αρχή. Δεν πατούσαμε καλά, η μπάλα δεν έπαιρνε καλά τα φάλτσα. Με τον καιρό συνηθίσαμε και στο χώμα» λέει ο Μοντέζ. Ο τοπικός Τύπος τον εκθείασε. «Ο Μόντεζ έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο, τέτοιον παίκτη πρώτη φορά βλέπουμε…» έγραφε ο «Ηπειρωτικός Αγών» των Ιωαννίνων.

Η άνοδος στην Α’ Εθνική

^{Ο ΠΑΣ σε αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, Φλεβάρη του 1973. Όρθιοι από αριστερά: Σιόντης, Φίλιος, Γραμμενιάτης, Βέργος, Τσουρλίδας. Καθιστοί: Κοντογιωργάκης, Μοντέζ, Αλβαρέζ, Παστερνάκης, Γκλασμάνης, Λίσα}

Καλό το ξεκίνημα, εντυπωσιακή και η συνέχεια για τον Χουάν Μοντέζ, αλλά και για τους άλλους συμπατριώτες του. Όλοι βρήκαν στα Γιάννινα το… νέο λιμάνι της καριέρας τους, πλην του Παστερνάκη που έμεινε μόνο ενάμιση χρόνο. Το καλοκαίρι του 1973 μεταγράφηκε σε ομάδα Γ’ κατηγορίας της Ισπανίας και το 1974 στον Άρη Θεσσαλονίκης. Οι υπόλοιποι πολιτογραφήθηκαν Γιαννιώτες. Μάλιστα υπηρέτησαν και τη στρατιωτική θητεία τους για να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα. Την πρώτη σεζόν στη Β’ Εθνική, με έξι Αργεντινούς ο ΠΑΣ στη μηχανή του, έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του τίτλου, χάνοντας στη στροφή από τον Απόλλωνα Αθηνών. Όμως την επόμενη χρονιά (1973-74) ο «Άγιαξ της Ηπείρου» ανέβηκε πανηγυρικά στην Α’ Εθνική, για πρώτη φορά στην Ιστορία του. Χαρές και πανηγύρια στα Γιάννινα. Οι φίλαθλοι πήραν στους ώμους τον Μοντέζ έτσι όπως ήταν στο γήπεδο και τον γύρισαν σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Ο ίδιος λέει χαμογελώντας: «Με πέρασαν οι φίλαθλοι, καθώς με είχαν στους ώμους τους, κάτω από το σπίτι μου και η Ναδέλα, η γυναίκα μου, απορημένη με ρώτησε: “Πού πας έτσι; Έλα να αλλάξεις…”. “Θα πάω όπου με πάνε, όπου θέλει ο κόσμος” απάντησα εγώ. Αυτές οι στιγμές δεν σβήνουν, δεν ξεχνιούνται ποτέ».

«Στη Λεωφόρο έπαιξα με σπασμένο δάχτυλο»

^{Καλοκαίρι του 1973 ο Χουάν Μοντέζ στο στάδιο «Ζωσιμάδες»}

Στον ΠΑΣ Γιάννινα αγωνίστηκε μέχρι το φθινόπωρο του 1982, έχοντας συνολικά 294 συμμετοχές και 8 γκολ. Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ σε συμμετοχές αγώνων Α’ Εθνικής. Το ρεκόρ του παραμένει ακατάρριπτο. Τι να πρωτοθυμηθεί με όσα έζησε τόσα χρόνια στα γήπεδα; Τετριμμένη ερώτηση, αλλά του την κάναμε σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις μας. «Πολλά ματς έχω στο μυαλό μου, μας είπε, όπως το επεισοδιακό με την Αναγέννηση Άρτας τη σεζόν 1972-73 και το παιχνίδι του β’ γύρου που κερδίσαμε 5-0 μέσα στα Γιάννινα. Στην Α’ Εθνική θυμάμαι τη νίκη 3-2 που πετύχαμε μέσα στη Λεωφόρο επί του Παναθηναϊκού, ενώ χάναμε στο πρώτο ημίχρονο με 2-0. Την Τετάρτη παίξαμε καπάκι αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο στάδιο Καραϊσκάκη και χάσαμε στην παράταση από ένα γκολ του Γαλάκου. Με τον Παναθηναϊκό μού είχαν σπάσει το δάχτυλο και είχα αφόρητους πόνους. Λέω κάποια στιγμή στον Κοντογιωργάκη ότι δεν αντέχω άλλο, θα βγω. “Μην το κάνεις Τσίτσε, κάτσε να πάρουμε το παιχνίδι” μου απάντησε και ήρθε να μου δώσει κουράγιο. Έσφιξα τα δόντια από τον πόνο, άντεξα μέχρι το τέλος. Φοβερό ήταν το ματς με τον Ολυμπιακό το 1976 που κερδίσαμε 3-0 βάζοντας και τα τρία γκολ στο α’ ημίχρονο. Την άλλη Κυριακή μάς έκλεψαν τη νίκη στο Άργος που παίξαμε με την ΑΕΚ. Χάσαμε 1-0 με γκολ που δεν πέρασε τη γραμμή».

«Από τους Αργεντινούς μάθαμε μπάλα»

Πώς ήταν ως ποδοσφαιριστής ο Χουάν Μοντέζ; «Πολύ μεγάλος τεχνίτης με μεγάλο πλεονέκτημα την αλλαγή του παιχνιδιού με μεγάλη πάσα. Βέβαια ήταν αργός, αλλά το ποδόσφαιρο τότε δεν είχε τις σημερινές απαιτήσεις. Αλλά και σήμερα αν έπαιζε θα ήταν εξίσου καλός. Πολύ μεγάλος και εγκεφαλικός παίκτης» μας είπε πριν από μερικά χρόνια ο Αντώνης Γεωργιάδης. Ο Μοντέζ ήταν εγωιστής, δεν ήθελε να χάνει ούτε στις προπονήσεις. Τον Οκτώβριο του 1975, στην προπόνηση της Παρασκευής, πριν από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, στο καθιερωμένο δίτερμα έπεφταν κορμιά. Προπονητής ο Αντώνης Γεωργιάδης που έκανε και τον διαιτητή. Σε μια φάση σφύριξε ανάποδα και έκανε έξαλλο τον Μοντέζ, που χάνοντας την ψυχραιμία τον έβρισε. Πανέξυπνος ο Γεωργιάδης, δεν θέλησε να έχει προσωπική αντιπαράθεση. Έδωσε τέλος στην προπόνηση, φεύγοντας όλοι για τα αποδυτήρια. Ο Δραμινός τεχνικός αμέσως μετά ανακοίνωσε την αποστολή και είχε μέσα τον Μοντέζ. Στο ματς αυτό με τον Ατρόμητο ο ΠΑΣ κέρδισε 3-0, ο Αργεντινός ήταν ο κορυφαίος παίκτης. Πριν από μερικά χρόνια, σε εκπομπή τοπικού τηλεοπτικού καναλιού, ο υπογράφων είχε καλεσμένο τον Μοντέζ και στο τηλέφωνο τον κυρ Αντώνη. Τους θυμίσαμε το περιστατικό. «Έκανα λάθος, παραφέρθηκα, δεν περίμενα ότι θα με είχε στην αποστολή ο κυρ Αντώνης. Μάλιστα μάζεψα και τα πράγματά μου από τα αποδυτήρια» είπε ο «Τσίτσε» συνεχίζοντας: «Σε εκείνο το ματς κερδίσαμε 3-0 και τα έδωσα όλα. Ήθελα να παίξω και για τον κόουτς που μου φέρθηκε τόσο καλά». Ο λόγος μετά στον Αντώνη Γεωργιάδη: «Ναι, ο Μοντέζ έκανε ένα παράπτωμα, πλήρωσε πρόστιμο, αλλά θα ήταν λάθος να μην τον χρησιμοποιήσω. Αν φερόμουν εγωιστικά, θα ήμασταν όλοι χαμένοι. Πρώτα απ’ όλα θα έχανε η ομάδα έναν πολύ σπουδαίο ποδοσφαιριστή, βαρόμετρο του αγώνα».
Ας δούμε τι είπαν παλιοί συμπαίκτες του για τον Μοντέζ.

Τάκης Γραμμενιάτης: «Από τους Αργεντινούς μάθαμε και εμείς μπάλα. Μάθαμε το σωστό ποδόσφαιρο. Ο Μοντέζ ήταν ανίκητος. Ήταν τεχνίτης, ήξερε καντάρια μπάλα, αλλά και πολύ σκληρός. Αν δεν τον πείραζες, δεν σε πείραζε, αλλά όποιος πήγαινε να του παίξει βρόμικα το μετάνιωνε πικρά. Είχε καρδιά λιονταριού, δεν φοβόταν σε όποιο γήπεδο και αν έπαιζε».

Νώντας Μπόλος: «Ήταν κεντρικό χαφ, μεγάλος μπαλαδόρος. Ό,τι δουλειά έκανε στον Άρη ο Κούης, στον Παναθηναϊκό ο Ελευθεράκης, στον Ολυμπιακό ο Βιέρα, στην ΑΕΚ ο Νικολούδης, έκανε στον ΠΑΣ ο Μοντέζ. Είχε μακρινή πάσα ακριβείας, ήταν δυνατός, τεχνίτης. Σήκωνε κεφάλι και έβλεπε με μια ματιά όλο το γήπεδο. Είχε μάτια και στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Έβλεπε τη μεγάλη κερκίδα και έριχνε την μπάλα στην άλλη πλευρά. Πραγματικός ηγέτης που κρατούσε πειθαρχία και στα αποδυτήρια. Μπροστά στον Μοντέζ δεν κουνιόταν κανείς. Όταν έφυγε αυτός από την ομάδα το 1982, άρχισε και η κατάρρευσή της».

^{Δεξιά ο Χουάν Μοντέζ με τους Βαγγέλη Γυφτόπουλο (μέσον) και Νώντα Μπόλο}

Το περιστατικό με τον Καραβίτη

Ο «στρατηγός» του ΠΑΣ είχε και τις περιπέτειές του. Σε ένα ματς το 1976 με τον Ολυμπιακό στο στάδιο Καραϊσκάκη, εξαιτίας μιας παρανόησης, χτύπησε πολύ άσχημα στο πρόσωπο τον Πέτρο Καραβίτη. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Ο Γεωργιάδης τον έκανε αλλαγή στο ημίχρονο και ο Μοντέζ φυγαδεύτηκε, καθώς υποβλήθηκε μήνυση. Στο δικαστήριο ο Καραβίτης ανακάλεσε τη μήνυση. Ούτε και ο επίσημος Ολυμπιακός ήθελε την τιμωρία του. Όμως η δίωξη ήταν αυτεπάγγελτη με τον νόμο 4000 περί… τεντιμποϊσμού. Παρατραβηγμένο ασφαλώς το κατηγορητήριο. Τιμωρήθηκε με πέντε μήνες πρωτόδικα και αθωώθηκε στο Εφετείο Πειραιά. Με τον Καραβίτη αντάμωσαν στην Πάργα και έκαναν μαζί διακοπές. «Ο Πέτρος έδειξε ότι είναι πολύ σπουδαίος άνθρωπος, τον εκτιμώ πολύ» μας είπε. «Στην Πάργα γίναμε φίλοι. Αν ήταν αντίστροφα τα πράγματα, δεν ξέρω εγώ αν του το συγχωρούσα. Αυτός έδειξε ανωτερότητα και στο δικαστήριο ήρθε να με βοηθήσει».

Το τέλος μιας μεγάλης καριέρας

Όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Το 1982 η τότε κυβέρνηση αφαίρεσε την ιθαγένεια αρκετών ξένων παικτών, μεταξύ αυτών και των Μοντέζ, Γκλασμάνη. Ο Κοντογιωργάκης έμεινε γιατί είχε Ελληνίδα μητέρα, οι Λίσα και Αλβαρέζ είχαν φύγει νωρίτερα. Στις 12 Δεκεμβρίου 1982, στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΟΦΗ, ο Μοντέζ τιμήθηκε από τον ΠΑΣ, από τους φιλάθλους, και λίγες ημέρες μετά επέστρεψε στην πατρίδα του. Στα Γιάννινα έκανε αθλητική και οικογενειακή ζωή. Τις οικονομίες τις επένδυσε σωστά στην πατρίδα του. Είναι έξυπνος άνθρωπος, ίσως ο τέλειος οικογενειάρχης. Όπως αναφέραμε και σε άλλο σημείο, τα Γιάννινα είναι πάντα στην καρδιά του. Ένα δωμάτιο του σπιτιού του είναι γεμάτο με φωτογραφίες, φανέλες, λάβαρα, κασκόλ και ό,τι άλλο θυμίζει ΠΑΣ. Το πόσο δεμένος είναι με την πόλη και την ομάδα το έδειξε έμπρακτα. Τρεις φορές ήρθε οικογενειακώς από το Μπουένος Άιρες στα Γιάννινα, αψηφώντας έξοδα και κούραση.

^{Παραμονές απελευθέρωσης της πόλης, το 2015, ο δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας βραβεύει τον Χουάν Μοντέζ}

Στις 20 Φεβρουαρίου 2015, παραμονές της γιορτής για την απελευθέρωση της πόλης, ο δήμος Ιωαννιτών τίμησε τον Μοντέζ σε πανηγυρική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. «Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το Πανεπιστήμιο και ο θρύλος του “Άγιαξ” ήταν εκείνη την εποχή αυτά που συνέβαλαν στο να ανοίξει η πόλη μας» σημείωσε ο τότε δήμαρχος Ιωαννιτών Θωμάς Μπέγκας.

Τι είπε ο νυν πρόεδρος της Βουλής

Ο σημερινός πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας έδωσε τότε το «παρών» ως βουλευτής Ιωαννίνων, σημειώνοντας για το τιμώμενο πρόσωπο: «Ξέρω πολύ καλά τη μεγάλη ομάδα του ΠΑΣ. Ο Μοντέζ έπαιζε πάντα με το νούμερο οκτώ στη φανέλα. Ήταν μια ομάδα-κόσμημα που την καμάρωνε όλη η Ελλάδα. Είμαι σε φάση που μπορώ να έχω περισσότερο αναμνήσεις από τα όνειρα. Θυμάμαι τον Μοντέζ που ήταν πολύ δυνατός και δεν μπορούσε κανείς να τον μαρκάρει. Και τις μπαλιές ακριβείας που έκανε λες και τις μετρούσε με μοιρογνωμόνιο. Θυμάμαι ένα ματς στη Νέα Ιωνία που τον χτυπούσαν και δεν έπεφτε κάτω. Από μικρός έκοβα τα αποκόμματα από τις εφημερίδες για να διαβάζω τα κατορθώματα αυτής της ομάδας. Αυτές οι αναμνήσεις είναι κοινές για πολλούς Γιαννιώτες. Ο ΠΑΣ τότε είχε χαρίσει χαρά και περηφάνια σε όλους τους Ηπειρώτες. Θυμάμαι ότι στα γήπεδα των Αθηνών ήταν περισσότεροι οι Γιαννιώτες από τους φιλάθλους των γηπεδούχων ομάδων. Ο μόνος παράδεισος από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να σε διώξει είναι οι αναμνήσεις. Μας χαρίσατε ένα κομμάτι του παραδείσου μας και σας ευχαριστούμε γι’ αυτό. Συγχαίρω τον δήμαρχο γιατί μαζί με τον Μοντέζ βραβεύει και τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων κι έτσι νιώθω σαν να βραβεύομαι και εγώ». Τα λόγια του προέδρου της Βουλής είναι και ο καλύτερος επίλογος για το αφιέρωμά μας στον Χουάν Μοντέζ, τον «στρατηγό» του ΠΑΣ.